πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Η Νέα Δημοκρατία που στις 4 Οκτώβρη (ημέρα ζώων) κλείνει ένα σαρανταπεντάρι χρόνια, πότε θα αλλάξει όνομα; Ως πότε σκοπεύει να λανσάρεται ως νέα;
Με τα γαλάζια τα παιδιά, τον Κούλη για μπροστάρη
λεβέντες σαν τον Μάκη και όμορφες σαν τη Νίκη
η χώρα έχει όραμα: ο διάολος να την πάρει
να φάνε ό,τι απέμεινε οι ύαινες κι οι λύκοι.
Μιας και τίθεται θέμα αλλαγών (κύριε, κύριε, ο Αλέξης άρχισε!), ας πούμε και για το ΚινΑλ που ακούγεται σαν καθαριστικό ή σαν φάρμακο, ότι θα έρθει κι η σειρά του για μια ακόμη αλλαγή ονόματος (και ΑΦΜ).
Ωστόσο το ζήτημα είναι ο ΣυΡιζΑ και η αυτοκρατορική εμμονή αλλαγής ονόματος, ίσως και φώτων. Μετά από όσα γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή από τον Σύλλογο Πολιτικών Προτύπων «ο Νενέκος»: Αγαπητή Κοκκινοσκουφίτσα. Συμμεριζόμενοι την αδυναμία σας στην αριστερά, έτσι όπως κορυφαία εκφράστηκε μέσα από την –έστω και ατελή- μετενσάρκωση του Ανδρέα σε Αλέξη, θα θέλαμε να συμβάλουμε στην αγωνία σας για εξεύρεση νέου ονόματος και το πέρασμα σε ανώτατα επίπεδα. Προτείνουμε λοιπόν: Σ.Α.Π.Ι.Λ.Α. (Συνασπισμός Αριστεράς και Προσόδου – Ιδεοληπτική Λοξοδρομημένη Αριστερά). Σ.Κ.Α.Τ.Α. (Συνασπισμός Κεντροαριστεράς – Απροσχημάτιστος Τυφλός Αριβισμός). ΣυΧαΜΑ (Συνασπισμός Χαρισματικών Μορφών Αριστεράς) και ΣυΦΙΛη (Συνασπισμός Φίλων Ιστορικής Λήθης). Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς η εμμονή στη διατήρηση του όρου «συνασπισμός», που –για λόγους ιστορικής σημασίας και συνέχειας- δεν πρέπει να χαθεί. Αλλωστε το συνθετικό «ασπίδα» μαρτυρά και τις καταβολές του που μόνο οι ανόητοι δεν διείδαν και μοιραία μετατράπηκαν σε κοψοχέρηδες. Μετ' ατιμής, το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου.
Δεκαεννιά λεπτά! Ούτε είκοσι. Ζωή, ω πώς σε νοιώθω!
«πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα»: Καρυωτάκης.
Βγαλμένη από τα ιερά κόκαλα των Ελλήνων
συ 'σαι μπροστάρισσα κυρά, ρωμιά ως το μεδούλι
με όλα τα γνωρίσματα του έθνους: περηφάνια
στιλ, κουτοπονηριά και τσαμπουκά και γκρίνια
μαγκιά, μιζέρια και τουπέ, προπέτεια κι αέρα
Ζωή εσύ 'σαι η ζωή, η νέα Μπουμπουλίνα.
Οποιος έχει χρόνο και διάθεση, ας παρακολουθεί τα στοιχεία της EuroStat και την πορεία της χώρας προς την… ανάκαμψη, μέσα από όλες εκείνες τις αρνητικές ευρωπαϊκές πρωτιές στις οποίες διαρκώς προστίθενται νέες.
Διαχρονικά τα λόγια του Τζιμάκου για τα Εξάρχεια πριν από τρεισήμισι δεκαετίες: «Από την επόμενη άνοιξη η πλατεία Εξαρχείων θα γίνει ζωολογικός κήπος, θα υπάρχουν οι κλούβες με τους μπάτσους κι άλλα ζώα που θα φέρουν απ' έξω. Θα υπάρχουν τελευταίοι μοϊκανοί και πρόσφατοι με περίεργες κομμώσεις. Στο δεξιό άκρο της πλατείας είναι στα σχέδια μια τεχνητή λιμνούλα όπου διάφορα φρικιά μαστουρωμένα, μεταμφιεσμένα σε παπίτσες θα πλατσουρίζουνε και παιδάκια θα τους πετάνε σκονάκια, μαλλί της γριάς, ένα θέαμα να πάει όλη η οικογένεια. Το κάνει αυτό η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ γιατί θέλει να καταρρίψει το -αστήριχτο άλλωστε- σύνθημα των αναρχικών: θα βάλει δηλαδή δίπλα από την κλούβα με τους μπάτσους μία κλούβα με γουρούνια και μία με δολοφόνους, για να δει επιτέλους ο κόσμος ότι είναι άλλο ο μπάτσος, είναι άλλο το γουρούνι κι είναι άλλο ο δολοφόνος. Επιτέλους, δεν έχουν καμία σχέση, να είμαστε δίκαιοι».
Παρ' όλες τις περγαμηνές, τους τίτλους, τα πτυχία
κάποιοι θ' αξίζαν' μοναχά ως πτυελοδοχεία.
Πριν από τριάντα χρόνια που βγήκε ψιλογελούσαμε, αλλά ας ξαναδούμε την ταινία «Ζουν ανάμεσά μας»…
Θεός ο καπιταλισμός. Μέσα από 'να γραφείο
μπορεί να κάνει όλη τη Γη ένα νεκροταφείο!
«Ουδέν ακούουν οι λαοί εις την οδόν κει έξω»
έλεγε ο αλεξανδρινός. Τι θες και τι γυρεύεις…
Κοκκινοσκουφίτσα
