πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Τέλος στην προσωρινή άρση της οικογενειοκρατίας.
Οσοι δεν φοβούνται το τρέμουλο, μπορούν να σφίξουν το χέρι (υπάρχει πάντα και η εναλλακτική λύση της αποστολής ευχών) της Αγγέλας (της Merkel ντε) για τα 65α γενέθλιά της που είναι την Τετάρτη.
Μες στα πολλά που βλέπουμε, το είδαμε και τούτο:
Μια δικαστίνα να προσφεύγει στη δικαιοσύνη.
Τη δόξα Πάγκαλου, Αλ Σαχλέ και Αδώνιδος (ακόμα να φύγουν!) ζήλεψε ο πολύς Κώστας Ζουράρις, που απειλεί να «προσφύγει ικέτης στη γαλλική πρεσβεία και να ζητήσει άσυλο στη Γαλλία αν βγει ο Μητσοτάκης». Ακόμα εδώ είσαι μεγάλε;
για δέκα χρόνια χάθηκε, σβησμένος απ' τον χάρτη.
Κι ο σεξουαλικότερος που μόνο αντιγράφει
έφτασε η ώρα για να κάνει μία από τα ίδια.
Ομως είναι κι άλλοι που ζηλεύουν τους πρωτοπόρους. Οπως για παράδειγμα ο αμερικανός πρέσβης που ως άλλος Γιωργάκης (γράφαμε σχετικά στο προηγούμενο φύλλο) στούκαρε με το ποδήλατο μάνι-μάνι στη Μάνη (money?) και χτύπησε και στα δύο πόδια. Τελικά ίσως μοιάζουν οι δυο Τζέφρι, παράλειψη της στήλης που δεν το έψαξε λίγο περισσότερο.
για να παρηγοριόμαστε τα λέμε κάτι τέτοια
γιατί κείνοι δεν άφησαν τα ξίφη απ' τα χέρια
δεν σύρθηκαν σε Βάρκιζες, δεν κλείστηκαν στο φόβο
εμείς υποχωρήσαμε και πιάσαμε τις πένες
μέχρι να μας τις πάρουνε κι αυτές από τα χέρια.
«Ο μεταϊστορικός άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή, γιατί μιμείται την μηχανή τόσο πολύ που δεν έχει κανένα λόγο να θέλει να ζει, αφού η μηχανή δεν είναι έμβια. Ο άνθρωπος αρχίζει να προσπαθεί πλέον όχι απλώς να κάνει μηχανές που να του μοιάζουν, αλλά να κάνει τον εαυτό τους να τους μοιάζει» (Λιούις Μάμφορντ – «Ο μύθος της μηχανής»).
σπρώχνουν και το Κατερινιώ τ' αόρατα τα χέρια.
Τη μια το πάν' για δήμαρχο, την άλλη για κλητήρα
κι απέ το σπρώχνουν στη βουλή, άβουλο καθώς είναι
και δώσ' του μαχαιρώματα, οργή, διαμαρτυρίες
οι «σύντροφοι» να βράζουνε κι εκείνο να ποζάρει.
Αγρός Κεραμέως λοιπόν –κατά τη βιβλική ρήση- το υπουργείο Παιδείας και threeσκευμάτων. Δένδια θέτει -δεν διαθέτει καλύτερο;- ο Κούλης στο υπουργείο Εξωτερικών. Ολική επαναφορά Goldon στο υπουργείο ΠροΠο, Β.Κ. τα αρχικά υπουργού και υφυπουργού στο υπουργείο Υγείας που νοσεί, δύο θεία δώρα (Θεόδωροι) υφυπουργοί Εσωτερικών στο υπουργείο του Θεοδωρικάκου! Και άλλα πολλά που έχουμε χρόνο μπροστά μας(;) να τα δούμε.
Τι είναι αυτό με το υπουργείο Εργασίας και τις φερέλπιδες νεαρές τεχνοκράτισσες πια; Δεν πρόλαβε να φύγει η 34χρονη υπουργός Εφη και τσαααακ έσκασε μύτη η 32χρονη υφυπουργός Δόμνα, ρίχνοντας μάλιστα δυο χρόνια πιο κάτω το όριο ηλικίας! Αν βρει κι αυτή ένα Δημήτρη πριν φύγει (ποια εργασιακά ρε;), θα μπορούμε πλέον να μιλάμε για «στημένη» κατάσταση…
θαρρούν θα γλείψουν κόκκαλα, θα έχουνε τοπάζια
σύρθηκαν έξω απ' τη ζωή, ποζάρουν όλο νάζια
μπογιά η ξευτίλα, έβαψε τη χώρα όλη γαλάζια!…
Αγάπη μου, θα σε θυμάμαι πάντα. Με τη φαρδιά περιφέρεια (ε, όχι και σαν την Πελοπόννησο), το χοντρό σβέρκο, το προσποιητό χαμόγελο και τη φτιαγμένη έκφραση. Θα σε θυμάμαι πεταμένο σε πολυθρόνες σαν μπαφιασμένο χασικλή με το βλέμμα στο κενό, χωρίς καμιά επαφή με το περιβάλλον, μια Merkel δίχως τρέμουλο αλλά με ορατά τα σημάδια του «ζουν ανάμεσά μας»… Θα σε θυμάμαι να μετατρέπεις το όχι σε ναι, το κρέας σε ψάρι, το άδικο σε πράξη, τον πλούτο σε στέρηση και εξαθλίωση, τον φασισμό σε συνεταίρο, τη ζωή σε εφιάλτη. Αγάπη μου, το πέρασμά σου με σημάδεψε. Μακάρι να μπορούσα να σε σημαδέψω κι εγώ. Αντίο.
Κοκκινοσκουφίτσα