Εμποτισμένοι με τον φασισμό

Ολα τα φασιστικά κόμματα στη Δύση, όταν ξεφεύγουν από το πολιτικό περιθώριο και γίνονται κόμματα εξουσίας προσπαθούν να πετάξουν από πάνω τους το στίγμα του φασισμού. Η Λεπέν έφτασε μέχρι του σημείου να διαγράψει τον πατέρα της και την ανιψιά της, προκειμένου να απαλλαγεί από ό,τι συμβόλιζε το παλιό Εθνικό Μέτωπο. Αλλαξε ακόμα και το όνομα του κόμματος. Στην Ιταλία, ο Σαλβίνι, από τότε που ανέλαβε τη νεοφασιστική Λέγκα και την έκανε κόμμα εξουσίας,  έχει απαγορεύσει οποιαδήποτε αναφορά στο φασισμό και τον Μουσολίνι. Ακόμα και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, από τότε που έγινε κοινοβουλευτικό κόμμα, επισήμως ισχυρίζεται πως είναι «ελληνικό εθνικιστικό κόμμα», όχι φασιστικό.
 
Το μασκάρεμα όλων αυτών των φασιστικών κομμάτων γίνεται, φυσικά, για λόγους ψηφοθηρίας. Υπάρχουν ψηφοφόροι με εθνικιστικές, ρατσιστικές, ακροδεξιές απόψεις, που δε θέλουν να ταυτίζονται με τα φασιστικά καθεστώτα του Μεσοπολέμου, υπεύθυνα -εκτός των άλλων- για το ματοκύλισμα της ανθρωπότητας.
 
Υπάρχει, όμως, μια χώρα που ένα κόμμα εξουσίας καμαρώνει για τη φασιστική του ιδεολογία. Είναι το Ισραήλ. Στην εν εξελίξει προεκλογική περίοδο σ' αυτή τη χώρα, η υπουργός Δικαιοσύνης Αγιελέτ Σακέντ, στέλεχος του κόμματος «Νέα Δεξιά» του Ναφτάλι Μπένετ, επίσης υπουργού (Παιδείας) της κυβέρνησης Νετανιάχου, κυκλοφόρησε ένα βιντεοκλίπ που τη δείχνει ντυμένη σαν μοντέλα, να ψεκάζεται με το άρωμα «Φασισμός» και μετά να κοιτάζει την κάμερα και να λέει περιπαθώς: «Εμένα μου μυρίζει σαν δημοκρατία»!
 
Δε θ' ασχοληθούμε με τις δικαιολογίες που επιστρατεύτηκαν εκ των υστέρων, κυρίως από ισραηλινούς δημοσιογράφους που απευθύνθηκαν εκτός Ισραήλ, προκειμένου να διασκεδάσουν τις δυσμενείς εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν, καθώς ένα μέλος της ισραηλινής κυβέρνησης φαίνεται να προπαγανδίζει «χαλαρά» το φασισμό, σαν να πρόκειται για πολιτικό προσόν ενός κόμματος.
 
Το συγκεκριμένο διαφημιστικό βίντεο δε φτιάχτηκε τυχαία, ούτε ερμηνεύτηκε λάθος από τους χρήστες των social media στη Δύση. Είναι σαφέστατο και φτιάχτηκε για να απευθυνθεί σ' ένα συγκεκριμένο εκλογικό σώμα, το οποίο έχει ξεπεράσει κάθε αναστολή και θέλει το φασισμό ως επίσημη πολιτική του κράτους του. Αυτό το εκλογικό κοινό είναι ο αφιονισμένος σιωνιστικός όχλος. Αυτός που στήνει μπάρμπεκιου σ' ένα λόφο με θέα τη Γάζα, για να απολαμβάνει γλεντώντας τις βόμβες φωσφόρου που λιανίζουν γυναικόπαιδα στις γειτονιές, τους καταυλισμούς του ΟΗΕ, ακόμα και τα σχολεία της πολύπαθης παλαιστινιακής Λωρίδας. Αυτός που θεωρεί ότι είναι ο «περιούσιος λαός» και πως η γη των Παλαιστίνιων του ανήκει και κατά συνέπεια μπορεί να στήνει τους εποικισμούς του σ' αυτή και να ξεπατώνει πορτοκαλιές και ελαιόδεντρα. Αυτός που απολαμβάνει τους εξευτελισμούς στους οποίους υποβάλλουν τα κατοχικά στρατεύματα τους Παλαιστίνιους που απλώς πηγαίνουν στην αγορά ή στο χωράφι τους.
 
Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει άλλο καπιταλιστικό κράτος που να έχει καταφέρει να διαποτίσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού του με τις ιδέες του φασισμού (κατάκτηση, βία κατά των κατακτημένων, γενοκτονία επειδή αντιστέκονται), ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός ανέχεται αυτή την κατάσταση (πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων).
 
Στο Ισραήλ βλέπει κανείς το σύγχρονο πρόσωπο του φασισμού ως κρατική ιδεολογία, κρατική πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά. Εμείς μιλάμε εδώ και καιρό για σιωναζισμό. Το διαφημιστικό προεκλογικό βίντεο της υπουργού Δικαιοσύνης αποτελεί μια χαρακτηριστική επιβεβαίωση αυτού του χαρακτηρισμού. Δικαιώνει, επίσης, τον όρο «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος», που αφαιρεί από το σιωναζισμό το φύλλο συκής πίσω από το οποίο προσπαθεί να κρύψει τα εγκλήματά του.
 
Π.Γ.