Αφόρητη πλήξη! Ατελείωτα χασμουρητά! Γίνονται διαπραγματεύσεις με την τρόικα χωρίς τα ηρωικά και πένθιμα του παρελθόντος. Ούτε τη Ντέλια να βγαίνει από το τζιπ, σε slow motion, δεν μας δείχνουν. Ακόμα και τα non paper που στέλνει καθημερινά ο Τσακαλώτος περιορίζονται σε δέκα λέξεις: ωρολόγιο πρόγραμμα των συνομιλιών. Στις 10 το πρωί αυτό, στις 12 το άλλο, στις 4 το απόγευμα το παράλλο. Ούτε ένα σχόλιο, ούτε μια μπηχτή. Μιλάμε για το απόλυτο ξενέρωμα!
Θα έχουμε συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο (staff level agreement) μέχρι τη Δευτέρα που συνεδριάζει το EuroWorkingGroup ή θα υπάρξει μια ολιγοήμερη παράταση; Αυτό το τάχαμου δραματικό ερώτημα με το οποίο τροφοδοτείται η επικαιρότητα συνιστά μια ακόμα προστυχιά της αστικής προπαγάνδας. Γιατί είτε τη Δευτέρα, είτε λίγο αργότερα, είτε τον Δεκέμβρη είτε τον Γενάρη, συμφωνία θα υπάρξει. Σημασία δεν έχει ο χρόνος υπογραφής, αλλά το περιεχόμενο. Η ΔΕΗ θα βγει στο σφυρί, οι πλειστηριασμοί ακόμα και πρώτης κατοικίας θα διεξάγονται υπό τη ρομφαία των ΜΑΤ και -χωρίς πολύ θόρυβο- θα ψηφιστεί και μία ρύθμιση που θα προβλέπει υποχρεωτικά 50%+1 για να ληφθεί απόφαση για απεργία από πρωτοβάθμιο σωματείο. Παίρνουν από τώρα τα μέτρα τους για το μέλλον, θωρακίζοντας την εργοδοτική-καπιταλιστική καταστολή σε επίπεδο επιχείρησης.
Γιατί όμως τόση ηρεμία στις διαπραγματεύσεις; Μαλάκωσε η τρόικα ή οι συριζαίοι έχουν πέσει «στα τέσσερα», όπως έλεγε ο συγκυβερνήτης τους Καμμένος της Αραβίας; Ούτε το ένα ούτε το άλλο ισχύει. Η τρόικα εξακολουθεί να είναι αυτή που ήταν (το ΔΝΤ, άλλωστε, δίνει τον τόνο στο εσωτερικό της), ενώ οι συριζαίοι είναι «στα τέσσερα» από την πρώτη στιγμή (ακόμα και τότε που τραγουδούσαν ακόμα τα αντιμνημονιακά θούρια).
Η κινεζοποίηση έχει ολοκληρωθεί, το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο έχει συμφωνηθεί μέχρι το 2060, δεν έχουν κανένα λόγο να καυγαδίζουν για τις λεπτομέρειες που απομένουν. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο αναμονής για όλη την ιμπεριαλιστική Ευρωένωση, καθώς η ανοιχτή ακόμα πολιτική διαδικασία στην ηγεμονεύουσα Γερμανία δεν έχει κατασταλάξει σ' ένα κυβερνητικό σχήμα, οπότε δεν μπορούν να παρθούν αποφάσεις με μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Τρόικα και συριζαίοι κάνουν αυτή την περίοδο ολοκλήρωση και συντήρηση του πλαισίου του τρίτου Μνημόνιου, εν αναμονή της συζήτησης για το μετα-Μνημόνιο (συνέχιση της σφιχτής επιτροπείας με περιοδικές αναδιαρθρώσεις του χρέους), η οποία θ' αρχίσει κάποια στιγμή την άνοιξη και μάλλον θα μας επαναφέρει στο παλιό σκηνικό με τις ηρωικές και πένθιμες στιγμές. Ισως να μας πάει και σε πρόωρες εκλογές (αν οι Τσιπραίοι εκτιμήσουν ότι είναι η ευκαιρία τους), αλλά τι σημασία έχει;
Η κινεζοποίηση έχει ολοκληρωθεί, ο στενός κορσές της φορομπηξίας και της σκληρής λιτότητας είναι δεδομένος και η βασική σκέψη των κυρίαρχων είναι πως ο ελληνικός λαός τα έχει ήδη συνηθίσει και πλέον θ' αναζητά την επιβίωση στο πλαίσιό τους.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, δεν αφορούν την ελληνική αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό, τους ιμπεριαλιστές δανειστές και τους μηχανισμούς ελέγχου και επιβολής που έχουν δημιουργήσει. Τα ερωτήματα αφορούν τον ελληνικό λαό, την εργατική τάξη πρωτίστως. 'Η θα διευκολύνουμε τα σχέδιά τους ή θα ξεσηκωθούμε για να τα καταστρέψουμε.
