Χωρίς σχόλια…
Υποκρισία
Σε τι ακριβώς διαφωνούν οι «53+» του ΣΥΡΙΖΑ με την ηγετική ομάδα; Ενα δικό τους κορυφαίο στέλεχος, ο Τσακαλώτος, έκανε τις διαπραγματεύσεις με το κουρτέτο των δανειστών, κατέληξε στη συμφωνία για το νέο Μνημόνιο και πήρε πάνω του τις εισηγήσεις στη Βουλή. Για να κάνει τη γκεμπελίστικη δουλειά με τα ΜΜΕ, εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, πήρε μαζί του τις τελευταίες μέρες και ένα άλλο δικό τους στέλεχος, τον Μιχόπουλο, ο οποίος προηγουμένως ήταν στην «αυλή» του Μαξίμου και έκανε την ίδια δουλειά για τον Τσίπρα.Σε τι λοιπόν συνίσταται η διαφωνία τους;
Οποιος γνωρίζει από εσωκομματικές ίντριγκες στα αστικά κόμματα μπορεί να αντιληφθεί ότι εκείνο που διαπραγματεύθηκαν οι «53+» είναι ο ρόλος τους στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι τώρα, θεωρούνταν από τους Τσιπραίους τσόντα. Οι Λαφαζανικοί έπαιζαν σημαντικότερο ρόλο και στη μοιρασιά της εσωκομματικής εξουσίας και στη μοιρασιά των κυβερνητικών πόστων. Μετά την αποχώρησή τους, ήταν η ευκαιρία της φράξιας των «53+», που είχε κι αυτή κάποια προβλήματα αποχωρήσεων, να πάρει τη θέση τους και να διεκδικήσει αναβαθμισμένο ρόλο και στον ΣΥΡΙΖΑ και στην επόμενη κυβέρνηση. Αυτό διαπραγματεύθηκαν με τους Τσιπραίους και όπως όλα δείχνουν η παρασκηνιακή συμφωνία έκλεισε.
Για την πάρτη του
Το τι θα γίνει μετά τις εκλογές το αποφασίζει ο λαός που διαμορφώνει το εκλογικό αποτέλεσμα, λέει με νόημα ο Ν. Βούτσης. Και με ακόμη περισσότερο νόημα διευκρινίζει πως ο Τσίπρας δε θα είναι πρωθυπουργός συμμαχικής κυβέρνησης αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτο κόμμα. Αυτονόητο, διότι κανένας (και ιδίως το πρώτο κόμμα) δε θα δεχόταν να γίνει πρωθυπουργός ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν είναι πρώτο κόμμα, αλλά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση μόνο με τον Καμμένο. Σ’ αυτό απαντά με νόημα (αλλά όχι ρητά) ο Βούτσης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει ευρύτερη κυβερνητική συνεργασία.
Ο Τσίπρας, βέβαια, επιμένει πως δε θα επιλέξει για κυβερνητικούς συμμάχους τη ΝΔ, το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Απολύτως λογικό. Αν έλεγε κάτι τέτοιο, θα ερχόταν αμέσως το ερώτημα: και γιατί δεν την έκανες από αυτή τη Βουλή αυτή τη συμμαχική κυβέρνηση, όταν μάλιστα ΝΔ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μαζί σας το Μνημόνιο και τους πρώτους εφαρμοστικούς νόμους; Η αδυναμία απάντησης σ’ αυτό το απλό ερώτημα, θα αποκάλυπτε τον πραγματικό σκοπό των εκλογών, που γίνονται μόνο για να βολέψει ο Τσίπρας την πάρτη του και το κόμμα του. Να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, πριν αρχίσουν να βαραίνουν στην καμπούρα του λαού τα νέα μέτρα (πάνω από τα παλιά που παρέμειναν άθιχτα).
Μ’ αυτή την τοποθέτηση, ο Τσίπρας ασκεί έναν παλαιοκομματικού τύπου εκβιασμό πάνω στα πιο φοβιτσιάρικα τμήματα των ψηφοφόρων: ψηφίστε εμάς, για να μην έχουμε περιπέτειες μετεκλογικά και κίνδυνο ακυβερνησίας. Παλιό το κόλπο, αλλά δεν πιάνει πάντοτε (ας θυμηθούμε τις διπλές εκλογές του 2012).
Γελοιότητες (1)
Το πιο γελοίο σόου της Κωνσταντοπούλου ήταν αυτό της περασμένης Τετάρτης. Συγκάλεσε την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και ανακοίνωσε την… ανασυγκρότησή της, διότι άλλαξε η σύνθεση της Βουλής με τη δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας. Επειδή, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ την «έγραψαν» κανονικά και δεν υπέδειξαν βουλευτές, αποφάσισε να διορίσει μόνη της. Ετσι, έβαλε την Κεραμέως από τη ΝΔ και «από τον ΣΥΡΙΖΑ» τους Βαρουφάκη, Βαλαβάνη και Χατζηλάμπρου. Δηλαδή, τρεις βουλευτές που τυπικά μόνο ανήκαν στην κοινοβουλευτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ουσιαστικά είχαν αποχωρήσει. Ο Βαρουφάκης, η Βαλαβάνη και η Κεραμέως δεν της έκαναν τη χάρη να πάρουν μέρος ως γλάστρες στο καθημερινό προσωπικό της σόου. Ο ΚΟΕτζής Χατζηλάμπρου, όμως, πήγε και καθόταν και άκουγε σαν χάνος το περίπου δίωρο παραλήρημα της Κωνσταντοπούλου και της Μακρή, στην οποία δόθηκε ο λόγος, μολονότι η πρόεδρος είχε διαπιστώσει από την αρχή ότι δεν υπάρχει απαρτία (υπήρχαν μόνο τέσσερις βουλευτές)! Πήρε και το λόγο ο Χατζηλάμπρου για να πει ότι είναι «σε πλήρη διάσταση με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ», αλλά έκρινε ότι έπρεπε να πάει στην Επιτροπή. Πώς; Διορισμένος από την Κωνσταντοπούλου ως μέλος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ!
«Από τα τέσσερα νέα μέλη της Επιτροπής, έχουμε ήδη το ένα παρών, τον κύριο Βασίλειο Χατζηλάμπρου και ελπίζω στην πορεία και τα νέα μέλη, τα υπόλοιπα να προσέλθουν», ανακοίνωσε ατάραχη η απερχόμενη πρόεδρος, εκτινάσσοντας τη γελοιότητα στο ζενίθ. Την επομένη η Βουλή θα διαλυόταν και αυτή εξέφραζε την… ελπίδα ότι θα προσέλθουν τα νέα μέλη που διόρισε στην Επιτροπή!
Γελοιότητες (2)
Αφού έδωσε το σόου της στην Επιτροπή και διέκοψε «για δυο ώρες» για να δημιουργηθεί απαρτία (!), η Κωνσταντοπούλου συνέχισε το σόου στην Ολομέλεια (που ήταν άδεια επίσης), συνεπικουρούμενη από τον Λαφαζάνη, ο οποίος είπε πως «σήμερα η Βουλή είχε συνεδρίαση, πάρα πολύ κρίσιμη συνεδρίαση, για ένα θέμα το οποίο είναι τεράστιο για τη χώρα» (θα συζητούσε, υποτίθεται, το πόρισμα της «Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους»). Εβγαλαν και οι δύο τα λογύδριά τους (σε Ολομέλεια που δεν είχε απαρτία!), απένειμαν ο ένας στην άλλη και αντιστρόφως επαίνους, έβγαλαν από ένα λογύδριο και ο Χατζηλάμπρου με τη Μακρή, και ύστερα από το εβδομηντάλεπτο σόου η Κωνσταντοπούλου ανακοίνωσε: «Λύεται η μη πραγματοποιηθείσα συνεδρίαση»!
Η είδηση, όμως, δεν βρίσκεται στο καραγκιοζιλίκι, αλλά στην απουσία του Μανώλη Γλέζου, τον οποίο η Κωνσταντοπούλου είχε καλέσει με ανοιχτή επιστολή της. Μάλλον ήξερε ότι δε θα πάει, γι’ αυτό και του έκανε πρόσκληση με ανοιχτή επιστολή, που δεν είναι ο συνήθης τρόπος να απευθύνουν προσκλήσεις τα θεσμικά πρόσωπα.
Κάνουν τζιζ
Μέσα στο καθημερινό παραλήρημά της, η απερχόμενη πρόεδρος της Βουλής είπε και αλήθειες (άλλο αν με τη συμπεριφορά της θύμιζε τη γελάδα που κλωτσάει την καρδάρα με το γάλα). Γιατί δε δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 6 Ιούλη; Ο Τσίπρας, στο διάγγελμα με το οποίο ανήγγειλε τις εκλογές, είπε πως η εντολή που πήρε στις 25 Γενάρη εξαντλήθηκε. Η τυπική έναρξη της εξάντλησης αυτής της εντολής έγινε σ’ εκείνη τη σύσκεψη στο προεδρικό μέγαρο, την επαύριο του δημοψηφίσματος, γι’ αυτό και οι ψηφοφόροι δικαιούνται να γνωρίζουν τι ακριβώς διαμείφθηκε γύρω από το οβάλ τραπέζι της προεδρίας. Μόνο τον Τσίπρα δεν συμφέρει αυτό και δικό του αίτημα ικανοποιεί ο Παυλόπουλος κρατώντας τα πρακτικά στο συρτάρι του. Ας τα βλέπει αυτά ο Περισσός, που είχε συμφωνήσει τότε στην τήρηση εχεμύθειας, δηλαδή στο κράτημα του ελληνικού λαού στο σκοτάδι.
Απατεωνίσκοι
Παραδίδοντας στον υπηρεσιακό Μανιτάκη, ο παραιτηθείς αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Βερναρδάκης δήλωσε ότι υπάρχουν δύο νομοσχέδια που είναι έτοιμα και τα οποία «θα αξιολογήσει η επόμενη κυβέρνηση», το νομοσχέδιο για την αξιολόγηση των δημόσιων υπαλλήλων και την επιλογή προϊσταμένων, και το νομοσχέδιο για την κινητικότητα στο Δημόσιο.
Η τρόικα (ή μάλλον το κουαρτέτο) θα τα αξιολογήσει και όχι η επόμενη κυβέρνηση, η οποία απλώς θα τα πάει στη Βουλή για ψήφιση. Αυτό λέει το Μνημόνιο-3. Ο Βερναρδάκης, όμως, «επικοινωνιολόγος» και «δημοσκόπος» το επάγγελμα, έχει σπουδάσει την πολιτική απάτη διά του λόγου. Παλιά κάτι τέτοιους τους αποκαλούσαν Γκεμπελίσκους ή Γεωργαλάδες.
Βιασύνη με νόημα
Η Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου δεν περίμενε την τυπική προκήρυξη των εκλογών και το διορισμό της ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού. Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία των διερευνητικών εντολών, ο Αρειος Πάγος είχε εκδώσει ανακοίνωση με την οποία τα Δικαστήρια της χώρας καλούνταν να προετοιμαστούν ενόψει της διενέργειας εκλογών «με πιθανή ημερομηνία στις 20 Σεπτεμβρίου 2015». Θα πάθαινε τίποτα αν έβγαζε την ανακοίνωση μια μέρα μετά; Οχι βέβαια, όμως έπρεπε να βρει έναν τρόπο να δείξει την ευγνωμοσύνη της στο Μαξίμου που με μεταμεσονύκτια απόφασή του την όρισε πρόεδρο του Αρείου Πάγου και της άνοιξε το δρόμο για την πρωθυπουργία. Ξέρεις τι είναι να έχεις στο οικόσημό σου και τον τίτλο «πρώην πρωθυπουργός»;
Τα κατάφερε;
Αν ο Αλέξης Μητρόπουλος, που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, λέει αλήθεια ότι έχει Γνωμοδότηση του ΝΣΚ, μετά από ερώτημα της Σαββαΐδου, που υποστηρίζει ότι η υπόθεσή του είναι παραγεγραμμένη «προ πολλών ετών», καθώς και απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, σύμφωνα με την οποία «το πρόστιμο που του επεβλήθη για δικηγορική αμοιβή που εισέπραξε προ 16 ετών (1999) στο εξωτερικό, εκτός από παραγεγραμμένο, κρίθηκε (σχεδόν στο σύνολό του) και στην ουσία παράνομο», τότε τα κατάφερε. Από την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη κλαιγόταν στη Βουλή για την υπόθεσή του, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί… θύμα πολιτικής δίωξης, αλλά έπρεπε να σχηματιστεί η συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου για να «καθαρίσει» (όπως λέει). Τα υπόλοιπα μπορεί να τα σκεφτεί μόνος του ο καθένας.
Πολιτικά μπορεί πλέον να θεωρείται τελειωμένος (αν και ποτέ μην πεις ποτέ), όμως δεν μπορεί να τα θέλει όλα δικά του. Λίγο είναι να γλιτώνεις ένα πρόστιμο σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τη «δουλειά» του την έστησαν οι Τσιπραίοι, εκτιμώντας ότι μόνο ζημιά τους κάνει με τα συνεχή πολιτικά τσαλιμάκια και τις απαιτήσεις του. Αυτός αποφάσισε να τα κάνει όλα «που@@να», δείχνοντας τον νεόκοπο στον ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζη και επικαλούμενος συζητήσεις με τον Φλαμπουράρη και τον Νικολούδη, όμως τον άδειασαν όλοι όσους επικαλέστηκε.
Πολιτική… αρχών!
Ο Μελανσόν στη Γαλλία αποτάσσεται τον Τσίπρα και καλεί την ομάδα Λαφαζάνη στο θερινό «πανεπιστήμιο» του Μετώπου της Αριστεράς. Και μιλάει για plan B με αποχώρηση από το ευρώ, αν χρειαστεί. Ετσι, βλέπουμε τον Τσίπρα να κάνει το περιβόητο μέτωπο με τον Ολάντ και τους άλλους σοσιαλδημοκράτες. Για να μην πούμε και με την Μέρκελ.
Πλάκα κάνουμε, φυσικά. Ομως, η συμπεριφορά των διάφορων ψευτοαριστερών κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ καθορίζεται και θα συνεχίσει να καθορίζεται από τους δικούς τους οπορτουνιστικούς υπολογισμούς. Αν ο Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές και ξανασχηματίσει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ίδιο, τότε τα μεγαλύτερα απ’ αυτά τα κόμματα θα κάνουν φιλίες με τον ΣΥΡΙΖΑ, για να ενισχύσουν το δικό τους προφίλ «κυβερνησιμότητας». Οι Podemos για παράδειγμα, που στα γκάλοπ έρχονται τρίτο κόμμα, θα ξαναζεστάνουν τα κολλητιλίκια με τον ΣΥΡΙΖΑ, για να περάσουν το μήνυμα: «όπως νίκησε και κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι μπορούμε κι εμείς». Το ίδιο θα κάνει και το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Πορτογαλία. Αντίθετα, μικρότερα κόμματα, όπως αυτό του Μελανσόν στη Γαλλία, που κινούνται μεταξύ κοινοβουλευτικής φθοράς και αφθαρσίας, έχουν ανάγκη να ενισχύσουν το «ριζοσπαστικά αριστερό» προφίλ τους, προκειμένου να μαζέψουν κάποιες διαρροές από τ’ αριστερά της κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας. Ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι διάσπαρτες ομάδες στην Ιταλία, που είχαν συνενωθεί εκλογικά ως «λίστα Τσίπρα». Το πιθανότερο είναι να ξαναδιασπαστούν.