♦ Τα στρίβουν
κατανοούμε τον τρόπο που ορισμένα έντυπα και ορισμένοι πανεπιστημιακοί κύκλοι διαμαρτύρονται για το «νομοσχέδιο αγιατολάχ», όπως το χαρακτηρίζουν, με το οποίο ρυθμίζονται τα της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης. Είναι απολύτως θεμιτό οι εκπρόσωποι ενός θρησκευτικού δόγματος, να ελέγχουν εκείνους που θα συμμετάσχουν στην ιεραρχία του. Είναι σωστό, δηλαδή, ένας που θέλει να γίνει παπάς ή δεσπότης να έχει και συστατική επιστολή του μητροπολίτη της περιφέρειάς του, να περάσει και από συνέντευξη και από «άλλου τύπου» δοκιμασίες. Να μια καλή ευκαιρία, λοιπόν, για να διαχωριστεί η Εκκλησία από το κράτος. Να φτιάξουν όπως θέλουν, με όποια κριτήρια εισαγωγής θέλουν, με όποια προγράμματα σπουδών θέλουν τις σχολές τους οι δεσποτάδες. Μόνο που αυτές δεν θα αναγνωρίζονται ως πανεπιστημιακές σχολές. Θα είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, χωρίς δεκάρα κρατική χρηματοδότηση, άμεση ή έμμεση, και χωρίς καμιά αναγνώριση των πτυχίων τους. Να βγάζουν τους παπάδες τους, τους ψαλτάδες τους, τους θεολόγους τους, τα γιουσουφάκια τους, ό,τι τέλος πάντων χρειάζονται τα μαγαζιά τους και να μας αφήσουν ήσυχους. Αν δεν έχει καμιά ανάμιξη το κράτος, γιατί να μας νοιάξει;
♦ Ποιον κοροϊδεύουν
Αν βγάλουμε τη σάλτσα για να δούμε το ψαχνό, ξέρετε τί μένει απ’ όλον αυτό τον βερμπαλιστικό φραμπαλά; Η αγορά που θα λειτουργεί με καθαρούς όρους ανταγωνιστικότητας, δηλαδή χωρίς κρατικές παρεμβάσεις. Μένει ο σκληρός πυρήνας του νεοφιλελευθερισμού. Γι’ αυτό και ο Ανδριανόπουλος χαρακτήρισε την ομιλία Γιωργάκη ό,τι πιο εμπνευσμένο έχει ακούσει τα τελευταία χρόνια. Είναι περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε ότι η ελεύθερη αγορά οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που ισχυρίζεται ο Γιωργάκης. Ελεύθερη αγορά σημαίνει «ο θάνατός σου η ζωή μου» ή «επιβίωση των ισχυρών, θάνατος όσων δεν μπορούν να επιβιώσουν».
♦ Γλώττα λανθάνουσα
Το ΠΑΣΟΚ -είπε ο Γιωργάκης- δεν φοβάται να συζητήσει το Ασφαλιστικό, γιατί δεν φοβάται το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος όταν πρόκειται για τη διασφάλιση των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
«Γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει». Σε τί «έλαθεν» η γιωργάκειος «γλώττα»; Μα στην αναφορά σε πρόσκαιρο πολιτικό κόστος. Οταν πρόκειται για τη διασφάλιση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων, δεν προκύπτει πολιτικό κόστος, Γιωργάκη μας. Πολιτικό κόστος προκύπτει όταν ενταφιάζονται τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των συνταξιούχων. Ξέρεις πολύ καλά, λοιπόν, ότι το άνοιγμα του Ασφαλιστικού θα γίνει από σκοπιά αντεργατική και γι’ αυτό δηλώνεις ότι δε φοβάσαι το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος.
Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ βγαίνει από τα δεξιά στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα της κλείνει το μάτι: ανοίξτε το Ασφαλιστικό και μεις είμαστε εδώ να σας στηρίξουμε με την αντιπολίτευσή μας.
♦ Μαύρο χάλι
Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά το γκάλοπ της Opinion για την «Ελευθεροτυπία» θα διαπιστώσει ότι ο κόσμος δεν είναι ικανοποιημένος από την κυβέρνηση, αλλά δεν δείχνει καμιά εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ. Ο Καραμανλής εξακολουθεί να ρίχνει στ’ αυτιά του Γιωργάκη, ο οποίος δεν έχει καταφέρει καθόλου να ανεβάσει την αξιοπιστία του. Και να φανταστείτε πως το γκάλοπ έγινε στο δεύτερο μισό του Φλεβάρη, όταν η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με πολλά προβλήματα ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Συμπέρασμα; Κάτι ξέρει ο Καραμανλής και το επιτελείο του, που εξακολουθούν να πιπιλίζουν την καραμέλα των ευθυνών του ΠΑΣΟΚ.
♦ Αλεξικέραυνο
Ακόμα και στελέχη της Δεξιάς (π.χ. Λούλης, Διαμαντούρος) την πέφτουν άγρια στον υφυπουργό Π. Δούκα για το φιάσκο Γούλα. Ο Δούκας σιωπά και μαζί του σιωπά και ο Καραμανλής, που θα εμφανιζόταν ως «πολύ μάγκας» αν τον απέπεμπε από την κυβέρνηση. Γιατί δεν προχώρησε σ’ αυτή την κίνηση, μολονότι την εισηγείται και ο επί της επικοινωνίας σύμβουλός του (Λούλης); Μήπως επειδή ο Δούκας δεν λειτούργησε αυτοβούλως, αλλά σε συνεννόηση με τους «από πάνω»; Μήπως ο Δούκας χρησιμεύει σαν αλεξικέραυνο για τον άμεσο προϊστάμενό του, τον Αλογοσκούφη, και για τον ίδιο τον Καραμανλή;
♦ Χρυσόδουλοι
Το δεσποταριάτο έχει μεγάλη αδυναμία στον χρυσό. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Του αρέσει να ντύνεται μες στο χρυσάφι, του αρέσει να αποθησαυρίζει. Είναι τόση η μανία τους που ακόμα και στις επιχειρήσεις τους δίνουν όνομα που να περιλαμβάνει μέσα τον χρυσό. «Χρυσοπηγή» ονόμασαν το μαγαζί τους οι Καλλίνικος-Χριστόδουλος-Αμβρόσιος. «Χρυσοφόρο» ονόμασε την off shore εταιρία του το πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν οι θεομπαίχτες.
♦ Αντικαπιταλιστικό!
Πόσο αντικαπιταλιστικό είναι το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ; Ιδού μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη χρηματοδότηση της πρόσφατης συνόδου του Πόρτο Αλέγκρε, που μας έστειλε αναγνώστης μας. Σύμφωνα με τους διοργανωτές της συνόδου, το συνολικό κόστος ήταν γύρω στα 39 εκατ. δολάρια. Απ’ αυτό μόνο το 6,4% (2,5 εκατ. δολ.) καλύφθηκε από τις εγγραφές των συμμετασχόντων. Το υπόλοιπο 93,6% καλύφθηκε από δωρεές. Ιδού τώρα και οι δωρητές. 269.000 δολάρια το Ιδρυμα Φορντ και 356.000 δολ. από το ίδρυμα Ροκφέλερ. Περίπου 2,5 εκατ. δολάρια καθολικές και προτεσταντικές ΜΚΟ. 12 εκατ. δολάρια άλλες ΜΚΟ (4,4 δολάρια έδωσε η OXFAM, ΜΚΟ της αγγλικής προτεσταντικής Εκκλησίας). 8 εκατ. δολάρια από την κυβέρνηση Λούλα της Βραζιλίας και 6,5 εκατ. δολάρια από το δήμο του Πόρτο Αλέγκρε και την πολιτεία του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, που ελέγχονται από τη βραζιλιάνικη δεξιά. 2 εκατ. δολάρια από τα Ταχυδρομεία της Βραζιλίας και την τράπεζα CAIXA και 8 εκατ. δολάρια από τις βραζιλιάνικες ΔΕΚΟ Electrobras, Petrobras και Banco do Brasil. Λέτε όλοι αυτοί να χρηματοδοτούν διαδικασίες που στοχεύουν στην ανατροπή του παγκόσμιου καπιταλισμού;
♦ Θηλαστικά
Ωραίος ρήτορας ο μπαρμπα-Μήτσος, συνταξιούχος οικοδόμος, που τον ακούσαμε στην ημερίδα της Πρωτοβουλίας Οικοδόμων την περασμένη Κυριακή. Μιλάει με τον μοναδικό τρόπο που ήξεραν να μιλούν οι παλιοί αγωνιστές, αγγίζοντας την ψυχή των συνομιλητών τους. Αντιγράφουμε ένα ωραίο που είπε αναφερόμενος στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές: «Εχετε δει κανένα βρέφος να αποκόπτεται εύκολα από το μαστό ή έστω από την πιπίλα; Αυτοί θηλάζουν από τον αστικό μαστό και δεν θέλουν να τον αφήσουν».
♦ Ταφόπλακα
Και επίσημα μπήκε η ταφόπλακα στο σκάνδαλο του χρηματιστήριου, για το οποίο τόσο θόρυβο έκανε πριν τις τελευταίες εκλογές η ΝΔ. Ο Καραμανλής ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά πολιτική πρωτοβουλία. Χάρη στο ΠΑΣΟΚ; Οχι μόνο. Χάρη και στους μεγαλοκαπιταλιστές που μάδησαν τη «μαρίδα».
♦ Δήλωση πίστης
Σήμερα ο Κάρολος Παπούλιας ορκίζεται πρόεδρος της Δημοκρατίας «εις το όνομα της αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου τριάδος». Από τον Χριστόδουλο, φυσικά, τον εκπρόσωπο του κυρίαρχου δόγματος. Την πρωτοβουλία του τελετουργικού του όρκου τύποις την έχει η Βουλή, δηλαδή η κυβέρνηση που ελέγχει την πλειοψηφία. Οπότε μπορεί να πει κανείς ότι ο νεοεκλεγείς πρόεδρος δεν έχει και μεγάλα περιθώρια και δεν του αντιστοιχεί να προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα σε μια κυβέρνηση που μόλις τον εξέλεξε. Σε μια εβδομάδα, όμως, την άλλη Κυριακή, ο Παπούλιας θα κληθεί να τηρήσει μια παράδοση που είχε καθιερώσει ο προκάτοχός του. Να πάει στη μητρόπολη να εκκλησιαστεί την Κυριακή της Ορθοδοξίας και να απαγγείλει το σύμβολο της πίστεως, το «πιστεύω» όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται. Αυτή η κίνηση δεν υπαγορεύεται από κανένα θεσμικό τελετουργικό. Είναι άτυπη και γίνεται για συγκεκριμένους λόγους. Αν θέλει μπορεί να μην πάει και να στείλει έτσι ένα μήνυμα στο δεσποταριάτο, πως θα κρατήσει αποστάσεις. Εμείς προβλέπουμε ότι και θα πάει και θα σταυροκοπηθεί σαν καλός ορθόδοξος χριστιανός και το «πιστεύω» θα απαγγείλει και τον Χριστόδουλο με την κουστωδία του θα δεξιωθεί μετά. Γιατί; Για τους λόγους που γράφουμε τόσο καιρό. Επειδή η ορθοδοξία αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της κυρίαρχης ιδεολογίας, της νεοελληνικής εθνικής ιδεολογίας, και ο Παπούλιας είναι ο τελευταίος που θα ήθελε να στηρίξει κινήσεις απογαλακτισμού του κράτους από τον εκκλησιαστικό εναγκαλισμό. Η προέλευσή του από έναν πολιτικό χώρο που κάποτε μιλούσε για απόλυτο χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος δεν λέει απολύτως τίποτα.
ΥΓ: Παρακαλούμε, την άλλη Κυριακή, να μετρήσετε τις επίσημες κομματικές εκπροσωπήσεις στη μητρόπολη.