Την περασμένη Τετάρτη, ο Βενιζέλος συγκάλεσε μίνι υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο συζήτησαν την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, όπως προβλέπεται στο Μεσοπρόθεσμο και στον πρώτο εφαρμοστικό του νόμο. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτός ο νόμος, αλλά έρχεται και δεύτερος. Υπάρχουν ζητήματα που μένουν ανοιχτά, όπως είναι το νέο ενιαίο μισθολόγιο των δημόσιων υπαλλήλων.
Κατά συνέπεια, η Βουλή θα πάρει φωτιά, λειτουργώντας σε Ολομέλεια και όχι σε τμήματα. Δεν έχει σημασία να δούμε πόσα θα προλάβουν μέχρι την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, οπότε η Βουλή θα κλείσει για διακοπές, και πόσα θα τους μείνουν για το Σεπτέμβρη. Σημασία έχει η αποφασιστικότητά τους να προχωρήσουν σε μια θερινή επέλαση ενάντια σε δικαιώματα και εισοδήματα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, το οποίο η Διαμαντοπούλου επιδιώκει να ψηφίσει μέσα στο καλοκαίρι. Αυτή τη φορά μάλλον θα το επιχειρήσουν, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι το πήρε πάνω του ο ίδιος ο Παπανδρέου, με ειδική αναφορά στο υπουργικό συμβούλιο την περασμένη Τετάρτη. Αλλωστε, είναι γνωστές οι νεοφιλελεύθερες απόψεις του Παπανδρέου στα θέμα της Παιδείας.
Ο στόχος τους είναι προφανής. Δεν θέλουν φοιτητικό κίνημα στο δρόμο τις μέρες που θα ψηφίζουν το νομοσχέδιο. Θέλουν να το ψηφίσουν σε φοιτητικό κενό. Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Οπως ακριβώς λογάριαζε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος, όταν το 1978 ψήφιζε το νόμο 815 μες στο κατακαλόκαιρο. Η συνέχεια είναι γνωστή. Πέρασε πάνω από ένας χρόνος για ν’ αντιδράσει δυναμικά το φοιτητικό κίνημα και, παρά τη λυσσασμένη αντίδραση όλων των παρατάξεων της τότε ΕΦΕΕ (ΠΑΣΠ, ΠΣΚ, ΔΑΠ, Ρήγας), να αναγκάσει τον Καραμανλή να κηρύξει το νόμο ανεφάρμοστο, μετά από ένα κίνημα καταλήψεων, διαδηλώσεων και σκληρών συγκρούσεων.
Το φοιτητικό κίνημα γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει αυτός ο νόμος (αναλυτικά γράφουμε στις σελίδες 8-9). Γνωρίζει επίσης ότι μ’ αυτό το νόμο υλοποιείται το Μνημόνιο στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ζητούμενο, λοιπόν, είναι η κινητοποίησή του με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς. Κινητοποίηση που πρέπει να είναι σκληρή και να μην περιοριστεί μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά να βγει στους δρόμους. Μαχητικά, ανυποχώρητα, συγκρουσιακά, γιατί αλλιώς η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Πολιτικά είναι κατεστραμμένη και μόνο στο δρόμο μπορεί να ηττηθεί.
Είναι πολλά αυτά που έχουν συσσωρευτεί. Ο ελληνικός λαός στενάζει. Το φοιτητικό κίνημα, ιδιαίτερα οι φοιτητές από τα λαϊκά στρώματα, που πλήττονται ιδιαίτερα, μπορούν σ’ αυτή η φάση να λειτουργήσουν σαν μαχητική εμπροσθοφυλακή.