Μια πανικόβλητη εξουσία και οι κολαούζοι της (αστικά κόμματα, ΜΜΕ, αστική διανόηση) προσπαθούν –μάταια μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές– να λύσουν το γρίφο της νεολαιίστικης εξέγερσης που σαρώνει τη χώρα. Δοκίμασαν όλες τις συνταγές, όλα τα μίγματα καταστολής, γλειψίματος, διαίρεσης, συκοφάντησης, «κοινωνικού αυτοματισμού», όμως τίποτα δεν τους βγήκε.
Από τη στιγμή που η εξέγερση δεν αποφεύχθηκε, όλες οι προσπάθειές τους συγκεντρώνονται στην οριοθέτησή της. Προσπαθούν να βάλλουν όρια, για να πνίξουν μέσα σ’ αυτά την οργή, την ενεργητικότητα, το δυναμισμό των νέων που εξεγέρθηκαν. Προσπαθούν να καθορίσουν τι είναι αποδεκτό και τι όχι, ποιο είναι το σωστό μέσο πάλης και ποιο όχι. Δέχονται ακόμα και παραβιάσεις της αστυνομικής νομιμότητας (πέτρες και νεράντζια στα αστυνομικά τμήματα), προκειμένου να αποσοβήσουν το μείζον (μολότοφ και οδομαχίες στα κέντρα των πόλεων).
Ομως, οι γνήσιες λαϊκές εξεγέρσεις δεν δέχονται εξωτερικά όρια. Μόνο τα δικά τους εσωτερικά όρια τις περιορίζουν: το κοινωνικό δυναμικό τους και οι αντιφάσεις που αυτό κουβαλά, η εμπειρία, οι κοινωνικές συμμαχίες, το βάθος και η δυναμική του συνειδητού στοιχείου κ.λπ. Και η νεολαιίστικη εξέγερση που σαρώνει την Ελλάδα από τη νύχτα του περασμένου Σαββάτου και έχει γίνει πρώτη είδηση στα ΜΜΕ όλου του κόσμου είναι μια γνήσια λαϊκή εξέγερση. Τα δικά της εσωτερικά όρια καθορίζουν την εξέλιξή της. Εχει ακόμη «καύσιμα», γι’ αυτό και ο πολυπλόκαμος αστικός μηχανισμός καταστολής και χειραγώγησης αδυνατεί να της βάλει όρια, αδυνατεί να την χαλιναγωγήσει ή να την εκτονώσει. «Βαίνουμε προς εκτόνωση» ήταν το μήνυμα που ερχόταν από το Μαξίμου αργά το απόγευμα της Τετάρτης. Η… εκτόνωση εκφράστηκε το πρωί της Πέμπτης με πολιορκούμενα και πετροβολούμενα αστυνομικά τμήματα σε όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, με πύρινα οδοφράγματα και συγκρούσεις με τα ΜΑΤ στα πιο απίθανα σημεία. Το ιδεολόγημα των «λίγων κουκουλοφόρων» κατέρρευσε αυτόματα και στη θέση τους μπήκαν «τα δικά μας παιδιά».
Πού θα πάει αυτή η εξέγερση; Το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι ιερόσυλο. Οποιος δηλώνει ότι κατανοεί τις κινητήριες αιτίες της εξέγερσης, οφείλει να περάσει από την κατανόηση στην πράξη. Οποιος δηλώνει αλληλέγγυος οφείλει να κάνει την αλληλεγγύη πράξη. Καθήκον μας ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ είναι να βοηθήσουμε τη νεολαιίστικη εξέγερση να διευρύνει τα εσωτερικά της όρια, να ξεπεράσει αντιφάσεις, να απλωθεί, να στεριώσει. Η απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού και στις καταστροφικές της συνέπειες ήρθε από εκεί που «δεν το περιμέναμε». Η πορεία της ταξικής πάλης δεν είναι υπόθεση επιτελικών σχεδιασμών και σχεδίων επί χάρτου. Στο δρόμο, μέσα στις ζωογόνες φωτιές της εξέγερσης, εκεί είναι η θέση όλων μας, εκεί θα συναντηθούμε, θα δώσουμε και θα πάρουμε.