♦ Πρωτιές
Το βράδυ των εκλογών όλοι οι πανελίστες των καναλιών ασχολήθηκαν με την παραίτηση του Καραμανλή. Ως είθισται (επειδή το σύστημα ξέρει να προστατεύει από την απαξίωση τα πολιτικά του στελέχη), όλοι μιλούσαν για τη… γενναιότητα του απερχόμενου τέως καταλληλότερου και του έπλεκαν το εγκώμιο. Ομως, η παραίτηση του αρχηγού δεν είναι πρωτιά, ειδικά για τη ΝΔ. Μετά από ήττες έχουν παραιτηθεί ήδη ο Ράλλης, ο Εβερτ και ο Μητσοτάκης. Αλλες ήταν οι πρωτιές του Καραμανλή και σ’ αυτές ουδείς αναφέρθηκε. Είναι ο πρωθυπουργός που οδήγησε το κόμμα του στη συντριβή, για να βρει ευκαιρία να την κάνει ο ίδιος μια ώρα γρηγορότερα. Είναι ο πρωθυπουργός που αποφάσισε να εξασφαλίσει την ήττα, τρομάζοντας τους ψηφοφόρους με τα μέτρα που ανακοίνωσε στη ΔΕΘ. Είναι ο πρωθυπουργός που σήκωσε μια ολόκληρη προεκλογική εκστρατεία μόνος του (εξαφανίστηκαν από το κάδρο όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη), με μοναδικό στόχο όχι να μη χάσει, αλλά να κρατήσει τη διαφορά σε «αξιοπρεπές» επίπεδο και στο τέλος κατάφερε να χάσει με δέκα μονάδες διαφορά. Τέλος, είναι ο αρχηγός της ΝΔ που κατάφερε να κάνει αρνητικό ρεκόρ σε ψήφους, χωρίς να έχει απέναντί του ένα ογκώδες κοινωνικό ρεύμα, όπως είχε ο Ράλλης το 1981 (τότε, το ρεύμα της «αλλαγής» συνένωνε το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσ.). Αμφιβάλλουμε αν η ΝΔ θα πιάσει χαμηλότερο ποσοστό ή θα χάσει με μεγαλύτερη διαφορά, τουλάχιστον στο ορατό μέλλον.
♦ Χαρά (1)
Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει. Γελούσε και το τσουλούφι του Τσίπρα το βράδυ της Κυριακής. Ζήτησε μάλιστα και… άδεια να τους αφήσουμε να γιορτάσουν! Τι να γιορτάσουν, άραγε; Οχι βέβαια την απώλεια 45.000 ψήφων, που ισοδυναμούν με το 12,5% της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ το 2007. Ούτε την κατρακύλα από τα δημοσκοπικά δεδομένα του 2007-2008 και την αλαζονεία που αυτά προκάλεσαν. Ούτε καν την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι δεδομένα ότι τα μαχαίρια θα ξαναβγούν από τα θηκάρια. Και βέβαια, δε θα μπορούσε να γιορτάσει τη σαρωτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, που προοιονίζεται αγριότερο «πέσιμο» πάνω στα δικαιώματα των εργαζόμενων και των νέων. Την προσωπική του νίκη και τη νίκη της ομάδας που τον στηρίζει γιόρταζε και γιορτάζει ο Τσίπρας. Το μόνο που νοιάζει και τον ίδιο και τους ομοίους του είναι η συντήρηση και η αναπαραγωγή τους. Σαν τυπικοί εξουσιαστές, που ξέρουν τα «κιλά» τους, μόνο γι’ αυτό ενδιαφέρονται. Κι ήταν τέτοια η χαρά, που δεν κατάφεραν εκείνη τη στιγμή να την τιθασεύσουν και να σταθούν με κάποιο προβληματισμό μπροστά στο εκλογικό αποτέλεσμα.
♦ Χαρά (2)
Στον Περισσό δεν είχαν ιδιαίτερο λόγο να αισθάνονται χαρούμενοι. Δε μπορούσαν, όμως, να δείξουν και λυπημένοι, μολονότι έχασαν 66.000 ψήφους ή το 11,5% της εκλογικής τους δύναμης του 2007. Φάνηκε, όμως, ότι το περίμεναν αυτό το αποτέλεσμα, γι’ αυτό και είχαν έτοιμη τη γραμμή, την οποία πλασάριζαν από νωρίς στα κανάλια η Κανέλλη και όλα τα άλλα στελέχη που εμφανίστηκαν. Την ίδια γραμμή επανέλαβε η Παπαρήγα, όταν έκανε την επίσημη δήλωση και επικύρωσε την άλλη μέρα η ΚΕ: υπάρχουν θετικές διεργασίες στο λαό, όμως δεν εκφράστηκαν εκλογικά! Φταίει γι’ αυτό και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία! Οι μόνοι που δε φταίνε είναι η κομματική ηγεσία και η γραμμή της. Οταν χάνεις περισσότερες από 17.000 ψήφους (το 13% της δύναμής σου) στη Β’ Αθήνας, την περιοχή με την ψηλότερη προλεταριακή σύνθεση, κάτι τρέχει. Οι ψήφοι που πήρες το 2007 ήταν δανεικοί από το ΠΑΣΟΚ, που τότε δεν είχε προοπτική εξουσίας, και επαναπατρίστηκαν μόλις «μύρισε» ρεύμα νίκης. Αυτό σημαίνει ότι είσαι περιορισμένος στο ρόλο μιας συμπληρωματικής δύναμης και ο κόσμος δεν σε βλέπει σαν δύναμη ανατροπής. Παίζεις στο κοινοβουλευτικό σκηνικό, είσαι μέρος του και όχι κάτι που βρίσκεται έξω και σε αντίθεση μ’ αυτό.
ΥΓ: Δεν παρέλειψαν να πουν και πάλι ότι τους πολέμησε το σύστημα για να χάσουν την τρίτη θέση! Ομως, μόνο στη φαντασία τους υπήρξε πόλεμος.
♦ Κατάντια
Ο Ψαριανός, ένας τυχάρπαστος, εξυπνάκιας, φαφλατάς ραδιοφωνιτζής, πήρε περισσότερους σταυρούς από ιστορικά στελέχη, όπως η Νάντια Βαλαβάνη, που (ανεξάρτητα από τη δική μας ριζική διαφωνία με τις απόψεις τους) έχουν μια συνεχή πολιτική παρουσία επί δεκαετίες. Κατά τα άλλα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα συγκροτημένο πάνω σε αρχές, που δεν υποκύπτει στη γοητεία του life style κτλ κτλ!
♦ Αναμένεται σόου
Πρώτος υποψήφιος για την αρχηγία της ΝΔ ο Πανίκας! Πριν μιλήσει οποιοσδήποτε από τους δελφίνους, τους πρόλαβε όλους στη στροφή ο πονηρός εκ Θεσσαλονίκης πολιτευτής. Δεν άντεξε τόσο καιρό μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ο τηλενομάρχης Ζορρό. Στην τούρλα του Σαββάτου, έβαλε υποψηφιότητα για πρόσκληση από όλα τα πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα. Εκεί, ανάμεσα σε βυζιά και μπούτια, αισθάνεται στο στοιχείο του. Κεντάει. Κι άμα το στούντιο διαθέτει ορχήστρα, παίρνει το μικρόφωνο και τραγουδάει κι έναν Καζαντζίδη, να μερακλώσει το σύμπαν.
Οχι, δεν είναι βλάκας ο Πανίκας. Απλά είναι ο… Πανίκας και φωνάζει με το δικό του τρόπο το «παρών» στις… εσωστρεφείς εξελίξεις στη ΝΔ. Καλύτεροι, δηλαδή, ήταν οι άλλοι που τους έριξε στην αρένα ο Πρετεντεράκος και αλληλοξεσκίζονταν σε δημόσια θέα; Στο τέλος ο Πανίκας το πιθανότερο είναι ν’ αποσυρθεί, στο μεταξύ όμως θα έχει κλείσει τις συμμαχίες του και θα έχει μιλήσει «στην ψυχούλα του κόσμου της παράταξης». Καθείς με τα όπλα του…
ΥΓ: Το γέλιο ξεκίνησε από την αρχή. Ο Πανίκας, που εκθείαζε τον Καρατζαφέρη, μίλησε για «νικηφόρα κεντροδεξιά παράταξη»!
♦ Θα ξανανταμώσουν
Κάπου στη δεκαετία του ’90, στην ΑΣΟΕΕ, δυο φιλόδοξοι καθηγητές, ξεκίνησαν έναν κύκλο δημόσιων εκδηλώσεων στις οποίες προωθούσαν τις ιδέες του νεοφιλελευθερισμού. Ο ένας ήταν συνδεδεμένος με τη ΝΔ, ο άλλος με το ΠΑΣΟΚ. Εκαναν και οι δύο πολιτική καριέρα ως υπουργοί Οικονομίας. Ο ένας (Νίκος Χριστοδουλάκης) με το ΠΑΣΟΚ, ο άλλος (Γιώργος Αλογοσκούφης) με τη ΝΔ. Τον πρώτο τον πήρε και τον σήκωσε μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ. Δεν επανεξελέγη βουλευτής και ο Παπανδρέου τον πέταξε στα σκουπίδια. Ο δεύτερος στην πρώτη κιόλας ήττα της ΝΔ δεν κατάφερε να επανεκλεγεί και πήρε μόνος του τον πούλο από τη ΝΔ. Θα ξανανταμώσουν στην ΑΣΟΕΕ σίγουρα. Λέτε να ξεκινήσουν παρέα κάποια καινούργια φάμπρικα για επάνοδό τους και στην πολιτική με… νέο λουκ;
♦ Αντιστροφή ρόλων
Το 2004, μετά τη σαρωτική νίκη της ΝΔ κι ακόμη περισσότερο το 2007, όταν ο Παπανδρέου έχασε για δεύτερη φορά από τον Καραμανλή, τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν αποκλειστικά στα εσωτερικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, έτσι που η κυβέρνηση να έχει την άνεση να ασκεί την πολιτική της ανενόχλητη. Το ίδιο ακριβώς γίνεται τώρα με τη ΝΔ.
Το 2004 και το 2007 ο Καραμανλής ήταν ο «πανίσχυρος και ανίκητος πρωθυπουργός» και ο Παπανδρέου ένας «λούζερ» που δεν υπάρχει περίπτωση να τον κερδίσει. Οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Ο «λούζερ» έχει γίνει «πανίσχυρος και ανίκητος» και ο πρώην «καταλληλότερος» στέλνεται μετά τιμών στην πολιτική αγρανάπαυση.
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, όμως, είναι πως το παιχνίδι είναι απολύτως ελεγχόμενο. Η έννοια του δικομματισμού δεν πρέπει να πληγεί. Ο ηττημένος δεν πρέπει να απαξιωθεί. Ο Παπανδρέου δεν έφυγε το 2007 και γι’ αυτό τον χτύπησαν και προσωπικά. Ο Καραμανλής φεύγει και γι’ αυτό του φέρονται με αβρότητα. Μετά, το κάθε συγκρότημα θα επιλέξει τον υποψήφιο με τον οποίο θα παίξει και θα σχηματίσει το λόμπι του. Η ΝΔ, όμως, θα προβάλλεται ως η αυριανή ελπίδα του έθνους, αφού πρώτα αναβαπτιστεί για μια περίοδο στα νάματα της αντιπολίτευσης. Ο λαός πρέπει απλώς… να βλέπει.
♦ Αυτο-αγιογραφία
Πιστός στην αυτοκρατορική του διαδρομή ο Γ. Σουφλιάς έκανε μόνος την αγιογραφία του ανακοινώνοντας την αποχώρησή του από την πολιτική. Δυο σελίδες δήλωση, όταν ο Καραμανλής χρειάστηκε μόνο μια παράγραφο! Και τι λέει στην αυτο-αγιογραφία του ο Σαρακατσάνος; Οτι αυτός ήταν πάντοτε… υπεράνω. Οτι πολλά πράγματα στην πολιτική ήταν αντίθετα «με τα πιστεύω του και τα στοιχεία του χαρακτήρα του», αλλά αυτός παρέμενε στις επάλξεις, γιατί… ήθελε να υπηρετήσει τον τόπο. Και βέβαια, τα ‘κανε όλα καλά και άγια. Ούτε η τυπική φράση «έκανα και λάθη, αλλά πάντοτε τα έκανα στην προσπάθειά μου να υπηρετήσω τον τόπο» δεν υπάρχει στη φλύαρη αυτο-αγιογραφία που μας άφησε. Δείγμα του χαρακτήρα του, που παραπέμπει σε ελέω θεού αυτοκράτορες. Μας είπε ότι «αισθάνεται περήφανος για το έργο του σε κάθε υπουργείο», ότι «τα τελευταία 5,5 χρόνια στο ΥΠΕΧΩΔΕ, πραγματοποιήσαμε πολύ σημαντικό έργο στο Περιβάλλον και τις Υποδομές» και ότι αποχωρεί «κυρίως με αναλλοίωτα τα στοιχεία του χαρακτήρα του»!
Ο Σουφλιάς θα μείνει στην πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης σαν ένα μίγμα ραδιουργίας, νεοφιλελελευθερισμού, κοινωνικής αναλγησίας και φαυλότητας. Δεν χρειάζεται να θυμίσουμε τα έργα και τις ημέρες του. Αρκεί να του θυμίσουμε αυτά που είπε, μέσα στην πίκρα του, τη βραδιά των εκλογών ο Καμμένος, που τον κατήγγειλε ως διαπλεκόμενο, θυμίζοντας ότι χόρευε τσάμικο με τους εργολάβους στις εθνικές οδούς.