Δεν έχει σημασία αν ήταν πολλοί ή λίγοι αυτοί που μαζεύτηκαν για να διαδηλώσουν ενάντια στην υποχρεωτική χρήση μάσκας από τα παιδιά στα σχολεία. Εδώ που τα λέμε δεν ήταν και λίγοι, αν σκεφτούμε ότι ήταν αρκετό ένα διαδικτυακό κάλεσμα για να κάνουν την εμφάνισή τους αρκετές εκατοντάδες σε αρκετές πόλεις της χώρας.
Ηταν οι κάθε είδους ψεκασμένοι: θρησκόληπτοι – μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας που καταριούνται τον Γκέιτς που θέλει να φυτέψει τσιπάκια στον κόσμο, άλλοι που πιστεύουν ότι με τα εμβόλια θα μας φυτέψουν το 666, τον αριθμό του αντίχριστου, «σοβαροί» οπαδοί του αντιεμβολιαστικού κινήματος και γενικώς κάθε ανορθολογικής καρυδιάς καρύδι.
Η ταχύτητα με την οποία κάθε πλάνη και κάθε δοξασία κυκλοφορεί πλέον στο Διαδίκτυο (δεν είναι τυχαίο ότι παρόμοια φαινόμενα αναπτύσσονται σε όλο τον κόσμο), το συνεχές μπαλαμούτι των «εθνικών μας λοιμωξιολόγων», που σκορπάει σύγχυση στον κόσμο, οι «έγκυρες» δηλώσεις για τη «θεία κοινωνία» που δεν μεταφέρει τον ιό και η γενικότερη κυριαρχία της αμορφωσιάς και του ανορθολογισμού στον καπιταλιστικό κόσμο, είναι παράγοντες που ευνοούν το «ψέκασμα».
Ολοι αυτοί, χωρίς σίγουρα να είναι στις προθέσεις τους (ένα άλογο κοπάδι φανατικών είναι), παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης, που εγκληματεί σε βάρος των παιδιών και της εργαζόμενης κοινωνίας. Οι «ψεκασμένοι», με την «τρέλα» που κουβαλάνε και την «πραμάτεια» που εκθέτουν δημόσια, χρησιμοποιούνται από τα αστικά ΜΜΕ ως… κριτήριο ορθότητας της κυβερνητικής πολιτικής για το άνοιγμα των σχολείων σε συνθήκες δεύτερου πανδημικού κύματος του κοροναϊού. Αφού ενάντια στη μάσκα τοποθετούνται οι «ψεκασμένοι», άρα η κυβέρνηση έχει δίκιο, είναι η… λογική σκέψη που καλλιεργεί η προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ. Μπορεί η… «γεωμετρία του Γκίκα» να ήταν μια… αστοχία, όμως η υπουργός Κεραμέως έχει δίκιο: τα σχολεία πρέπει ν’ ανοίξουν. Μια μάσκα και λίγο αντισηπτικό φτάνουν και περισσεύουν!
Το καλοκαίρι άνοιξαν διάπλατα τα σύνορα στον τουρισμό, για χατήρι των καπιταλιστών του τουρισμού και των μεταφορών. Κι έφεραν πριν την ώρα του το δεύτερο κύμα της πανδημίας, με χαρακτηριστικά χειρότερα απ’ αυτά του πρώτου κύματος. Το φθινόπωρο θέλουν ν’ ανοίξουν τα σχολεία, χωρίς τις στοιχειώδεις εγγυήσεις ασφάλειας, πάλι για τα κέρδη των καπιταλιστών και για τη μείωση των κρατικών δαπανών.
Κι απέναντί τους φαίνεται να στέκονται μόνον οι «ψεκασμένοι». Που κι αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τους εφεύρουν, γιατί αποτελούν τον καλύτερο φερετζέ για την κάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής. Επειδή δεν υπάρχει κοινωνικό κίνημα να θέσει πραγματικές (και όχι «ψεκασμένες») διεκδικήσεις για τη νέα σχολική χρονιά. Αυτό το κίνημα είναι το ζητούμενο. Το κίνημα που θα βροντοφωνάξει: δε στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο υπ’ αυτές τις συνθήκες!