Eπανήλθαν στη γνωστή… δημοκρατική θεωρία οι αστοί δημοσιολόγοι: «Η Χρυσή Αυγή δεν καταδικάστηκε για τις ιδέες της αλλά για τις εγκληματικές της πράξεις». Ετσι, ο εθνικοσοσιαλισμός νομιμοποιείται ως ιδεολογία ανεκτή από την αστική δημοκρατία. Για να γίνει μάλιστα πιο… πιστευτή η θεωρία της «δημοκρατικής ανοχής», προσθέτουν ότι η αστική δημοκρατία ανέχεται και άλλες «ακραίες» θεωρίες, όπως τον κομμουνισμό, ο οποίος με τη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου επαγγέλλεται την ανατροπή του «δημοκρατικού πολιτεύματος».
Η τυπική λογική στην πιο χυδαία εκδοχή της (ίδια με το γνωστό αστείο σόφισμα με τον χωροφύλακα και το μπουζούκι). Η κοινωνική απελευθέρωση, που δεν μπορεί να πραγματωθεί παρά μόνο από την εργατική τάξη και την υπόλοιπη εργαζόμενη κοινωνία, σε κοινό παρονομαστή με την πιο βάρβαρη μορφή της κοινωνικής σκλαβιάς, που επιβάλλεται με τη φασιστική βία.
Η θεωρία των «δύο άκρων» είναι η βάση για τη νομιμοποίηση του φασισμού. Ο δημοκρατικός νομικισμός («δε δικάζονται ιδέες αλλά πράξεις») αποτελεί μια παραλλαγή της.
Μπορεί να υπάρξει ο εθνικοσοσιαλισμός χωρίς αντιλαϊκή και ρατσιστική βία, χωρίς εγκλήματα κατά μεταναστών, κομμουνιστών, αναρχικών, αριστερών, «διαφορετικών»; Η Ιστορία έχει απαντήσει αρνητικά. Το ιστορικό της νεοναζιστικής συμμορίας της ΧΑ έχει επίσης απαντήσει αρνητικά. Και η δικαστική απόφαση της 7ης του Οκτώβρη απάντησε επίσης αρνητικά (μένει να δούμε πώς ακριβώς θα διατυπωθεί η σχετική σκέψη στη δικαστική απόφαση, όταν αυτή καθαρογραφεί).
Παρά ταύτα, οι αστοί δημοσιολόγοι επιμένουν να διαχωρίζουν τον εθνικοσοσιαλισμό από την βίαιη, αντιλαϊκή, εγκληματική δράση. Δεν είναι μόνο εκείνοι που πρόσφεραν μιντιακή διαφήμιση στα γκεσέμια της νεοναζιστικής συμμορίας και μετά αναζητούσαν «μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή» για να συμμετάσχει σε κυβερνητικές πλειοψηφίες, είναι και άλλοι, που δεν υποστήριξαν το νεοναζιστικό μόρφωμα, όμως δεν μπορούν να αποστερηθούν τα παραμορφωτικά γυαλιά της… υπερταξικής δημοκρατίας (η οποία βέβαια είναι ταξικότατη και συγκεκριμένα αστική).
Αλήθεια, μέχρι το 2013 και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η ΧΑ δεν έκανε εγκληματικές πράξεις; Γιατί δε διώχτηκε ως εγκληματική οργάνωση;
Πριν από τον Παύλο Φύσσα είχε δολοφονηθεί ο Σαχζάτ Λουκμάν. Γιατί δεν κατηγορήθηκε η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση; Παλαιότερα είχαν δεχτεί δολοφονική επίθεση οι τότε φοιτητές Π. Κουσουρής και δύο ακόμα σύντροφοί του. Γιατί δεν κατηγορήθηκε η ΧΑ (που τότε ήταν ακόμα μια γκρούπα) ως εγκληματική οργάνωση; Πριν από τη δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, είχε γίνει δολοφονική επίθεση στο στέκι «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα. Γιατί δεν κατηγορήθηκε η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση;
Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα εγκληματικής-νεοναζιστικής δράσης, για τα οποία η ηγετική ομάδα της ΧΑ δεν κατηγορήθηκε. Εγιναν δίκες (για τη δολοφονία του Λουκμάν, για τις επιθέσεις στην «Αντίπνοια» και στο «Συνεργείο»), υπήρξαν καταδίκες, όμως τα περιστατικά θεωρήθηκαν ως… μεμονωμένα. Δε συνδέθηκαν με τη ΧΑ. Συνδέθηκαν εκ των υστέρων, στη μεγάλη δίκη.
Γιατί; Ας μας απαντήσει κάποιος.
Το ότι εθνικοσοσιαλισμός και έγκλημα είναι αξεδιάλυτα δεν είναι ζήτημα νομικής αποτίμησης, αλλά ζήτημα οντολογικό. Η ΧΑ ήταν εγκληματική οργάνωση (με την ποινική σημασία του όρου) από τότε που ιδρύθηκε. Τέτοια παρέμεινε καθ’ όλη την περίοδο της ύπαρξής της. Πέρασαν, όμως, πολλά χρόνια που το αστικό κράτος δεν την αντιμετώπισε ως τέτοια. Οχι γιατί δεν υπήρχαν τα στοιχεία, αλλά γιατί δεν ήθελε να την αντιμετωπίσει ως τέτοια.
Ηξεραν πολύ καλά ότι αυτή η νεοναζιστική συμμορία οργανώνει δολοφονικές καταδρομικές επιθέσεις, αλλά προφασίζονταν ότι δεν το γνωρίζουν και δεν πείραζαν τον φιρερίσκο και τους επιτελείς-υποτελείς του, επειδή… οι ιδέες δε διώκονται. Οταν αποφάσισαν να βάλουν χέρι στην ηγετική ομάδα της νεοναζιστικής συμμορίας, περισσότερο μέτρησαν οι σφαλιάρες που έφαγαν οι ακροδεξιοί οπαδοί του Σαμαρά στον Μελιγαλά και λιγότερο το αίμα του Λουκμάν, του Φύσσα, των αιγύπτιων ψαράδων, των μελών του ΠΑΜΕ, των αγωνιστών της «Αντίπνοιας».
Και τώρα, με τη συγκεκριμένη νεοναζιστική συμμορία διαλυμένη και χωρίς προοπτική ανασύνταξης, διακηρύσσουν ότι ο νεοναζισμός δε διώκεται, για να βοηθήσουν στην ανάδυση κάποιας άλλης συμμορίας, που θα συνεχίσει αυτό που επί τόσα χρόνια έκανε η ΧΑ.
Π.Γ.
