Εχει αποκληθεί από τον Φρανσουά Τριφό, ο σπουδαιότερος εν ζωή σκηνοθέτης, ιδιοφυΐα, παράφρων, μεγαλομανής, ρομαντικός. Εχει πυροβοληθεί στη διάρκεια συνέντευξης, έχει δημοσίως φάει το παπούτσι του, έχει περπατήσει από το Μόναχο στο Παρίσι για να δει την ετοιμοθάνατη κριτικό κινηματογράφου Λότε Αισνερ. Τα πολλά και επεισοδιακά ανέκδοτα που αφορούν τη ζωή του, όμως, ωχριούν μπροστά στο κινηματογραφικό σύμπαν που έχει δημιουργήσει τις τελευταίες πέντε δεκαετίες. Γεννημένος το 1942 στη Βαυαρία, ο Χέρτζογκ ξεκίνησε να κινηματογραφεί το 1962 με μια κάμερα κλεμμένη από την Κινηματογραφική Σχολή του Μονάχου και έως σήμερα έχει δημιουργήσει πάνω από εβδομήντα ταινίες και ντοκιμαντέρ μικρού και μεγάλου μήκους, έχει σκηνοθετήσει όπερες και διδάξει σεμινάρια σκηνοθεσίας.
Σε διαρκή αναζήτηση της «εκστατικής αλήθειας», όπως την ονομάζει, μιας αλήθειας που δε βάζει στεγανά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, ο Χέρτζογκ ειδικεύεται στο να δοκιμάζει κάθε είδους όρια. Από τα όρια και τις εσχατιές του φυσικού κόσμου, με ντοκιμαντέρ στο Νότιο Πόλο, σε ενεργά ηφαίστεια, σε προϊστορικές σπηλιές, μέχρι τα όρια του ανθρώπου: της τρέλας, της ματαιοδοξίας, του κουράγιου, της θέλησής του, ακόμη και τα φυσικά, σωματικά όρια των ηθοποιών και των συνεργείων του. Χαρακτηριστικά από τα πολυάριθμα συμβάντα της σταδιοδρομίας του, η υποβολή σε ύπνωση ολόκληρου του καστ της «Καρδιάς από Γυαλί» ή η πραγματική, χωρίς ειδικά εφέ, μεταφορά ενός ατμόπλοιου πάνω από ένα βουνό για τις ανάγκες του «Φιτζκαράλντο».
Ο Χέρτζογκ μένει εκστατικός μπροστά στη φύση. Οι επιβλητικές εικόνες του από φυσικά τοπία προδίδουν ένα λυρικό θαυμασμό, ενώ ο άνθρωπος, που συχνά οδηγεί τη φύση στην καταστροφή, από συμφέρον, απληστία ή αδιαφορία, δε μένει ατιμώρητος. Στα ντοκιμαντέρ του, ο Χέρτζογκ δεν ενδιαφέρεται να καταγράψει την προφανή πραγματικότητα με ρεπορταζιακή αντίληψη ή αποδεδειγμένα γεγονότα, την «αλήθεια του λογιστή», όπως την αποκαλεί. Αντίθετα, πλέκει την πραγματικότητα με μυθοπλαστικά στοιχεία κατά το δοκούν, αποσκοπώντας στην εξυπηρέτηση του μύθου που θέλει να εξιστορήσει. Βιογραφίες ιστορικών προσώπων, αληθινές ιστορίες, ανθρωπολογικές μελέτες, φιλοσοφικοί και υπαρξιακοί στοχασμοί, αλληγορίες, ταξίδια σε απόμακρες γωνιές του κόσμου, η επαφή με πρωτόγονες φυλές, είναι κάποιες από τις κύριες θεματικές γραμμές της φιλμογραφίας του.
Σε αυτό το μικρό αφιέρωμα προβάλλονται τέσσερις ταινίες μυθοπλασίας από την πρώιμη περίοδο του έργου του Χέρτζογκ, σε τρεις από τις οποίες πρωταγωνιστεί ο Κλάους Κίνσκι. Το νήμα που τις συνδέει, και το οποίο διατρέχει όλο το έργο του, είναι το ανθρώπινο σκότος, σε ποικίλες εκφάνσεις και με ποικίλες καταλήξεις, κάτι που ο αμφιλεγόμενος πρωταγωνιστής και «άσπονδος φίλος» του Χέρτζογκ γνωρίζει καλά.
~Παρασκευή 11/01/2019~
ΑΓΚΙΡΕ, Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
(Aguirre, der Zorn Gottes, Δυτική Γερμανία, 1972, 94')
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Βέρνερ Χέρτζογκ – Φωτογραφία: Τόμας Μάουχ – Μοντάζ: Μπεάτε Μάινκα-Γιέλινγκχαους – Μουσική: Πόπολ Βουχ – Ηθοποιοί: Κλάους Κίνσκι, Χελένα Ρόχο, Ρούι Γκέρα – Παραγωγή: Βέρνερ Χέρτζογκ, Ντανιέλ Καμίνο, Χανς Πρέσερ, Λούκι Στίπετιτς.
Εναρξη 8:30 – Είσοδος ελεύθερη