Με πρόσχημα την «αναβάθμιση της αισθητικής» (!) και επικαλούμενοι ότι πρόκειται για τεχνητές δασικές φυτείες, μεθοδεύουν τον αποχαρακτηρισμό όλων των αλσών και πάρκων της χώρας.
Ολα τα άλση και τα πάρκα στην Ελλάδα (αναφέρουμε χαρακτηριστικά το Πεδίο του Αρεως, το Αλσος της Νέας Φιλαδέλφειας και το δάσος του Σέιχ Σου) προέκυψαν από τεχνητές δασικές φυτεύσεις και αποτέλεσαν μια μεγάλη περιβαλλοντική ανάσα για τους κατοίκους των περιοχών μεγάλης οικιστικής πυκνότητας, όπως το Λεκανοπέδιο της Αττικής και η Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης. Οι φυτεύσεις αυτές ήταν ένας δασικός πνεύμονας πολύ σημαντικός για τους κατοίκους και δεν έγιναν ούτε για την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου ούτε για εκμετάλλευση του παραγόμενου ξύλου.
Κρίνουμε σκόπιμο να θυμίσουμε εδώ ότι υπάρχει η πολύ σημαντική απόφαση 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, η οποία, εκτός των άλλων, είχε αποδεχτεί τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, δε συναρτούσε την ύπαρξη του δάσους από την έκταση που αυτό κάλυπτε και το κυριότερο έκρινε ότι πολλές διατάξεις του νόμου 3208/2003 είναι αντισυνταγματικές. Γι’ αυτό το λόγο θεωρούμε τη συγκεκριμένη απόφαση ιστορική και έχουμε δώσει -μαζί με δασολόγους δημόσιους υπάλληλους- σημαντικές μάχες για να αρχίσει αυτή η απόφαση να εφαρμόζεται στην πράξη.
Δυστυχώς, οι δυνάμεις που πάλεψαν για την εφαρμογή αυτής της απόφασης δεν ήταν αρκετές για να πετύχουμε την εφαρμογή της. Η απόφαση δεν υπονομεύτηκε μόνο από την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, αλλά και από την κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων. Υπονόμευση που ολοκληρώθηκε με την έκδοση του ΠΔ 32 τον Μάρτη του 2016, που υπογράφηκε από τον… οικολόγο Ι. Τσιρώνη, τότε αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος. Θα παραθέσουμε παρακάτω το 1ο κριτήριο του άρθρου 2 και την 7η σκέψη της απόφασης 32/2013, που είναι αλληλοαποκλειόμενα.
Για να βγει η απόφαση 32/2013 χρειάστηκαν οχτώ χρόνια συνεχών αναβολών της δημόσιας συνεδρίασης της Ολομέλειας του ΣτΕ, με το επιχείρημα ότι δεν ήταν έτοιμος ο κ. Πικραμμένος, μετέπειτα πρόεδρος του ΣτΕ και νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οπως φαίνεται, γίνονταν και συνεχείς εσωτερικές ζυμώσεις. Η αίτηση ακύρωσης είχε υποβληθεί στις 22 Μάη του 2005 από το ΓΕΩΤΕΕ, κατά απόφασης του υπουργού Γεωργίας, που είχε εκδοθεί για την εφαρμογή του δασοκτόνου νόμου 3208/2003.
Ενώ στο ΣτΕ λειτουργεί επιτροπή που είναι αρμόδια να ελέγχει την εφαρμογή των αποφάσεών του, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο δεν υποχρέωσε τους υπουργούς Περιβάλλοντος, από το, Γενάρη του 2013 μέχρι τον Μάρτη του 2016, να εφαρμόσουν την απόφαση 32, που υιοθετούσε τον επιστημονικό ορισμό του δάσους, που θεωρούσε ότι οι εκτάσεις με φρύγανα είναι δασικές (και όχι μόνο).
Οταν ο αναπληρωτής υπουργό Περιβάλλοντος Τσιρώνης κατέθεσε το σχέδιο του ΠΔ 32/2016 για το σχετικό έλεγχο, ουδόλως απασχόλησε την επιτροπή του ΣτΕ που εξετάζει τα σχέδια ΠΔ για τη συνταγματικότητά τους. Αυτές οι τριμελείς επιτροπές του ΣτΕ δεν εξετάζουν ποτέ τη συνταγματικότητα των διατάξεων που περιέχουν τα ΠΔ. Εξετάζουν περισσότερο το αν η έκδοσή τους προβλέπεται από εξουσιοδοτική διάταξη νόμου.
Στην περίπτωση όμως του ΠΔ 32/2016, η τριμελής επιτροπή που το ήλεγξε και το ενέκρινε όφειλε να συσχετίσει τις διατάξεις του με τις διατάξεις της απόφασης 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ και να το αναπέμψει στην κυβέρνηση. Αυτή η διαδικασία δεν προβλέπεται, όμως έπρεπε να γίνει, γιατί δεν μπορεί τρία άτομα να αγνοούν τους δικαστές που έχουν εκδώσει μια απόφαση σε Ολομέλειας του ΣτΕ. Αυτή στάση επιβεβαιώνει αυτό που τονίζουμε εδώ και χρόνια. Οτι δηλαδή το ΣτΕ δεν ενδιαφέρεται για την εφαρμογή των αποφάσεων του.
Ηταν μάλιστα και προκλητική η στάση των τριών δικαστών που επεξεργάστηκαν το προσχέδιο του ΠΔ 32/2016. Προκλητική ήταν και η στάση του οικολόγου Τσιρώνη, που ένα χρόνο νωρίτερα, τον Μάρτη του 2015, είχε υποσχεθεί σε παράταξη των δασολόγων δημοσίων υπαλλήλων ότι θα κινήσει τη νομοθετική διαδικασία για την κατάργηση των δασοκτόνων νόμων 4280 και 4315/2014.
Ας κάνουμε τώρα τη σύγκριση της 7ης επιστημονικής σκέψης της απόφασης 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ με το 1ο κριτήριο του άρθρου 2 του ΠΔ 32/2016 (οι εμφάσεις είναι δικές μας).
7η σκέψη απόφασης 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ:
«Επειδή, όπως σαφώς προκύπτει και από την εισηγητική έκθεση του ανωτέρω νόμου, οι δοθέντες από αυτόν ορισμοί του δάσους και της δασικής εκτάσεως, η συμφωνία των οποίων προς το Σύνταγμα επιβεβαιώθηκε και με την αναφερόμενη στην επόμενη σκέψη απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.), εκκίνησαν από την άποψη ότι το δάσος και η δασική έκταση είναι οικοσυστήματα που η σημασία τους για το επιθυμητό ποιοτικό επίπεδο ζωής υπερβαίνει τις ωφέλειες από τη δασοπονική και μόνο διαχείρισή τους, ως πηγής παραγωγής ξυλείας, στοιχείο δηλαδή, στο οποίο η παλαιότερη νομοθεσία αποκλειστικώς απέβλεπε. Εν όψει δε αυτών, δεν ορίστηκαν ούτε η ελάχιστη επιφάνεια που πρέπει να καταλαμβάνει ένα δάσος ή μία δασική έκταση, διότι τούτο, όπως ρητώς αναφέρεται στην ανωτέρω εισηγητική έκθεση, είναι χρήσιμο μόνο για τον καθορισμό μιας μονάδας εκμεταλλεύσεως, δηλαδή αφορά τη δασοπονική διαχείριση (βλ. σελ. 1-4 εισηγητικής εκθέσεως) (σ.σ. εννοεί την εισηγητική έκθεση του νόμου 998/1979). Δεν ορίστηκαν επίσης, ορισμένα μόνο είδη άγριων ξυλωδών φυτών, η οργανική ενότητα των οποίων μπορεί να προσδώσει την ιδιότητα του δάσους ή της δασικής εκτάσεως στην επιφάνεια επί της οποίας φύονται, εφ’ όσον η ανωτέρω ενότητα μπορεί να δημιουργηθεί από όλα τα είδη των αγρίων ξυλωδών φυτών».
1ο κριτήριο του άρθρου 2 του ΠΔ 32/2016
«Κριτήρια που λαμβάνονται σωρευτικά για τον προσδιορισμό της οργανικής ενότητας
- Κριτήριο 1ο: “Αναγκαία επιφάνεια εδάφους“, ως ενδεικτικό προσδιοριστικό αριθμητικό δεδομένο για την ύπαρξη δάσους ή δασικής έκτασης, νοείται η εδαφική έκταση που καλύπτεται από δασική βλάστηση (υψηλή ή θαμνώδη), έχει τα οικολογικά χαρακτηριστικά της δασοβιοκοινότητας και του ιδιαίτερου δασογενούς περιβάλλοντος και αποτελεί, κατά τους κανόνες της δασολογικής επιστήμης, λειτουργική διαχειριστική μονάδα που συμβάλλει στην οικολογική ισορροπία του περιβάλλοντος ορισμένης περιοχής. Ως τέτοια επιφάνεια δίδεται, ενδεικτικά, η έχουσα μέγεθος λόχμης με ελάχιστο εμβαδόν επτακόσια τετραγωνικά μέτρα (700 τ.μ.), επιφάνεια, χωρίς να αποκλείονται, λόγω της αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης και των ιδιαίτερων εκάστοτε συνθηκών, και εκτάσεις με δασική βλάστηση μικρότερες αυτής, στις περιπτώσεις που περιβάλλονται ή συνορεύουν με άλλες εκτάσεις δασικού χαρακτήρα ή που συντρέχουν οι προϋποθέσεις του επόμενου κριτηρίου».
Η διάσταση ως προς τον ορισμό του δάσος ανάμεσα στην απόφαση του ΣτΕ και στο ΠΔ του Τσιρώνη είναι εμφανέστατη. Αυτό ας το κρατήσουμε για παρακάτω, όταν θα αναφερθούμε στην εισήγηση του συμβούλου του ΣτΕ Χρ. Ντουχάνη, ο οποίος δεν έκανε την παραμικρή αναφορά στην απόφαση 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, η οποία βέβαια τυπικά εξακολουθεί να ισχύει, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος πήρε μέρος σε αυτή την Ολομέλεια ως πάρεδρος. Δεν έκανε αναφορά γιατί ήθελε να εστιάσει την επιχειρηματολογία του στηριζόμενος στους δασοκτόνους νόμους 3208/2003 και 4280/2014 και στο ΠΔ 32/2016.
Το σκάνδαλο του αποχαρακτηρισμού του δάσους του Ελληνικού
Για το σκάνδαλο αυτό γράψαμε το 2017 πληθώρα άρθρων, στα οποία αποκαλύψαμε όλες τις πλευρές του. Θα πλατειάζαμε αν αναφερόμασταν αναλυτικά σε όλες τις λεπτομέρειες, γι’ αυτό παραθέτουμε στη συνέχεια συνδέσμους προς αυτή την αρθρογραφία, για όσους θέλουν να δουν όλες τις λεπτομέρειες. Για να υπάρχει σύνδεση με όσα θα αναφέρουμε στη συνέχεια, θα παραθέσουμε μόνο μερικά στοιχεία απ’ όλη αυτή την αρθρογραφία.
Δασικός χάρτης του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού: 180,6 στρέμματα το δάσος!
Ξεσάλωσε ο γενικός διευθυντής Δασών Κ. Δημόπουλος:Αποφάσεις καταστροφικές για το δασικό πλούτο
Ετσι αποχαρακτήρισαν τα 37 στρέμματα δάσους στο Ελληνικό
Σκάνδαλο Ελληνικού: Τώρα κυβερνούν σαν χούντα!
Σκάνδαλο Ελληνικού: Αποχαρακτηρισμός 136 στρεμμάτων δάσους με το πιστόλι στον κρόταφο
Με ενορχηστρωτή τον Φλαμπουράρη: Να μπει τέλος στο δασικό σκάνδαλο του Ελληνικού
Νέα «φάμπρικα» Φάμελλου: Ξεπάτωμα των Τεχνητών Δασικών Φυτειών
Πώς μεθοδεύτηκε ο αποχαρακτηρισμός και του τελευταίου δάσους στο Ελληνικό
Ο Φάμελλος συνεχίζει την επίθεση στο δάσος: Tυφώνας ενάντια στα άλση και τα πάρκα
Ιδού τα δάση στην έκταση Ελληνικού – Αγίου Κοσμά
Σκάνδαλο Ελληνικού: Να σταματήσει ο Φάμελλος να επεμβαίνει στο Δασαρχείο Πειραιά
Ο Σ. Φάμελλος αποδέχτηκε τον αποχαρακτηρισμό των περιμετρικών δασών: Εγκλημα κατά του περιβάλλοντος στο Ελληνικό
Ξεπέρασαν και τις μεθοδεύσεις του Βατοπεδίου
Οι δασολόγοι χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου, αλλά ο Συντονιστής της Α.Δ. έχει άλλες εντολές: Και κίνδυνος πλημμυρών από τον αποχαρακτηρισμό του τελευταίου δάσους στο Ελληνικό
Ελληνικό – Αγιος Κοσμάς: Νέα στοιχεία για το σκάνδαλο του αποχαρακτηρισμού δασών
Το σκάνδαλο του Ελληνικού αφορούσε μόνο τον αποχαρακτηρισμό του δάσους του Ελληνικού, όπως απαιτούσαν οι πλιατσικολόγοι καπιταλιστές που αγόρασαν «μπιρ παρά» το τεράστιο αυτό «φιλέτο» στο παραλιακό μέτωπο της Αττικής, και όχι τον αποχαρακτηρισμό όλων ανεξαιρέτως των τεχνητών δασικών φυτειών. Αρχισε το 2013, με την απαίτηση των εταιριών που θέλουν να εκμεταλλευτούν καπιταλιστικά το «φιλέτο» του πρώην αεροδρόμιου και του Αγίου Κοσμά και της εταιρίας ΤΑΙΠΕΔ ΑΕ. Μετά από πάροδο περίπου τριών χρόνων, έθεσαν άλλο ζήτημα. Ισχυρίστηκαν ότι δε χρειάζεται πράξη χαρακτηρισμού, γιατί όλες οι δασικές εκτάσεις της περιοχής είναι προϊόν τεχνητών δασικών φυτειών και σύμφωνα με το δασοκτόνο νόμο 3208/2003 δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία.
Αυτό τον προκλητικό ισχυρισμό των εταιριών υιοθέτησε και ο πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών και Δασικού Περιβάλλοντος Κ. Δημόπουλος και έσπευσε αυθημερόν, αρχές του Οκτώβρη του 2016, να βγάλει «φετφά», παραβιάζοντας το διοικητικό δίκαιο, και να απαιτήσει από τον Δασάρχη Πειραιά να μην προχωρήσει σε πράξη χαρακτηρισμού.
Ο Δασάρχης του απάντησε ότι θα προχωρήσει στην πράξη χαρακτηρισμού και ότι οι Τεχνητές Δασικές Φυτείες υπάγονται στη δασική νομοθεσία. Στην αρθρογραφία μας (δείτε ιδιαίτερα: Με ενορχηστρωτή τον Φλαμπουράρη: Να μπει τέλος στο δασικό σκάνδαλο του Ελληνικού) γίνεται εκτενής αναφορά στο παρασκήνιο και στα πρόσωπα που συμμετείχαν σ’ αυτό, καθώς και στην απάντηση που έδωσε ο Δασάρχης Πειραιά. Παραθέτουμε μια σύντομη αναφορά στην πρόταση του Δασάρχη, ο οποίος στην αρχή της απάντησής του αναφέρει: «Στην αρ. 3459/2009 απόφαση του ΣτΕ (υπόθεση Αστέρια Γλυφάδας) αναγράφεται μεταξύ άλλων ότι τα δάση και οι δασικές εκτάσεις της Χώρας, είτε ανήκουν στο Δημόσιο είτε σε ιδιώτες ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, υπάγονται ως φυσικά αγαθά υπό ίδιον προστατευτικό καθεστώς (…) Η προστασία αυτή αφορά τις εκτάσεις που πράγματι καλύπτονται από δασική βλάστηση είτε αυτή δημιουργήθηκε με φυσικά είτε με τεχνητά μέσα».
Καταλήγει σημειώνοντας: «Από τα ανωτέρω προκύπτει, κατά την άποψη της υπηρεσίας μας, ότι οι εκτάσεις που πράγματι καλύπτονται από δασική βλάστηση, είτε αυτή δημιουργήθηκε κατά το παρελθόν με φυσικά ή τεχνητά μέσα, και αποτελούν στοιχείο της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, διέπονται από τους ειδικότερους όρους και περιορισμούς που θέτουν οι σχετικές διατάξεις του Ν. 998/79 και της εν γένει δασικής νομοθεσίας. Η προς χαρακτηρισμό έκταση είναι εντός του περιγράμματος των εκτάσεων που κηρύχθηκαν αναδασωτέες με την αρ. 108424/13-9-1934. Στο αρ. οικ. 137529/5301/254-10-2013 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος (σ.σ. πλέον αντί Φυσικού Περιβάλλοντος λέγεται Αγροπεριβάλλοντος), αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η απόφαση του 1934 παραμένει ισχυρή διότι δεν την έχει ανατρέψει ουδεμία άλλη πράξη ισοδυνάμου ισχύος».
Αυτή η ξεκάθαρη απάντηση του Δασάρχη είχε θορυβήσει τους πάντες και ιδιαίτερα την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ και τον Φλαμπουράρη και έβαλαν μπροστά λυτούς και δεμένους για να εξαναγκάσουν τον Δασάρχη να υποχωρήσει και να αποχαρακτηρίσει την δασική έκταση 180 στρεμμάτων
Με την αφόρητη, παράνομη, πίεση που άσκησαν στον Δασάρχη Πειραιά, τον ανάγκασαν να υποχωρήσει και στην πράξη χαρακτηρισμού που έκανε αποχαρακτήρισε 136 στρέμματα δάσους, που είχαν προκύψει από Τεχνητές Δασικές Φυτείες εδώ και δεκάδες χρόνια και πολύ πριν την ψήφιση των δασοκτόνων νόμων 3208/2003 και 4280/2014. Πέραν του ότι αυτοί οι νόμοι δεν μπορούσαν να έχουν αναδρομική ισχύ, αυτές καθαυτές οι διατάξεις ήταν έτσι διατυπωμένες, που οι θιασώτες του αποχαρακτηρισμού όλων των αλσών και πάρκων της χώρας μας δεν μπορούν να τις αξιοποιήσουν και να προχωρήσουν στον αποχαρακτηρισμό τους.
Ο Δασάρχης Πειραιά άντεξε στις αφόρητες πιέσεις και με την πράξη χαρακτηρισμού διέσωσε ένα τμήμα δάσους στο Ελληνικό, έκτασης 36,92 στρεμμάτων, που δεν ήταν προϊόν Τεχνητών Δασικών Φυτειών.
Αυτό όμως δεν άρεσε στον Φλαμπουράρη και στην κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, γι’ αυτό και μέσω της ΤΕΕΑ (Τεχνική Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων), πρόεδρος της οποίας ήταν ο Δασάρχης Λαυρίου, Αντωνέλης, θέλησαν να πετύχουν τον αποχαρακτηρισμό και αυτού του δάσους των 36.92 στρεμμάτων, με τον ισχυρισμό ότι και αυτό το δάσος προήλθε από Τεχνητές Δασικές Φυτείες. Οι ΤΕΕΑ είναι σκόπιμα τετραμελείς, για να στήνονται «ιστορίες» αποχαρακτηρισμού. Στη συγκεκριμένη υπόθεση η απόφαση ήταν 2 προς 2 και δημιουργήθηκε πλειοψηφία με τη διπλή ψήφο του Αντωνέλη.
Κάτοικοι του Ελληνικού και άλλων περιοχών της Αττικής, που αγωνίζονται για να διασωθεί το Ελληνικό (και όχι μόνο), ήταν φυσικό να προσφύγουν στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά κατά της απόφασης της ΤΕΕΑ, που αποχαρακτήριζε το δάσος των 36,92 στρεμμάτων, που δεν ήταν προϊόν Τεχνητών Δασικών Φυτειών.
Το προδικαστικό ερώτημα του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά (ΔΕΠ)
Οι κάτοικοι προσέφυγαν στο ΔΕΠ ζητώντας να αποφανθεί ότι ο αποχαρακτηρισμός του δάσους των 36,92 στρεμμάτων στο Ελληνικό είναι παράνομος και όχι για να ανοίξει συζήτηση για τις Τεχνητές Δασικές Φυτείες του Ελληνικού και για το αν υπάγονται ή όχι στη δασική νομοθεσία.
Φαίνεται, ότι είχε προσχεδιαστεί παρασκηνιακά να θέσουν ο Αντωνέλης και το άλλο μέλος της ΤΕΕΑ, που τον ακολουθούσε πιστά, ζήτημα αποχαρακτηρισμού του δάσους στο Ελληνικό, με το ψευτοεπιχείρημα ότι το δάσος αυτό είναι προϊόν Τεχνητών Δασικών Φυτειών. Οι τρεις Δικαστές του ΔΕΠ, αντί να αποφανθούν επί της αίτησης των κατοίκων κατά του αποχαρακτηρισμού των 36,92 στρεμμάτων, μετέτρεψαν την υπόθεση σε ζήτημα εξέτασης του χαρακτήρα των Τεχνητών Δασικών Φυτειών, όχι μόνο στο Ελληνικό αλλά σε όλη την Ελλάδα.
Με τις δύο αποφάσεις του (156 και 157) το ΔΕΠ έθεσε στο ΣτΕ το προδικαστικό ερώτημα:
Αν, καταρχάς, είναι συνταγματικώς ανεκτή η εξαίρεση από την δασική νομοθεσία όλων ανεξαιρέτως των «τεχνητών δασικών φυτειών» και των τεχνητών φυτεύσεων δένδρων με σκοπό την αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου, ανεξαρτήτως της μορφής των εκτάσεων στις οποίες αυτές έχουν δημιουργηθεί.
- Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αυτό καθαυτό το ερώτημα του ΔΕΠ, που περιορίζει το σκοπό των Τεχνητών Δασικών Φυτειών στην «αναβάθμιση της αισθητικής του τοπίου» είναι προκλητικό, καθώς διαγράφει την τεράστια συμβολή των Τεχνητών Δασικών Φυτειών στην ανάπτυξη των αλσών και πάρκων, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του δασικού πλούτου και εξακολουθούν να προσφέρουν μεγάλη ανάσα στους κατοίκους των πόλεων, ειδικά των μεγάλων και πυκνοκατοικημένων.
- Δεύτερο, βάλλει ευθέως κατά της απόφασης του 1934 για την αναδάσωση στην Αττική, που εξακολουθεί να ισχύει, και κατά της μεγάλης σημασίας που είχαν ιστορικά οι Τεχνητές Δασικές Φυτείες.
- Τρίτον, βάλλει ευθέως κατά αποφάσεων του ΣτΕ, που έκριναν ότι οι Τεχνητές Δασικές Φυτείες υπάγονται στη δασική νομοθεσία.
Γιατί οι δικαστές του ΔΕΠ αποφάσισαν να στείλουν αυτό το προδικαστικό ερώτημα στο ΣτΕ; Προφανώς, γιατί γνωρίζουν ότι είναι ανεπαρκείς οι διατάξεις των δασοκτόνων νόμων 3208/2003 και 4280/2014 για να αποχαρακτηριστούν οι Τεχνητές Δασικές Φυτείες. Γι’ αυτό πετάνε το μπαλάκι στο ΣτΕ, για να βγάλει αυτό τα κάστανα από τη φωτιά, με μια απόφαση που θα λέει ότι είναι συνταγματικώς ανεκτή η εξαίρεση από τη δασική νομοθεσία όλων ανεξαιρέτως των Τεχνητών Δασικών Φυτειών.
Στις 18 Σεπτέμβρη συζητήθηκε σε ανοιχτή συνεδρίαση της Ολομέλειας του ΣτΕ η αίτηση των κατοίκων του Ελληνικού για τον αποχαρακτηρισμό του δάσους των 36,92 στρεμμάτων.
Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η εισήγηση του συμβούλου Χρ. Ντουχάνη. Οπως αναφέραμε παραπάνω, κινήθηκε γύρω από τους αντιδασικούς νόμους 3208 και 4280 και το ΠΔ 32/2016 και αγνόησε επιδεικτικά την ιστορική απόφαση 32/2013 της Ολομέλειας του ΣτΕ, στη σύνθεση της οποίας συμμετείχε και ο ίδιος ως πάρεδρος.
Οι εισηγητές στις συνεδριάσεις του ΣτΕ δεν παίρνουν ευθέως και ανοιχτά θέση πάνω στη συζητούμενη αίτηση ακύρωσης διοικητικών αποφάσεων, έμμεσα όμως, με τις εισηγήσεις τους δείχνουν πού πρέπει να κινηθεί η απόφαση του δικαστηρίου.
Κλείνουμε με το ερώτημα: Θα τολμήσει το ΣτΕ να εκδώσει απόφαση, η οποία θα λέει ότι είναι συνταγματικώς ανεκτή η εξαίρεση όλων των Τεχνητών Δασικών Φυτειών και θα έχει και αναδρομική ισχύ, ώστε να ανοίξει το δρόμο για τη νομιμοποίηση της δόμησης κατοικιών στα δάση, κάτι που δεν τόλμησε να κάνει με τη νομιμοποίηση των περιβόητων οικιστικών πυκνώσεων; Ιδωμεν…
ΥΓ. Σημειωτέον ότι άλση και πάρκα έχουν εξαιρεθεί από τους δασικούς χάρτες! Ηταν το πρώτο βήμα για τον αποχαρακτηρισμό.
Γεράσιμος Λιόντος
