Εδώ μιλάμε για ντέρμπι. Θα καταφέρει ο Τσίπρας να ξεφορτωθεί τον Μπαρουφάκη μετά την υπογραφή της μνημονιακής συμφωνίας ή θα υποκύψει στους απανωτούς εκβιασμούς του και θα τον κρατήσει στην κυβέρνηση, φοβούμενος ότι εκτός κυβέρνησης θα του κάνει συνεχή πολιτική ζημιά, εμφανιζόμενος ως αντιμνημονιακός που τον έφαγαν οι μνημονιακοί (δηλαδή ο Τσίπρας); Αρκεί η εικόνα του «ροκ σταρ», που με τόση επιμέλεια φιλοτέχνησε, για να εξασφαλίσει στον Μπαρουφάκη λαϊκό έρεισμα ή η μεθοδική αποδόμησή του από το Μαξίμου και τα ΜΜΕ θα τον ξαναστείλει στην πλήρη αφάνεια (από την οποία ανασύρθηκε τα τελευταία χρόνια), συνοδευόμενη αυτή τη φορά και από ανυποληψία; (Περισσότερα στη σελίδα 3).
Ιμπεριαλιστικό διευθυντήριο
Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι, Λαγκάρντ συναντήθηκαν εκτάκτως στο Βερολίνο και συζήτησαν το «ελληνικό πρόβλημα». Οι τρεις τελευταίοι εκπροσωπούν θεσμικά όργανα της ΕΕ (Γιούνκερ-Κομισιόν), της Ευρωζώνης (Ντράγκι-ΕΚΤ) και του ΔΝΤ (Λαγκάρντ). Είναι τα αφεντικά της τρόικας. Οι δύο πρώτοι δεν έχουν κανένα θεσμικό ρόλο. Είναι απλώς οι επικεφαλής δύο κυβερνήσεων, που δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα απ’ αυτά που έχει κάθε άλλος επικεφαλής κυβέρνησης.
Αυτό, βέβαια, μόνο ως καλαμπούρι μπορεί ν’ ακουστεί. Μέρκελ και Ολάντ εκπροσωπούν τις δυο ηγέτριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο γερμανογαλλικός άξονας έχει βαρύνουσα σημασία στις όποιες αποφάσεις και από τη λειτουργία του εξαρτώνται όλες οι ισορροπίες σ’ αυτή την ιμπεριαλιστική σύμπραξη. Αν υπάρχει ένα διευθυντήριο στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, αυτό είναι ο γερμανογαλλικός άξονας, από την έγκριση του οποίου περνά κάθε κρίσιμη απόφαση.
Δε λέμε, βέβαια, τίποτα καινούργιο, όμως αυτό το κουρέλιασμα των θεσμικών διαδικασιών της ΕΕ πρέπει να σημειώνεται και να το υπενθυμίζουμε συνεχώς σε όσους εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να πιπιλίζουν την αντιδραστική καραμέλα της «Ευρώπης της ισότητας και της αλληλεγγύης».
Σε γραμμή Μπένι
Είπε ο Τσίπρας στις δηλώσεις του στο υπουργείο Οικονομικών την Τετάρτη 27 Μάη: «Δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε να κάνουμε με τρεις διαφορετικούς θεσμούς, πολλές φορές με αντικρουόμενες απόψεις μεταξύ τους, και κυρίως έχουμε να κάνουμε και με εταίρους –πολλές διαφορετικές χώρες- μεταξύ των οποίων υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά και εντός των χωρών διαφορετικές πολιτικές σκοπιμότητες».
Το ακούσαμε και αρχίσαμε ν΄ αναρωτιόμαστε: κάτι μας θυμίζει, κάτι μας θυμίζει. Και θυμηθήκαμε. Είναι η θεωρία την οποία χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο Βενιζέλος για να πει πόσο δύσκολες είναι οι διαπραγματεύσεις με τους «εταίρους». Με μια διαφορά: ο Βενιζέλος δεν μιλούσε για «διαφορετικές πολιτικές σκοπιμότητες εντός των χωρών». Δεν φωτογράφιζε μια «καλή» Μέρκελ, που δε θέλει τάσεις διάσπασης στην Ευρωζώνη, κι έναν «κακό» Σόιμπλε που εμμονικά σπρώχνει τα πράγματα προς το Grexit. Αυτό αποτελεί επινόηση-πατέντα του επιτελείου του Μαξίμου.
Και βέβαια, έχουμε να κάνουμε με πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας, με στόχο να παρουσιαστεί η «επώδυνη» συμφωνία ως επιτυχία, γιατί ο Σόιμπλε και η παρέα του επεδίωκαν το Grexit, αλλά η κυβέρνηση τους χάλασε τα σχέδια, κάνοντας τις σωστές κινήσεις και παίρνοντας με το μέρος της ακόμα και την Μέρκελ!
Υποκριτές
Βούιξαν τα ελληνικά ΜΜΕ: «Ο Τσακαλώτος δήλωσε στη γερμανική FAZ πως η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται ένα νέο δανειακό πακέτο». Καινούργιο είν’ αυτό, ρε υποκριτές; Η συμφωνία της 20ής Φλεβάρη αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά σε «συζητήσεις για μια ενδεχόμενη διάδοχη διευθέτηση ανάμεσα στο Γιούρογκρουπ, τους θεσμούς και την Ελλάδα» και σε «χορήγηση επαρκούς στήριξης στην Ελλάδα ωσότου ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στις αγορές εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις εντός του συμφωνημένου πλαισίου». Τι καινούργιο είπε ο Τσακαλώτος;
O μεγαλύτερος υποκριτής, όμως, είναι ο ίδιος ο Τσακαλώτος που βγήκε μετά να τα μαζέψει. Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Οι πάντες γνωρίζουν ότι χρειάζονται καμιά τριανταριά δισ. για να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό (δηλαδή οι ανάγκες για αποπληρωμή των προηγούμενων δανείων που τρέχουν) μέχρι το τέλος του 2016.
Σκασίλα τους
Περιμέναμε πως κάποια στιγμή θα έβγαινε ένας από το Μαξίμου και θα έθετε ζήτημα κομματικής πειθαρχίας των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην ψηφοφορία για τη νέα μνημονιακή συμφωνία. Το έκανε ο Παππάς και το έκανε με το γνωστό ωμό τρόπο: ή ψηφίζουν όλοι τη συμφωνία ή πέφτει η κυβέρνηση και πάμε για εκλογές.
Εκβιασμός; Ασφαλώς. Πώς όμως θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε τους συριζαίους που «τζινάνε» σ’ αυτή την τοποθέτηση του Μαξίμου; Υπέρμαχους της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ; Και έναντι του λαού πού πήγε ο δημοκρατισμός τους; Εκείνο που ζητούν είναι να τους αφήσουν να καταψηφίσουν τη συμφωνία (ή να ψηφίσουν παρών ή να απόσχουν) και η κυβέρνηση να συνεχίσει να κυβερνά κανονικά και οι ίδιοι να απολαμβάνουν τις βουλευτικές θεσούλες τους. Σκασίλα τους γι’ αυτά που θα υποφέρει ο ελληνικός λαός, αρκεί οι ίδιοι να μη χάσουν τα προνόμιά τους. Απ’ αυτή την άποψη, δε διαφέρουν σε τίποτα από τους τσιπραίους.
Kαριέρες
Στο πολιτικό προσωπικό που έχει χωθεί σε κρατικά πόστα με τη νέα κυβέρνηση συναντάς ανθρώπους που τα προηγούμενα χρόνια τους έβλεπες στα «κινήματα». Κι αναρωτιέσαι: πώς γίνεται από το «πεζοδρόμιο» να μεταπηδά κάποιος ξαφνικά στην καμαρίλα της αστικής εξουσίας; Γιατί δεν εξακολούθησε να παραμένει εκτός εξουσίας, ακόμη κι αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ή –πολύ περισσότερο- στήριξε ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην έχει δεσμεύσεις, αλλά να εξακολουθήσει να αμφισβητεί –ή έστω να ελέγχει- την εξουσία;
Η μοναδική ευκολία με την οποία έγιναν αυτές οι μεταπηδήσεις στα δώματα της εξουσίας, από τους πρώτους κιόλας μήνες της νέας κυβέρνησης, επιβεβαιώνει τη θεωρία της κοινωνικής δημαγωγίας, που κάθε άλλο παρά καινούργια είναι. Αυτοί που ασκούν κοινωνική δημαγωγία, συχνά καμουφλάροντάς την πολύ αποτελεσματικά, χτίζουν αδίστακτα τις προσωπικές τους πολιτικές καριέρες, αναζητώντας την κατάλληλη ευκαιρία για να διαχειριστούν και προσωπικά τομείς της αστικής εξουσίας, ως στελέχη μιας νέας κυβέρνησης.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο νέος ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) Απόστολος Καψάλης. Ως συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ έχτιζε προσεκτικά το προσωπικό του πολιτικό προφίλ, εμφανιζόμενος ως ένας ριζοσπάστης επιστήμονας που υπερασπίζεται με πραγματική αφοσίωση τα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Ακόμη και ως… αντιεξουσιαστή τον εμφάνιζαν κάποιοι κι αυτός δεν έχανε την ευκαιρία να εμφανίζεται ως ομιλητής ακόμη και σε αντιεξουσιαστικά στέκια και άλλους χώρους. Η αναρρίχησή του σ’ ένα τόσο ψηλό κυβερνητικό πόστο (ειδικός γραμματέας δεν είναι παίξε γέλασε) ίσως να εξέπληξε δυσάρεστα πολλούς. Σημασία, όμως, έχει να βγάζουμε διδάγματα από τέτοιες περιπτώσεις και να μην γινόμαστε εφαλτήριο για να σαλτάρουν κάποιοι προς τα ψηλά κρατικά αξιώματα. Για να γίνει αυτό, όμως, θα πρέπει ν’ αποφασίσουμε να γίνουμε οι ίδιοι βαθείς γνώστες των υποθέσεων που μας αφορούν, αντί να ανατρέχουμε στις κάθε είδους «αυθεντίες».
Παιδική χαρά
Τετάρτη 27 Μάη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σακελλαρίδης δίνει ραδιοφωνική συνέντευξη και όταν τον ρωτούν αν υπάρχει σκέψη για μια νέα περαίωση και νομιμοποίηση αδήλωτων εισοδημάτων, απαντά πως υπάρχει τέτοια σκέψη, όμως η ρύθμιση συναρτάται και με τις διμερείς σχέσεις που η κυβέρνηση σκοπεύει να συνάψει με χώρες όπως η Ελβετία. Ταυτόχρονα ξεκαθαρίζει ότι «δεν θέλουμε ίσως από αυτές τις ρυθμίσεις να κρυφτούν υποθέσεις ξεπλύματος ή πλυντηρίου μαύρου χρήματος. Για αυτό ακριβώς θα είμαστε και πάρα πολύ προσεκτικοί στον τρόπο εφαρμογής τέτοιου τύπου ρυθμίσεων».
Την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μιλούσε για σκέψεις που απαιτούν μελέτη, ο υπουργός Οικονομικών αναρτούσε στο Διαδίκτυο νομοθετική ρύθμιση για διαβούλευση, χωρίς προφανώς να έχει την τελική έγκριση από το Μαξίμου. Αλλη μια πρόκληση Μπαρουφάκη, που το Μαξίμου αναγκάστηκε να καταπιεί. Είμαστε πραγματικά περίεργοι να δούμε πώς θα καταφέρει ο Τσίπρας να τον νικήσει στο επίπεδο της προπαγάνδας, όταν τον διώξει από την κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός έχει, βέβαια, το πάνω χέρι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως με τον Μπαρουφάκη να το παίζει αντιμνημονιακός, ο Τσίπρας σίγουρα δε θα τη βγάλει αναίμακτα.
Λόγια του αέρα
Με την ΑΔΕΔΥ συναντήθηκε στις 28 Μάη ο Δ. Στρατούλης κι επειδή Στρατούλης είν’ αυτός, δε θα μπορούσε να μην προσφέρει μια νότα… αισιοδοξίας στους γραφειοκράτες συνδικαλιστές. Δήλωσε, λοιπόν: «Εγγυηθήκαμε ότι δεν θα γίνουν μειώσεις στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις και ότι το πάγωμα της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και του νέου τρόπου υπολογισμού των κύριων συντάξεων θα μετατραπεί σε νομοθετική ρύθμιση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα».
Για το τελευταίο πάμε και στοίχημα ότι δε θα γίνει. Αλλωστε, αν είχαν σκοπό να νομοθετήσουν την κατάργηση της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, θα το έκαναν τώρα, δε θα χρειαζόταν να περάσουν από το πάγωμα. Στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους δανειστές παγώνει (χωρίς να καταργηθεί) η νομοθετική ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης, για να επανεξεταστεί από το φθινόπωρο, όταν θ’ ανοίξει συνολικά το Ασφαλιστικό. Τι υπόσχεται τότε ο Στρατούλης; Αέρα κοπανιστό, καταπώς το συνηθίζει.
Ξετσίπωτη
Η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ βρισκόταν στην πόλη του Μεξικού όταν έγιναν γνωστές οι συλλήψεις κορυφαίων στελεχών της FIFA στη Ζυρίχη. Εχοντας τη μύγα, έσπευσε να δηλώσει πως πρέπει να διερευνηθούν όλες οι διοργανώσεις. Γιατί έχει τη μύγα; Γιατί η Βραζιλία διοργάνωσε το τελευταίο Μουντιάλ και η Ρούσεφ χρειάστηκε να επιστρατεύσει την πιο σκληρή καταστολή για ν’ αντιμετωπίσει τις διαμαρτυρίες διαδηλωτών ενάντια στην προκλητική σπατάλη κρατικών πόρων. Θέλει, λοιπόν, να «καθαρίσει» έγκαιρα το όνομά της και να μην συνδεθεί με μίζες και εξαγορά ψήφων, γιατί τότε θα την έχει ακόμη πιο άσχημα. Είναι, όμως, ξετσιπωσιά να ζητά διερεύνηση ενός πολιτικού σκανδάλου (πολιτικές σκοπιμότητες κρύβουν οι διώξεις, γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι λειτουργεί το σύστημα της FIFA, της ΔΟΕ και όλων των διεθνών ομάδων που οργανώνουν αγώνες με σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον) η πρόεδρος ενός κόμματος που πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο Petrobras (κρατική πετρελαϊκή εταιρία της Βραζιλίας, που μάζευε μίζες από όλους τους εργολάβους, οι οποίες διοχετεύονταν στο κυβερνών κόμμα και τα στελέχη του).