Kόκκινο χαλί
Η λωρίδα που φαίνεται σαν καλά ασφαλοστρωμένος δρόμος είναι ένα τεράστιο κόκκινο χαλί που οδηγεί σ’ ένα πλάτωμα ανάμεσα στα ερείπια, όπου προβλήθηκαν οι ταινίες ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ που οργανώθηκε στη Γάζα και συγκεκριμένα στη μαρτυρική Σουτζάια, τη συνοικία που ισοπεδώθηκε από τους σιωνιστές κατά την τελευταία εισβολή τους. Δεν ξέρουμε τι ταινίες προβλήθηκαν στο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Πάνω στο κόκκινο χαλί, όμως, είδαμε να βαδίζουν όχι αστραφτεροί σταρ με σμόκιν και «μυστήριες» τουαλέτες, αλλά απλοί άνθρωποι που πήγαν να δουν σινεμά ανάμεσα στα ερείπια. Η εικόνα θα μπορούσε να είναι η «Γκερνίκα» της εποχής μας.
Αδειάσματα και ψέματα
Τα 11 δισ. του ΤΧΣ καμιά κυβέρνηση, ούτε η δική μας ούτε η προηγούμενη, δε θα μπορούσε να τα πειράξει, οπότε είτε βρίσκονται στο ΤΧΣ είτε στον EFSF το ίδιο κάνει, είπε ο Μπαρουφάκης στον Χατζηνικολάου. Κι όταν αυτός του θύμισε τι έλεγε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αδειάσει μεγαλοπρεπέστατα τον ίδιο τον Τσίπρα, δηλώνοντας με τη γνωστή αυταρέσκειά του ότι ο ίδιος δεν είπε ποτέ τέτοιο πράγμα.
Τι είχε πει ο Τσίπρας παρουσιάζοντας το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»; Οτι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα χρησιμοποιήσει για την υλοποίηση του προγράμματός της 3 δισ. από τα 11 του ΤΧΣ, αφού προηγουμένως αλλάξει τη νομοθεσία του ΤΧΣ και το περάσει υπό κρατικό έλεγχο.
Το πρόβλημα δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μπαρουφάκης αδειάζει τον Τσίπρα, τον Δραγασάκη, τον Τσακαλώτο για όσα έλεγαν προεκλογικά. Αυτό αφορά τις μεταξύ τους σχέσεις και κάποια στιγμή θα βρει τη λύση του (με την αποβολή Μπαρουφάκη από την κυβέρνηση). Το πρόβλημα είναι τα χοντρά προεκλογικά ψέματα που έλεγε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα προς ένα τα κάνει γαργάρα, χωρίς να δώσει την παραμικρή εξήγηση στον ελληνικό λαό, τον οποίο αντιμετωπίζει ως λαό Χαχόλων.
Μόνο για το κεφάλαιο (1)
«Το υπόδειγμα της εσωτερικής υποτίμησης προφανώς έχει αποτύχει», είπε ο Μπαρουφάκης στο συνέδριο του Economist. Γιατί έχει αποτύχει; Οχι γιατί προκάλεσε έκρηξη της φτώχειας, γιατί δημιούργησε 1,5 εκατ. ανέργους, γιατί αποσάθρωσε τις εργασιακές σχέσεις, γιατί μετέτρεψε τους εργάτες σε δούλους και τα σχετικά, που θα περίμενε κανείς να πει ένας αριστερός οικονομολόγος, όπως αυτοπαρουσιάζεται ο Μπαρουφάκης. Προσέξτε την απάντησή του: «Εχει αποτύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό γιατί ακόμα και οι υγιείς εξαγωγικές επιχειρήσεις δεν έχουν πρόσβαση σε τραπεζική πίστη, δεν έχουν πρόσβαση σε ένα κράτος το οποίο να μπορεί να ανταποδίδει το ΦΠΑ στην ώρα του». Από τη σκοπιά του κεφαλαίου –και μόνο απ’ αυτή- βλέπει τα πράγματα ο… αριστερός οικονομολόγος.
Μόνο για το κεφάλαιο (2)
Στην ίδια ομιλία ο Μπαρουφάκης εξήγησε και τη νέα αντίληψη για τις ιδιωτικοποιήσεις. Ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να γίνουν, είπε, «παράλληλα, όμως, πρέπει να διατηρήσει το κράτος ένα equity stake, ένα μερίδιο». Για ποιο λόγο να διατηρήσει μερίδιο το κράτος; Οχι για να μπορεί να έχει έσοδα που θα τα ρίξει στην κοινωνική πολιτική, όπως θα περίμενε κανείς να υποστηρίξει ένας αριστερός οικονομολόγος. Το κράτος πρέπει να διατηρήσει ένα μερίδιο «το οποίο να χρησιμοποιηθεί ως περιουσιακό στοιχείο, που μαζί με άλλα περιουσιακά στοιχεία, ιδίως ακίνητη περιουσία αφού γίνει μεταρρύθμιση των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων επ’ αυτών των περιουσιακών στοιχείων, να ενταχθούν σε μια νέα αναπτυξιακή Τράπεζα, η οποία να τα χρησιμοποιήσει ως εχέγγυα και σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να τα μοχλεύσει με στόχο τη δημιουργία μιας ροής επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα»!
Ο… αριστερός οικονομολόγος διαφέρει από τον νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο μόνο ως προς τον τρόπο που θεωρεί προσφορότερο για την εξασφάλιση –μέσω της κρατικής περιουσίας- πόρων που θα διοχετευθούν στο κεφάλαιο!
Φτηνιάρικα ψέματα
«Στο σχεδόν τετράμηνο της δικής μας διακυβέρνησης, το πρωτογενές πλεόνασμα έφτασε στα 2.164 εκατ. ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 1.046 εκατ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2014 και έναντι πρόβλεψης για πρωτογενές έλλειμμα 287 εκατ. ευρώ για το πρώτο 4μηνο του 2015». Το είπε ο Τσίπρας στο συνέδριο του Economist. Παραλείποντας να πει πως αυτό το «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι εντελώς πλασματικό, γιατί επιτεύχθηκε με μια πρωτοφανή εσωτερική στάση πληρωμών (το κράτος δεν πληρώνει όχι μόνο προμηθευτές και εργολάβους, αλλά και δαπάνες που αφορούν εργαζόμενους, όπως τα οδοιπορικά και οι εφημερίες των γιατρών). Κι έγινε αυτή η εσωτερική στάση πληρωμών, προκειμένου ο προϋπολογισμός να καλύπτει τις αποπληρωμές των δανειακών υποχρεώσεων προς το ΔΝΤ. Με απύθμενο θράσος και χωρίς να κοκκινίζει, ο Τσίπρας υποστήριξε ότι «ανταποκριθήκαμε χωρίς διακινδύνευση στην αποπληρωμή όλων των εσωτερικών και εξωτερικών υποχρεώσεων της χώρας», την ώρα που η εσωτερική στάση πληρωμών αποτελεί κοινό τόπο και ομολογείται ακόμη και από επίσημες οικονομικές μελέτες (π.χ. έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή).
Πόσο φτηνιάρης πολιτικός πρέπει να είναι κάποιος για να λέει τόσο χοντρά ψέματα…
Γελοία ηθικολογία
Στην ίδια ομιλία του, ο Τσίπρας κατέφυγε σε μια γελοία ηθικολογία, μιλώντας για «μείζον ηθικό ζήτημα» στις σχέσεις με τους δανειστές. Από τον Αύγουστο του 2014 δεν έχουμε πάρει δεκάρα από τις προβλεπόμενες δανειακές δόσεις, είπε, ενώ έχουμε πληρώσει για εξόφληση των δανειστών 17,5 δισ. ευρώ. Και συνέχισε: «Οποιος αυτό το θεωρεί νόμιμο, δε θα τον παρεξηγήσω. Θα ισχυριστεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, νόμος είναι το δίκιο του δανειστή. Οποιος όμως το θεωρήσει ηθικό, σίγουρα δε θα είναι αμερόληπτος»! Αναζητά ηθική συμπεριφορά από στυγνούς ιμπεριαλιστές, λες και ο ιμπεριαλισμός ως παγκόσμιο σύστημα διεθνών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων γεννήθηκε την τελευταία πενταετία και όχι στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα!
Αυτού του τύπου η ηθικολογία δεν είναι μόνο γελοία, αλλά και εξοργιστική. Ο Τσίπρας και η συριζαίικη κλίκα ήξεραν πολύ καλά τι συμπεριφορά θα αντιμετώπιζαν από τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Ομως το έπαιζαν μάγκες και έλεγαν παραμύθια για τις αγορές που θα χορεύουν πεντοζάλη και την Μέρκελ που θα συμφωνήσει με τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα ‘ναι ντάλα μεσημέρι, στην προσπάθειά τους να αποκοιμίσουν τον ελληνικό λαό, πείθοντάς τον πως αρκεί να τους ψηφίσει και μετά αυτοί θα τα λύσουν όλα.
Τσιράκια
Τα πήραν στο κρανίο πέντε βουλευτές του Ποταμιού (Ταχιάου, Αμυράς, Δανέλλης, Φωτήλας και Ψαριανός, όλοι ένας κι ένας) με ένα βίντεο που παίζει στους σταθμούς του μετρό και δείχνει την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα το 1941. «Με τέτοιου είδους ενέργειες, η εικόνα που πλάθεται για τη χώρα μας και ειδικά αυτή την περίοδο είναι απαράδεκτη και αποκρουστική» γράφουν σε ερώτησή τους προς την (αναρμόδια εν προκειμένω) αναπληρώτρια υπουργό Τουρισμού. Και συνεχίζουν: «Ο αντίκτυπος στον τουρισμό είναι άκρως επαχθής και ζημιογόνος δεδομένου ότι το εν λόγω βίντεο υποτιτλίζεται στην αγγλική γλώσσα. Δεν είναι τρόπος αυτός για να “καλωσορίζεται’’ ο τουρίστας που επιλέγει τη χώρα μας»!
«Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», όπως έλεγε ο μακαρίτης Δήμος Σταρένιος, υποδυόμενος τον δωσίλογο. Οι ποταμίσιοι βουλευτές δεν χρειάζεται να υποδυθούν τίποτα. Είναι… αυθεντικοί!
Μυστικές διαδρομές
Γράφτηκε στον αστικό Τύπο, χωρίς να διαψευστεί, ότι ο πρόεδρος Πάκης παρέλαβε ως κληρονομιά από τον προκάτοχό του ένα Προεδρικό Διάταγμα, υπογεγραμμένο από τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά, με το οποίο διορίζεται ο Αρούλης ως πρέσβης εκ προσωπικοτήτων. Ο πονηρός Παπούλιας δεν έβαλε την υπογραφή του, αφήνοντας το ΠΔ ως πεσκέσι στον καραμανλικό Πάκη, ο οποίος είναι ο καταλληλότερος για να υπογράψει τη… διπλωματικοποίηση του επίσης καραμανλικού Αρούλη.
Συνήθως η διαδρομή είναι η αντίστροφη: από το διπλωματικό σώμα στην αστική πολιτική (Αβραμόπουλος, Μπεγλίτης, Κουμουτσάκος και άλλοι), όμως οι πολιτικές ανακατατάξεις της κρίσης άφησαν πολλούς φερέλπιδες εκτός Βουλής κι επειδή καμιά τεμπελιά δεν είναι ντροπή, ο Αρούλης αποφάσισε να εγκαινιάσει την αντίστροφη διαδρομή. Υποθέτουμε πως άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του θα τοποθετηθεί σε κάποιο καλό πόστο που θα του θυμίζει την αγαπημένη του Μύκονο.
Πέρα από τη γελοιότητα του πράγματος, η συγκεκριμένη κίνηση της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου δεν στερείται πολιτικής σημασίας. Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη που συνδέει τη σημερινή ηγετική κυβερνητική ομάδα με τον Βούδα της Ραφήνας. Ενα-ένα βολεύονται τα ορφανά του Καραμανλή.
Κυνική σαφήνεια
Μετά τη «δημιουργική ασάφεια», η κυνική σαφήνεια. «Η πιο αντιλαϊκή λύση για τη χώρα είναι η χρεοκοπία και η επιστροφή στη δραχμή ή η χρεοκοπία εντός ευρώ» δήλωσε σε συνέντευξή του ο Παπαδημούλης. Τι σημαίνει αυτό; Πως η κυβέρνηση θα αποδεχτεί την τελική πρόταση των ιμπεριαλιστών δανειστών, όποια κι αν είναι αυτή, γιατί μετά υπάρχει μόνο η χρεοκοπία.
Αυτό τίθεται ως κυνικός εκβιασμός πάνω στον ελληνικό λαό, με τον ίδιο τρόπο που αντίστοιχοι εκβιασμοί έμπαιναν τα πέντε προηγούμενα χρόνια: ή παίρνουμε μέτρα, για να μας δώσουν τη δόση, ή χρεοκοπούμε και τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα. Δεν υπάρχει τίποτα το πρωτότυπο στα όσα λένε οι πιο κυνικοί του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με εκείνα που έλεγαν οι κυνικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια.
Η γλώσσα της απάτης
Καινούργια γλώσσα θέλουν να μας μάθουν οι συριζαίοι. Πρέπει να βελτιώσουμε την «εισπραξιμότητα» του ΦΠΑ, λέει ο Μπαρουφάκης, δικαιολογώντας την καθιέρωση ενιαίου συντελεστή ΦΠΑ στο 18%. Στα ελληνικά, εισπραξιμότητα σημαίνει δυνατότητα είσπραξης. Αυτό που συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές δεν είναι η βελτίωση της δυνατότητας είσπραξης ενός δεδομένου φόρου, αλλά η αύξηση του συνολικού ποσού αυτού του φόρου και μάλιστα με κοινωνικά επαχθή τρόπο. Οταν μεταφέρεις τα τρόφιμα και το ηλεκτρικό από το 13% στο 18%, δεν βελτιώνεις την εισπραξιμότητα, αλλά αυξάνεις το χαράτσι πάνω στα λαϊκά νοικοκυριά, που ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους για να εξασφαλίσουν αυτά τα αγαθά.
Η εισπραξιμότητα θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα. Οποιος μπορεί ν’ αγοράσει ένα αγαθό ή μια υπηρεσία «μαύρα» θα το κάνει για να γλιτώσει τον ΦΠΑ. Το μπόνους του 3% για πληρωμή με πιστωτική κάρτα δεν αποτελεί δέλεαρ, όταν κάποιος μπορεί ν’ αποφύγει ολόκληρο το 15% ή να το μοιράσει με αυτόν που πουλάει το αγαθό ή την υπηρεσία. Και οι καπιταλιστές (μικροί και μεγάλοι) θα εξακολουθήσουν να μην καταβάλλουν τον ΦΠΑ, όταν είναι στριμωγμένοι από άποψη ρευστότητας.