Μουσολινικό σόου
Συνάντηση με τον Τσίπρα στα σκαλιά του Μαξίμου, σόου με τον Κατρούγκαλο σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση έξω από το υπουργείο Οικονομικών, δήλωση-ποταμός Μπαρουφάκη που δεν μπορούσε να παρευρίσκεται στο σόου. Η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, που την κέρδισαν με τον αγώνα και την επιμονή τους, δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο τη μνημονιακή πολιτική. Οταν γίνεται αντικείμενο αισχρής πολιτικής εκμετάλλευσης από μια κυβέρνηση που συνεχίζει τη μνημονιακή πολιτική, όταν χρησιμοποιείται ως καπνός παραλλαγής για να κρυφτεί η ουσία του παζαριού με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, που θα φέρει νέα μέτρα και συνέχιση των παλιών, τότε έχουμε μια κλασική εκδήλωση μουσολινισμού.
Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο…
Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι ο Γαβρίλος κρυφό καμάρι. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της παιδικής χαράς του Μαξίμου, ενδεχομένως η χώρα να χρειαστεί νέο δάνειο, όμως αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συνοδεύεται από Μνημόνιο!
Το «ενδεχομένως» έχει την ίδια αξία που είχαν τον περασμένο Φλεβάρη οι δηλώσεις του Μπαρουφάκη και άλλων κυβερνητικών στελεχών ότι δεν χρειάζονται την τελευταία δόση του προηγούμενου δανείου. Οσο για τον αποκλεισμό νέου Μνημονίου, αρκεί νομίζουμε η κοινή λογική για να κριθεί ο ισχυρισμός. Για ποιο λόγο οι ιμπεριαλιστές δανειστές να δώσουν οποιοδήποτε δάνειο χωρίς να το συνοδεύουν από όρους, δηλαδή Μνημόνιο;
Στον αρχιψευταρά κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο απάντηση δίνει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, που στην τελευταία έκθεσή του, που αναφέρεται στο πρώτο τρίμηνο του 2015, αναφέρει:
«Αν ληφθούν υπόψη οι υποχρεώσεις για μετά το 2015, η χώρα θα χρειαστεί πρόσθετη βοήθεια (=νέα δανειακή σύμβαση) ύψους 20-30 δισ. ευρώ, μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα του χρέους. Αλλά και η βοήθεια αυτή θα δοθεί υπό όρους οικονομικής πολιτικής, όπως προβλέπεται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας».
Ταξική αξιοπρέπεια
Υπάρχουν κι εκείνοι οι εργαζόμενοι που βλέπουν τους συναδέλφους τους να επιστρέφουν στη δουλειά, αλλά στέκονται με ταξική αξιοπρέπεια, αρνούμενοι να γίνουν πρώτη ύλη για τις μουσολινικού τύπου φιέστες της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Παραθέτουμε αποσπάσματα από ανακοίνωση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού ΕΚΠΑ, των εργαζόμενων που έδωσαν τον πιο σκληρό αγώνα ενάντια στις διαθεσιμότητες-απολύσεις, παραμερίζοντας, στη διάρκεια αυτού του αγώνα, την πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία του σωματείου τους (οι εμφάσεις είναι του πρωτότυπου):
«Το νομοσχέδιο για την επιστροφή των διαθέσιμων συναδέλφων μας είναι πλέον νόμος.
Η επιστροφή ΟΛΩΝ στη δουλειά αποτελεί μια ΝΙΚΗ δική μας. Δε μας χαρίστηκε τίποτα από κανέναν. Χρειάστηκαν επίμονες και επίπονες κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους στο δημόσιο, τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τους σχολικούς φύλακες, και άλλους κλάδους, με τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών να αναδεικνύονται σε σύμβολο της αντίστασης ενάντια στις απολύσεις.
Σε ό,τι αφορά εμάς, τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, ένας πρωτοφανής σε διάρκεια απεργιακός αγώνας από το Σεπτέμβριο μέχρι και το Δεκέμβριο του 2013 και οι συνεχείς κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, κράτησαν τους διαθέσιμους συναδέλφους “ζωντανούς’’, εκτός απολύσεων, εκτός οριστικών πινάκων κινητικότητας που θα οδηγούσαν πολλούς συναδέλφους μας σε άλλα Ιδρύματα (…) Δεν ακολουθήσαμε ατομικές λύσεις και κανιβαλικές συμπεριφορές, παρότι κάποιοι ανάμεσά μας φρόντισαν να επιδείξουν ανοιχτά λογικές απαράδεκτες, φροντίζοντας για τη δική τους ατομική μοριοδότηση, για τη δική τους ατομική εξαίρεση από λίστες απολυόμενων, αδιαφορώντας για το σύνολο, ενίοτε “σπρώχνοντας’’ και στην υλοποίηση των απολύσεων, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι ίδιοι (…)
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί δώσαμε έναν αγώνα μεγάλο.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί σταθήκαμε όρθιοι.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ γιατί στηρίξαμε ο ένας τον άλλο.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ γιατί είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ».
Με πλάγια πηδηματάκια
«Το δεύτερο είναι να πετύχουμε ένα χρέος βιώσιμο για την κοινωνία, όχι αριθμητικά βιώσιμο, άρα κι εδώ το κριτήριο είναι τι θα πληρώνουμε για χρέος, για να δούμε τι μπορούμε να επενδύσουμε μετά στην ανάπτυξη και στο μέλλον».
Ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης (συνέντευξη στην ΕφΣυν) την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το αίτημα για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», το οποίο ο ίδιος, μέχρι τις τελευταίες εκλογές, παρουσίαζε ως «εκ των ων ουκ άνευ» για να ορθοποδήσει το ελληνικό κράτος, κατακεραυνώνοντας τους Σαμαροβενιζέλους και τους Στουρναροχαρδουβέληδες για τη θεωρία της αναδιάρθρωσης του χρέους που υποστήριζαν.
Τι μας λέει τώρα ο Δραγασάκης; Οτι σημασία δεν έχει το ύψος του χρέους, αλλά η δόση που θα πληρώνει το ελληνικό κράτος. Οταν, όμως, το χρέος δε σβήνεται, αλλά απλώς πάει παραπίσω, υπερχρεώνονται και οι επόμενες γενιές («στο διηνεκές» που θα ‘λεγε και ο άσπονδος φίλος του αντιπροέδρου Μπαρουφάκης) και ο ελληνικός λαός καταδικάζεται στο να αποπληρώνει εσαεί τους ιμπεριαλιστές τοκογλύφους.
Ο Τσίπρας μιλούσε προεκλογικά για «αποικία χρέους», κοπιάροντας τον τίτλο από βιβλίο του Κοτζιά. Ο Δραγασάκης περιγράφει μετεκλογικά ως ζητούμενο ακριβώς αυτό. Μια υπερχρεωμένη για πάντα χώρα, η οποία εκλιπαρεί τους δανειστές της να μεταθέσουν τις λήξεις των τοκοχρεολυτικών δόσεων, δίνοντάς τους φυσικά και αυτά που ζητούν για να δεχτούν την αναδιάρθρωση. Τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας και της χώρας.
Koυτόχορτο
«Οι πολιτικές κινήσεις κορυφής δεν κάμπτουν, όμως, τη σκληρή στάση που κρατούν οι θεσμοί στο επίπεδο των κλιμακίων». Το βρήκε το πρόβλημα η ΕφΣυν. Η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Γιούνκερ, ο Ντράγκι τα έχουν βρει πολιτικά με τον Τσίπρα, όμως οι τροϊκανοί κάνουν όλη τη ζημιά. Ο Κοστέλο, ο Γκογιάλ και ο Μορς φταίνε για τη δυστοκία που παρατηρείται ως προς τη σύναψη μιας «αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας», διότι «επαναφέρουν αυτή τη φορά “κόκκινες γραμμές’’ επί θεμάτων που μέχρι πρότινος είχε σημειωθεί σύγκλιση».
Εχουμε δει κι έχουμε δει παπαγαλάκια, αλλά αυτό το πράγμα ξεπερνάει κάθε όριο. Μα πού νομίζουν ότι απευθύνονται, σε ηλίθιους;
Περασμένα ξεχασμένα
Επειδή εμείς κρατάμε κιτάπια, θυμόμαστε πολύ καλά πως όταν ο Σαμαράς βγήκε και ανακοίνωσε μείωση του χαρατσιού της «έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης» κατά 30%, ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα σ’ εκείνους που τον κατήγγειλαν για αισχρή εξαπάτηση του λαού, γιατί δεν μείωνε ένα χαράτσι, αλλά έβαζε ένα καινούργιο, δεδομένου ότι αυτό το χαράτσι έληγε στις 31.12.2014. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατηρεί το νέο χαράτσι που επέβαλε ο Σαμαράς, αλλά στο παζάρι με την τρόικα έχει πέσει η πρόταση για ακύρωση της μείωσης για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 30.000 ή 50.000 ευρώ. Αυτά δεν τα βγάζουμε από το μυαλό μας, με διαρροές από το υπουργείο Οικονομικών βγαίνουν.
Λαϊκιστικά σύμβολα
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαρροές, από τα τρόφιμα μόνο το γάλα και το ψωμί θα παραμείνουν στο χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ. Ολα τα υπόλοιπα τρόφιμα θα πάνε στον καινούργιο ενιαίο συντελεστή, ο οποίος αναμένεται να διαμορφωθεί στο 17%-18%. Γιατί, όμως, μόνο το γάλα και το ψωμί; Αυτά είναι τα βασικά τρόφιμα με τα οποία συντηρείται μια λαϊκή οικογένεια; Γιατί όχι τα μακαρόνια, το ρύζι, το κρέας, τα ζαρζαβατικά και τα υπόλοιπα τρόφιμα, που καταναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος του λαϊκού εισοδήματος; Γιατί όχι το ηλεκτρικό ρεύμα, επίσης απαραίτητο για τη στοιχειώδη διαβίωση; Γιατί το γάλα και το ψωμί έχουν μια συμβολική σημασία, που έρχεται από το παρελθόν, τότε που το διατροφικό πρότυπο ήταν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό. Αυτά τα σύμβολα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τα χρησιμοποιήσει ως σύμβολα λαϊκίστικης δημαγωγίας. Πόσους μπορεί να εξαπατήσει, όμως;
Ταπεινός προσκυνητής
Δε ζήτησε τη συνάντηση με τον Σόιμπλε, πριν το τελευταίο Eurogroup, ο Μπαρουφάκης για να κάνει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση μαζί του (τι διαπραγμάτευση να κάνεις σε είκοσι λεπτά;). Ηταν μια τελευταία απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσει το τομάρι του. Δεν ήμασταν εκεί για να ξέρουμε τι ακριβώς ειπώθηκε, μπορούμε όμως να κρίνουμε από τις δηλώσεις που έγιναν μετά. Ο μεν Μπαρουφάκης έγλειψε για μια ακόμη φορά πατόκορφα τον γερμανό υπουργό Οικονομικών, ο δε Σόιμπλε, όταν ρωτήθηκε αν έχει αλλάξει κάτι από τις προηγούμενες συνομιλίες τους, απάντησε με ειρωνεία: «ζέστανε ο καιρός»! Τον (ξανα)έφτυσε δηλαδή.
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Τακτικός αρθρογράφος του Συγκροτήματος Ψυχάρη, πλέον, ο πρώην υπουργός Κ. Αρβανιτόπουλος, ασχολήθηκε την περασμένη Τρίτη με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία συμπέρανε ότι «έχει εκμετρήσει το ζην», προεξοφλώντας ότι «αναπόφευκτα ο “ιστορικός συμβιβασμός’’ θα φέρει πολιτικό κατακλυσμό». Και κατέληξε: «Μόνο μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στηριζόμενη σε όλες τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, θα μπορέσει να διαχειριστεί την οδυνηρή πραγματικότητα».
Ποιους περιλαμβάνει στις «ευρωπαϊκές δυνάμεις» ο… ποιητής Αρβανιτόπουλος; Αν περιλαμβάνει και την υπό τον Τσίπρα πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, τότε δουλεύει για τον Ψυχάρη και άλλα κέντρα που επεξεργάζονται μελλοντικές πολιτικές λύσεις διαχείρισης. Αν δεν περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε δουλεύει για τον Σαμαρά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, κινδυνεύει να μείνει με τη χαρά της προσμονής και την πικρή διάψευση.
Tο κόμπλεξ του νάρκισσου
«Οι συνάδελφοί μου υπουργοί Οικονομικών που συμμετέχουν στο Eurogroup καταδίκασαν τις απαράδεκτες και εντελώς ανακριβείς διαρροές στο προηγούμενο Eurogroup της Ρίγα». Το δήλωσε ο Μπαρουφάκης μετά το τέλος του Eurogroup της 11ης Μάη, φέρνοντάς το ως μοναδικό παράδειγμα του «θετικού κλίματος» που επικράτησε! Πέρα από το γελοίο του πράγματος, πρέπει να σημειωθεί πως αυτό είναι κάτι που μόνο ο ίδιος το ισχυρίστηκε. Ούτε στο κοινό ανακοινωθέν υπάρχει σχετική αναφορά ούτε κάποιος υπουργός βγήκε να πει κάτι. Αντίθετα, όλο το προηγούμενο διάστημα ο ευρωπαϊκός Τύπος κάγχαζε για το «κάζο» του ναρκισσευόμενου Μπαρουφάκη στη Ρίγα, όπου άκουσε τα μπινελίκια της ζωής του και στο τέλος δεν πήγε ούτε στο δείπνο, φοβούμενος μην ακούσει κι άλλα. Αυτές τις διαρροές οι υπουργοί τις έκαναν, όχι κάποιος άλλος. Ο τύπος είναι τόσο «άρρωστος» που ασχολείται μόνο με τον εαυτό του, με τη δημόσια εικόνα του. Και δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που σήμερα θεωρεί δύναμή του (η λαϊκή αποδοχή που έχει) αύριο, όταν τον αδειάσει ο Τσίπρας, θα μετατραπεί στο αντίθετό του και θα καταντήσει το πιο ξεκαρδιστικό ανέκδοτο της χώρας.