Την 1η Ιούλη του 2011 ψηφίστηκε ο νόμος 3986 «Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015». Με το άρθρο 39 αυτού του νόμου τέθηκε για πρώτη φορά πλαφόν στον αριθμό των ημερών ανεργίας που δικαιούται ένας επιδοτούμενος άνεργος σε μια τετραετία. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι από την 1η Γενάρη του 2013 ένας επιδοτούμενος άνεργος δικαιούται συνολικά 450 ημέρες ανεργίας για την τετραετία 2009-2012. Προβλέπεται ακόμη, ότι από την 1η Γενάρη του 2014 οι ημέρες επιδοτούμενης ανεργίας σε μια τετραετία μειώνονται από 450 σε 400. Οταν ψηφίζονταν αυτές οι διατάξεις, το επίδομα ανεργίας ανερχόταν σε 480 ευρώ.
Με τις διατάξεις αυτές πλήττονται οι εποχιακά απασχολούμενοι εργάτες, όπως ξενοδοχοϋπάλληλοι, οικοδόμοι και άλλοι. Αυτοί μπορούσαν να μπαίνουν κάθε χρόνο στο ταμείο ανεργίας και να παίρνουν το επίδομα για 6 μήνες (150 ημέρες το χρόνο).
Ετσι, στην τετραετία ο άνεργος δικαιούνταν 600 ημέρες επιδοτούμενης ανεργίας. Με τη νέα ρύθμιση, το 2013 ο επιδοτούμενος άνεργος θα χάσει 150 ημέρες και από το 2014 θα χάνει 200 ημέρες επιδοτούμενης ανεργίας! Δηλαδή, ο άνεργος θα χάνει το ένα τρίτο των ημερών ανεργίας που δικαιούνταν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, με την 6η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (28.2.2012) το επίδομα ανεργίας μειώθηκε κατά 22% και έγινε 359,72 ευρώ το μήνα από 461,17 ευρώ που ήταν. Δευτέρωσε, δηλαδή, το κακό για τους επιδοτούμενους ανέργους.
Με το ίδιο άρθρο του νόμου 3986 μειώθηκε από 1.7.2012 το δώρο Χριστουγέννων που δικαιούνται οι άνεργοι. Μέχρι τότε, ο επιδοτούμενος άνεργος δικαιούνταν για την περίοδο από την 1η Μάη μέχρι τις 31 Δεκέμβρη ένα ολόκληρο μήνα επιδότησης ανεργίας. Αν δε δεν έπαιρνε επίδομα ανεργίας για όλη αυτή την περίοδο, δικαιούνταν 6 ημερήσια επιδόματα ανεργίας για κάθε μήνα επιδότησης ανεργίας. Με τη νέα διάταξη, δικαιούται 3 ημερήσια επιδόματα ανεργίας για κάθε μήνα επιδότησης. Δηλαδή, έκοψαν στο μισό το άθλιο δώρο Χριστουγέννων του επιδοτούμενου ανέργου.
Με όλες αυτές της ρυθμίσεις οι κυβερνήσεις του Γ. Παπανδρέου και του Λ. Παπαδήμου θέλησαν, προφανώς, να μειώσουν τα λεφτά που πάνε στους επιδοτούμενους ανέργους, προς όφελος του κεφαλαίου για το οποίο γίνονται διάφορες χαριστικές ρυθμίσεις.
