Συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης, αλλά δεν έγινε, γιατί ο Τσίπρας είχε ίωση. Η ίωση, πάντως, δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί το βράδυ, φρέσκος-φρέσκος και δυναμικός, στη συνέντευξη-ποταμό στη Στάη. Είναι ολοφάνερο πως η ίωση ήταν καθαρά… πολιτική. Και η σκοπιμότητά της εξίσου προφανής. Αν γινόταν καμιά «στραβή» το μεσημέρι και έβγαινε κάτι επικριτικό για τα έργα και τις ημέρες του Τσίπρα στις ΗΠΑ, η Στάη θα το έκανε σημαία και θα γύριζε ολόκληρη τη συνέντευξη γύρω απ’ αυτό. Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε σκέφτηκαν στο τσιπρικό επιτελείο και ο πρόεδρος… κόλλησε ίωση. Μέσα στη γενικότερη «προσαρμογή» υιοθέτησαν και τη συμπεριφορά των αστών πολιτικών ηγετών, που συμπεριφέρονται στα κόμματά τους σαν απόλυτοι μονάρχες.
Και μια που ασχοληθήκαμε με την πολιτική ίωση του Τσίπρα, που δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί στη Στάη, θα θέλαμε να ρωτήσουμε προς τι το «αίτημα» για εκλογές στην Ελλάδα πριν τις γερμανικές του Σεπτέμβρη; Εχει σημασία να επισημανθεί ότι το «αίτημα» ήρθε μετά την παρατήρηση της Στάη ότι το νέο «κούρεμα» του χρέους έχει αποφασιστεί και θα γίνει μετά τις γερμανικές εκλογές. Απνευστί ο Τσίπρας ζήτησε εκλογές στην Ελλάδα πριν τις γερμανικές για να κάνει «σκληρή διαπραγμάτευση» και να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση για τη χώρα. Να εκμεταλλευτεί, δηλαδή, το προαποφασισμένο «κούρεμα», αντί αυτό να μετατραπεί σε έπαθλο της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης. Μιλάμε, δηλαδή, για μια αισχρή διαχειριστική λογική, σημεία της οποίας μετατρέπονται σε εργαλεία εξαπάτησης του ελληνικού λαού, ο οποίος και μετά το νέο «κούρεμα» (που από τους πάντες θεωρείται αναπόφευκτο), θα εξακολουθήσει να βιώνει τον εφιάλτη της «κινεζοποίησης».
Αλλωστε, ο ίδιος ο Τσίπρας, στην ίδια συνέντευξη, διαβεβαίωσε ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η ισοπέδωση των μισθών, αλλά «ο εξορθολογισμός τους μέσω της αποδοτικότητας, προκειμένου να υπάρχουν αξιοπρεπείς μισθοί, οι οποίοι θα δώσουν μια ώθηση στην οικονομία μέσω της κατανάλωσης». Μ’ άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί την αστική θεωρία της «σύνδεσης μισθού-παραγωγικότητας», που αποτελεί ένα εργαλείο για την υπερεκμετάλλευση των εργατών. Ας σημειωθεί ότι και ο Μηλιός, μιλώντας στο Mega, ξεκαθάρισε ότι είναι αδύνατη η αποκατάσταση των μισθών στα επίπεδα που βρίσκονταν πριν αρχίσει η «κινεζοποίηση». Το μόνο που υπόσχονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι είναι αποκατάσταση του κατώτερου μισθού, αλλά κι αυτό κάποια στιγμή θα το πάρει το ποτάμι. Προς το παρόν το κρατούν ως ένα από τα τελευταία δημαγωγικά όπλα που έχουν.
Κατόπιν όλων αυτών, δεν είναι καθόλου παράξενο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί ν’ απαντήσει και στην προπαγάνδα ότι δεν έχει συμμάχους για να κυβερνήσει. Ο Τσίπρας άφησε ορθάνοιχτο το παράθυρο μιας μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ, το κόμμα Καμμένου, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ (ή ό,τι προκύψει από το ΠΑΣΟΚ). Εξέφρασε την ευχή να γίνει δυνατή η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με «δυνάμεις της ευρύτερης σοσιαλδημοκρατίας, του κέντρου, πατριωτικές δυνάμεις, ακόμη και με τη λαϊκή δεξιά», στο πλαίσιο μιας «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας»! «Πιστεύουμε ότι είναι παρά φύσιν να έχουμε δύο πόλους χωρίς κέντρο και είναι παρά φύσιν να στοιχίζονται τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας πίσω από μία ακραία δεξιά πρόταση, δεν πιστεύω ότι αυτό θα συνεχιστεί για πολύ», τόνισε!
