Δεν άφησε κανένα περιθώριο παρερμηνείας των προθέσεών του ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης Λ. Παπαδήμος, με τις δυο ομιλίες του στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις. Η αποστολή του είναι να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και να εξασφαλίσει τους όρους για το βάθεμά της, με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημόνιου. Μάλιστα, παρέδωσε και μαθήματα εθελοδουλείας, καλώντας τον ελληνικό λαό να εκτιμήσει «αυτούς που μας δανείζουν» και να κατανοήσει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται αποτελούν αυτονόητη υποχρέωση προς τους δανειστές.
Εδώ και δυο βδομάδες, η δημοσιότητα ασχολείται μόνο με τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό: το δημοψήφισμα, οι Κάννες, η κατάρρευση του Παπανδρέου, η συμφωνία των τριών, η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, η ψήφος εμπιστοσύνης. Τα αστικά ΜΜΕ έφτιαξαν μια ψεύτικη εικόνα. Προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν στον κόσμο προσδοκίες για μια άλλη πολιτική, η οποία θα οδηγήσει στην επίτευξη των στόχων, την ορθότητα των οποίων ουδείς δικαιούται να αμφισβητήσει. Λες και η ακολουθούμενη πολιτική είναι άσχετη προς τους στόχους, λες και υπάρχει άλλη πολιτική για να επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι.
Η συγκυβέρνηση Παπαδήμου αποτελεί τη λαμπρότερη απόδειξη για το ότι στόχος είναι η «κινεζοποίηση» του ελληνικού λαού. Στόχος ανομολόγητος, αλλά πραγματικός, που τον βλέπουμε να επιτυγχάνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Ακόμη και οι πρώην «αντιμνημονιακοί» συνασπίζονται τώρα για την επίτευξη αυτού του στόχου, που αποτελεί διακαή πόθο της εγχώριας κεφαλαιοκρατίας και των αφεντικών του διεθνούς χρηματιστικού κεφάλαιου.
Είναι βέβαιο ότι η εκκωφαντική προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι ύμνοι και οι αγιογραφήσεις του Παπαδήμου, σε λίγες μέρες θα έχουν εξατμιστεί (αν δεν έχουν εξατμιστεί ήδη). Οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που δεν επιτρέπει αυταπάτες και φρούδες ελπίδες. Το θέμα δεν είν’ αυτό, λοιπόν, αλλά το «δέον γενέσθαι». Κι εκεί οι αυταπάτες είναι και πάλι παρούσες, με τον ίδιο τρόπο που ήταν παρούσες και τότε με το «κίνημα των πλατειών». Σπασμωδικές κινήσεις στις γειτονιές, που σπεύδουν να τις καπελώσουν οι επιτήδειοι, δήμαρχοι και διάφορα επιτροπάτα, που προσβλέπουν στην αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας, η οποία θα εξαργυρωθεί στις επόμενες εκλογές.
Οι αντιστάσεις «χάνονται» γιατί λείπει ο συνδετικός ιστός, μια ταξική-επαναστατική τακτική, στηριγμένη σε μια ταξική πολιτική οργάνωση του προλεταριάτου.