Ειλικρινά, είναι ν’ απορεί κανείς με όλη αυτή τη φιλολογία για το αν θα επιφέρει ή όχι η κυβέρνηση αλλαγές στο εργασιακό καθεστώς των ΔΕΚΟ, εξομοιώνοντάς το με αυτό που ισχύει για τον ιδιωτικό τομέα. Χρειάζεται μήπως να αναφερθούμε στα όσα είπε ο Μεϊμαράκης στην «Απογευματινή»; Ξεχάσαμε αυτά που έλεγαν τα κυβερνητικά στελέχη, όταν υπογραφόταν η επαίσχυντη συμφωνία διοίκησης – συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας του ΟΤΕ; Δεν έλεγαν τότε τα κυβερνητικά στελέχη, ότι αυτή η συμφωνία πρέπει να λειτουργήσει ως πιλότος και για τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ;
Ο Μεϊμαράκης για μια φορά ακόμη λειτουργεί σαν «λαγός», προτείνοντας «ένα συνολικό πακέτο μεταρρυθμίσεων» στις ΔΕΚΟ, το οποίο θα περιλαμβάνει και ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. «Το επιτυχημένο μοντέλο του ΟΤΕ πρέπει να γενικευτεί», σημειώνει με νόημα. Ταυτόχρονα, ο παραταξιακός Τύπος της ΝΔ συνεχίζει τη σχετική φιλολογία δημοσιεύοντας πληροφορίες για τις εισηγήσεις που κατατίθενται στο Μαξίμου, προτείνοντας προσλήψεις εκτός ΑΣΕΠ και ατομικές συμβάσεις, όπως ισχύει στον ιδιωτικό τομέα για τους νεοπροσλαμβανόμενους στις ΔΕΚΟ.
Η κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι τον Οκτώβρη θα φέρει νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ. Το πιο πιθανό είναι ο Καραμανλής ν’ αναφερθεί σήμερα στο θέμα, εντάσσοντάς το στην προπαγάνδα για τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις», που θα προωθήσει αυτός ο Λούθηρος του ελληνικού καπιταλισμού (τελικά έχουμε μπερδευτεί με τους Λούθηρους, καθώς ο τίτλος διεκδικήθηκε επί σειρά ετών και από τον Σημίτη, που σήμερα τον θυμούνται μόνο οι κάτοικοι του Κορακοχωρίου Ηλείας).
Οι ΔΕΚΟ πρέπει να γίνουν τυπικά ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ακόμα και αν το Δημόσιο διατηρήσει την πλειοψηφία των μετοχών τους και το μάνατζμεντ. Είναι θέμα «ίσων όρων ανταγωνισμού», που λέει και η Κομισιόν. Αυτό σημαίνει (και) αλλαγή του συστήματος των εργασιακών σχέσεων, οι οποίες βέβαια, χωρίς να παύουν να είναι καπιταλιστικές, είναι πολύ καλύτερες απ’ αυτές που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα, με αγκωνάρι τους τη μονιμότητα.
Αυτά είναι πράγματα καθαρά και πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα και όχι να συζητάμε για το αν θα επιχειρηθεί ή όχι. Θα επιχειρηθεί σίγουρα και αν δεν βρεθεί συνεργασία τύπου ΟΤΕ θα επιχειρηθεί με τη βία. Το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί, λοιπόν, είναι άλλο. Είναι έτοιμο το εργατικό κίνημα στις ΔΕΚΟ να αντιπαλέψει αυτή τη μετωπική επίθεση ή θα κινηθεί στη λογική «δε βαριέσαι, ας καθαρίσουν οι νέοι, εμάς δεν μας πειράζει»; Για να το πούμε μ’ ένα παράδειγμα: είναι διατεθειμένοι οι ΔΕΗτζήδες να κατεβάσουν τους διακόπτες και να θυμίσουν το κίνημά τους σε παλιότερες ταξικές μάχες;
