Μόλις τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση από τον Ομπάμα της αποστολής 30.000 επιπλέον αμερικάνικων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου μια νέα μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στην επαρχία Χέλμαντ του νότιου Αφγανιστάν και συγκεκριμένα στην κοιλάδα Nawzad, όπου όλες οι προηγούμενες επανειλημμένες προσπάθειες των αμερικάνικων και βρετανικών στρατευμάτων να ανακτήσουν τον έλεγχο της περιοχής έχουν αποτύχει.
Στην επιχείρηση, που φέρει την κωδική ονομασία «Οργή της Κόμπρας» συμμετέχουν 1.000 αμερικάνοι πεζοναύτες και 150 αφγανοί στρατιώτες, που έχουν αναπτυχθεί βόρεια και νότια των θέσεων των Ταλιμπάν, ενώ από ανατολικά επιχειρούν επικουρικά βρετανικά στρατεύματα. Στόχος της επιχείρησης είναι να διακόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ταλιμπάν απ’ όλες τις κατευθύνσεις, να καταστρέψουν τα «ασφαλή καταφύγιά» τους και να ανακαταλάβουν από τους Ταλιμπάν την πόλη Nawzad, μια πόλη 30.000 κατοίκων πριν από την αμερικάνικη εισβολή, που έχει μετατραπεί σήμερα σε πόλη-φάντασμα.
Παράλληλα, προετοιμάζεται η επίθεση σε μια μεγαλύτερη και πολυπληθέστερη πόλη, την Marja, που θεωρείται από τους Αμερικάνους το κέντρο αντίστασης των Ταλιμπάν στην επαρχία Χέλμαντ. Ο διοικητής της επιχείρησης στη Nawzad, ταξίαρχος Λάρι Νίκολσον, δήλωσε στους «Los Angeles Times» ότι η επίθεση στην πόλη Marja θα είναι τύπου Φαλούτζα. «Η Marja είναι πολύ ευρύτερη από τη Φαλούτζα και διασχίζεται από αρδευτικά κανάλια, που θα κάνουν δύσκολες τις μετακινήσεις των στρατευμάτων και των οχήμάτων. Επίσης, είναι πυκνοκατοικημένη, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο απωλειών του άμαχου πληθυσμού, αν οι πεζοναύτες αρχίσουν μια σθεναρή από σπίτι σε σπίτι επίθεση», επισημαίνει η ίδια εφημερίδα.
Ο Νίκολσον ήταν περιφερειακός διοικητής των πεζοναυτών όταν ο αμερικάνικος στρατός το 2004 επιτέθηκε και κατέστρεψε τη Φαλούτζα, το κέντρο της ιρακινής αντίστασης στις δυνάμεις κατοχής. Χιλιάδες πολίτες παγιδεύ-τηκαν και υπέστησαν έναν ανελέητο βομβαρδισμό, ακόμη και με βόμβες λευκού φωσφόρου, που κατέστρεψε το 70% των οικοδομών της πόλης. Η καταστροφή της Φαλούτζα ήταν μια μορφή συλλογικής τιμωρίας των κατοίκων της, ένα ακόμη έγκλημα πολέμου, που, εκτός των άλλων, είχε στόχο να δώσει το κατάλληλο μάθημα στο λαό του Ιράκ προκειμένου να υποκύψει στους κατακτητές.
Μόνο που το Αφγανιστάν δεν είναι Ιράκ και η μεταφορά τακτικών, η αποτελεσματικότητα των οποίων αμφισβητείται σοβαρά από τις ίδιες τις εξελίξεις στο Ιράκ, απλά επιβεβαιώνει το αδιέξοδο των κατακτητών.
