Ο ισραηλινός στρατός εκτιμά ότι περίπου 200.000 κάτοικοι της Πόλης της Γάζας θα αρνηθούν να την εκκενώσουν ακόμα κι αν οι ζωές τους βρίσκονται σε κίνδυνο.
Haaretz
Ενα 15όροφο κτίριο, γνωστό ως Πύργος Μουστάχα, στην Πόλη της Γάζας, ανατίναξε και γκρέμισε o σιωναζιστικός στρατός, στο πλαίσιο του σχεδίου του να εκτοπίσει τους κατοίκους της πόλης προς το νότο.
Κι ένας Παλαιστίνιος στάθηκε μπροστά στα ερείπια και έστειλε για εκατομμυριοστή φορά το ίδιο μήνυμα, με τον δείκτη του χεριού να δείχνει συνεχώς προς τα κάτω:
Γκρέμισαν τον Πύργο κι εμείς δεν εγκαταλείπουμε αυτό το μέρος. Θα πεθάνουμε εδώ, στη Γάζα. Θα πεθάνουμε εδώ, στις σκηνές μας. Να το ξέρεις, Νετανιάχου, ότι θα πεθάνουμε εδώ. Δε φεύγουμε για το νότο, ούτε για οποιαδήποτε άλλη αραβική ή μουσουλμανική χώρα. Θα πεθάνουμε εδώ, εδώ θα πεθάνουμε. Εδώ είναι η γη της Γάζας. ‘Η θα τους σκοτώσουμε ή θα πεθάνουμε εδώ.
Σομούντ
Ένα πράγμα που παραβλέπουν όλες αυτές οι αναλύσεις είναι ότι το Ισραήλ απέτυχε στη Γάζα επειδή ο πληθυσμός της αποδείχτηκε άκαμπτος. Τέτοιες έννοιες συχνά αγνοούνται στις κυρίαρχες πολιτικές συζητήσεις, οι οποίες τείνουν να ακολουθούν μια ελιτίστικη προσέγγιση. Αυτή η προσέγγιση είναι εντελώς αποκομμένη από τις καθημερινές μάχες και τις συλλογικές επιλογές των απλών ανθρώπων, ακόμα και όταν αυτοί επιτυγχάνουν εξαιρετικά κατορθώματα.
Η ιστορία της Γάζας είναι γεμάτη τόσο με πόνο όσο και με περηφάνια. Εκτείνεται πίσω στους αρχαίους πολιτισμούς (…) Αυτή η θρυλική αντοχή και το σομούντ (σταθερότητα) αποδείχτηκαν καθοριστικά και σε πολλές άλλες μάχες εναντίον ξένων εισβολέων (…)
Ακόμα κι αν ένα μέρος του σημερινού πληθυσμού της Γάζας δεν γνωρίζει αυτή την ιστορία, είναι άμεσο προϊόν της. Από αυτή την οπτική γωνία, ούτε η πολιτική δυναμική του Ισραήλ, ούτε η αλλαγή της αμερικανικής κυβέρνησης, ούτε οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας είναι καθοριστικός.
Αυτό είναι που ονομάζεται «μακρά ιστορία» ή longue durée. Μακριά από το να είναι απλώς μια ακαδημαϊκή έννοια, η μακρά παράδοση αντίστασης απέναντι στην αδικία έχει διαμορφώσει τη συλλογική νοοτροπία του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας όλα αυτά τα χρόνια. Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ένας μικρός, απομονωμένος και φτωχός πληθυσμός, ζώντας σε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης, κατάφερε να αντέξει πυρά ισοδύναμα με πολλές πυρηνικές βόμβες; (…)
Λίγη σημασία έχει πώς ορίζουμε τη νίκη και την ήττα για έναν λαό που εξακολουθεί να υποφέρει από τις συνέπειες ενός πολέμου εξόντωσης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα παρέμειναν όρθιοι, παρά τις τεράστιες απώλειες, και επικράτησαν. Αυτό μπορεί να πιστωθεί μόνο σε αυτούς — έναν λαό που ιστορικά έχει αποδείξει ότι είναι ακατάβλητος. Αυτή η αλήθεια, ριζωμένη στη «μακρά ιστορία», παραμένει έγκυρη μέχρι σήμερα.
Ράμζι Μπαρούντ
