Οταν ένας άνθρωπος ηλικίας 63 ετών εξαναγκάζεται να κάνει την τρίτη απεργία πείνας (σκληρή απεργία πείνας, μόνο με νερό) μέσα σε δυόμισι χρόνια, είναι αναμενόμενο να παρουσιάσει προβλήματα υγείας από την έναρξη κιόλας του αγώνα του. Αυτό συμβαίνει με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος μεταξύ δεύτερης και τρίτης μέρας απεργίας πείνας εμφάνισε απώλεια βάρος 1.100 γραμμαρίων (πολύ υψηλή απώλεια για έναν άνθρωπο που δεν έχει τραφεί επί διήμερο) και διαταραχές στο σάκχαρο (από 110 έπεσε στο 87).
Ο οργανισμός του Κουφοντίνα είναι ταλαιπωρημένος, καθώς έχει κάνει από το 2004 τέσσερις πολυήμερες απεργίες πείνας, που όλες ολοκληρώθηκαν σε κάποιο θάλαμο νοσοκομείου. Οι δύο προηγούμενες απεργίες πείνας έγιναν από τις 2 Μάη του 2019 και για 21 μέρες (νοσηλεύτηκε στην Εντατική του «Αχιλλοπούλειου» Γενικού Νοσοκομείου Βόλου) και από τις 30 Μάη του 2018 και για 16 μέρες (νοσηλεύτηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας). Και βέβαια, μετράνε και τα χρόνια που κουβαλάει ένας άνθρωπος στην πλάτη του (συν τις επιπτώσεις ενός 16χρονου εγκλεισμού στο υπόγειο του Κορυδαλλού).
Τα παραπάνω δεν τα γράφουμε για να καλλιεργήσουμε τον οίκτο για τον Κουφοντίνα. Μακριά από εμάς κάθε τέτοια πρόθεση. Ο Κουφοντίνας αποτελεί ένα παράδειγμα αγωνιστικής αξιοπρέπειας, δεν είναι κάποιος κακόμοιρος. Τα γράφουμε για να καταδείξουμε το μέγεθος του εγκλήματος που διαπράττεται σε βάρος του από την οικογένεια Μητσοτάκη, με όργανα την περιβόητη γενική γραμματέα Αντεγκληματικής πολιτικής Σοφία Νικολάου και τον πολιτικό της προϊστάμενο υπουργό Προ Πο Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ψήφισαν ένα νόμο που τα ίδια τα παπαγαλάκια τους τον βάφτισαν «νόμο Κουφοντίνα». Για να κόψουν από τον Δ. Κουφοντίνα το δικαίωμα στην κανονική άδεια και το δικαίωμα να βρίσκεται σε αγροτικές φυλακές, αφαίρεσαν αυτά τα δικαιώματα και από άλλους κρατούμενους. Ο νόμος τους προβλέπει την επαναμεταγωγή του κρατούμενου στη φυλακή από την οποία είχε μεταχθεί στις αγροτικές. Στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα αυτή η φυλακή είναι ο Κορυδαλλός. Αυτοί, όμως, με μια χουντικής έμπνευσης μεθόδευση, με μια διάτρητη και παράνομη προσωπική απόφαση της Νικολάου, μετήγαγαν τον Κουφοντίνα στο Δομοκό.
Δεν του άφησαν άλλο περιθώριο. Τον ανάγκασαν να κατέλθει σε νέα απεργία πείνας, παρά τη χρόνια επιβάρυνση της γενικής κατάστασης του οργανισμού του. Οπως ο ίδιος τόνισε ανακοινώνοντας την έναρξη της απεργίας πείνας, «αφού επιμένουν στο νόμο που τόσο προκλητικά μηχανεύτηκαν, οφείλουν να τον εφαρμόσουν, τουλάχιστον αυτόν, και να με ξαναφέρουν στο υπόγειο του Κορυδαλλού, στην ειδική πτέρυγα που έκτισε ο ίδιος ο υπουργός της καταστολής, ο Μ. Χρυσοχοΐδης, για να θάψει τη 17Ν, και όπου πέρασα τα 16 από τα 18 χρόνια που είμαι στη φυλακή».
Ενας κρατούμενος δεν έχει άλλο τρόπο για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, ιδιαίτερα όταν αυτά τσαλαπατούνται με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο, εκτός από το να μετατρέψει σε όπλο αγώνα το ίδιο του το σώμα. Για έναν πολιτικό κρατούμενο αυτή η αντίδραση γίνεται πιο επιτακτική, όπως δείχνει η μακρά ιστορία της πάλης των πολιτικών κρατούμενων σε όλο τον κόσμο. Αυτό κάνει και πάλι, για πέμπτη φορά από το 2004, ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Η πολιτική εξουσία, όμως, όταν καταπατά με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο το δικό της αντιδραστικό νομικό πλαίσιο, προκειμένου να συμπεριφερθεί ακόμα πιο εκδικητικά σε ένα συγκεκριμένο κρατούμενο, «φωνάζοντας» προκλητικά ότι εφαρμόζει «καθεστώς εξαίρεσης», και τον εξαναγκάζει να βάλει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του για να διεκδικήσει το αυτονόητο, διαπράττει βασανισμό του κρατούμενου.
Απαιτούμε:
Να σταματήσει ΤΩΡΑ ο βασανισμός του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό, όπως προβλέπει η απόφαση της ΚΕΜ.
