Αγαπητά μου παιδιά
Σήμερα είμαστε επαιτειακοί, ναι, επετειακοί. Από τις άγ(ρ)ιες μέρες που διάγουμε δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα κάλαντα, όπως δεν λείπουν οι προσκυνημένοι από τους θώκους, η καταφυγή στον φασισμό κατά την παρακμή της αστικής τάξης, οι μπάτσοι απ’ όπου μαζεύεται κόσμος και οι μύγες από τα σκατά.
Τα κάλαντα είναι παραδοσιακά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά την παραμονή των μεγάλων three σκεφτικών εορτών (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Φώτα. Οι three σκεφτικές εορτές λέγονται έτσι για ευνόητους λόγους…). Τα όργανα που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο (Πανοράματος) και ο άσκαυλος (η γκάιντα των αρχαίων, βαρβαριστί και σεξιστί assκαβλος). Ενίοτε συμμετέχει κι ένα άλλο όργανο άμα γίνει καμιά φάση, όπως τα Χριστούγεννα του 1989 στο καθόλου sicuro (ιταλιστί) Συκούριο… Αυτοί που τραγουδούν τα κάλαντα ονομάζονται «καλαντιστές» και αυτοί που τα ακούνε ονομάζονται «υπερχρεωμένα νοικοκυριά με έναν (ή και κανένα, αφού ούτε αυτό διασφάλισε ο Νενέκος) εργαζόμενο στο καθένα». Προέρχονται δε από τις καλένδες, που ως άγνωστον διακρίνονταν σε fasti (εργάσιμες, δικάσιμες ημέρες) και σε nefasti (αποφράδες). Τώρα διάγουμε τις δεύτερες, με την ελπίδα κάποια στιγμή να περάσουμε και στις πρώτες όπου θα υπάρξει εργασιακός οργασμός των λαϊκών δικαστηρίων… Για να δικαιωθεί και στα δύο σκέλη του εκείνο το «fasti» και μάλιστα με τη μέθοδο του fast track («αν σε φτύσουν πάτα τους κι όταν τους πατήσεις φτύσ’ τους»).
Πρώτος σταθμός τα Χριστούγεννα, μ’ ένα κουτοφράγκικο παιδαριώδες άσμα, το γνωστό –βαρβαριστί– ως «jingle bells». Ας το ακούσουμε από τη μικτή χορωδία του Κινήματος Λεπτομερούς Απολογισμού Μαζικών Αγώνων (Κ.Λ.Α.Μ.Α.):
Ανεργοι και φτωχοί μες στη γειτονιά
μαύρα τα Χριστούγεννα κι η πρωτοχρονιά.
Μπάτσοι και γιάπηδες στο μικρό χωριό
και γελάει χαρούμενα το φασισταριό.
«Χρέος» ζοφερό, βρόχος στο λαιμό
μην τρως παραμύθι, χτύπα στο ψαχνό
Τρέμουν τα παιδιά μέσα στο χιονιά
μη βγάλουν οι αστοί άλλη μια χρονιά.
Για τα Χριστούγεννα υπάρχει πληθώρα καλάντων και δημωδών ασμάτων. Ιδού και μια δεύτερη εκδοχή, όπως την ερμηνεύει η μαντολινάτα των Χαβαλέδων Ενάντια Στην Εξαθλίωση (Χ.Ε.Σ.Ε.):
Μαύρες ημέρες άρχοντες
είναι ο ορισμός σας
μα θα ‘ρθει η ώρα να καεί
λαμπρά τ’ αρχοντικό σας.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων
ο φόβος και ο τρόμος σας
κι ανατροπέας όλων.
Εξ Εσπερίας έρχονται
γιάπηδες με ρυθμίσεις
κι αν μέχρι τέλους θα σας βγει
αυτό, να μέγα Mrs.
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
πέτρα δεν θ’ απομείνει
κι ο Κουίσλινγκ νοικοκύρης του
θα δεις τι θ’ απογίνει…
Δεύτερος σταθμός η πρωτοχρονιά. Επειδή τα πολλά λόγια είναι ελεγχόμενη χρεοκοπία, ακούμε τα μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Υποψιασμένων Τοπικών Συλλόγων Επικράτειας Συντάγματος – Μαχόμενη Πολιτική Λέσχη Ελλάδας (Π.Ο.Υ.Τ.Σ.Ε.Σ. – Μ.Π.Λ.Ε.):
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
Νενέκοι: θα ‘ρθουνε σκαμνιά
για δικαστηρίου σάλα
κι άλλα για κρεμάλα.
Αγιο μπουρλότο έρχεται
κι όλους σας καταδέχεται
από της γης τους κολασμένους
φωτιά στους προσκυνημένους.
Βαστάει στοιχεία και οργή
ζαχαροκάντιο ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
τη δικτατορία να άρει.
Το καλαμάρι έγραφε
τη μοίρα σας την έγραφε
και το χαρτί για γούρι
έρχεται η φωτιά και το τσεκούρι…
Δεν θα παραθέσουμε κάλαντα για τα φώτα, γιατί μας τα άλλαξαν. Χρόνια θολά!
(από το «Δωδεκαήμερο» του Ακάκιου)
