«Η καταψήφιση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού λιτότητας, από την Ευρωβουλή αποτελεί μια θετική εξέλιξη. Ηταν, πρώτον, ένα σαφές μήνυμα κατά των πολιτικών των δημοσιονομικών περικοπών και της λιτότητας και δεύτερον, μια πράξη υπεράσπισης του θεσμικού ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου – οργάνου άμεσα εκλεγόμενου από τους πολίτες της Ευρώπης, η φωνή του οποίου επιχειρείται να φιμωθεί γιατί ενοχλεί». Αυτά δήλωνε η τομεάρχισσα του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου στις 14 του περασμένου Μάρτη. Να μην την αδικούμε, όμως, δεν ήταν η μόνη. Νεοδημοκράτες, Πασόκοι, Δημαρίτες και το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ πανηγύριζε τότε για την «επανάσταση των πολιτών», η οποία υποτίθεται ότι υλοποιούνταν από την ομόφωνη τοποθέτηση όλων των πτερύγων της Ευρωβουλής ενάντια στο σχέδιο κοινοτικού προϋπολογισμού, στο οποίο είχε καταλήξει στις 8 Φλεβάρη η σύνοδος κορυφής της ΕΕ.
Επειδή scripta manent (τα γραφτά μένουν), έχει σημασία να θυμηθούμε τι γράφαμε εμείς τότε. «Λοιπόν, ο προϋπολογισμός θα εγκριθεί από το ευρωκοινοβούλιο, με καυγάδες και γκρίνιες έστω. Στο μεταξύ, το παραμύθι είναι βολικό, προκειμένου να εξωραϊστεί ένας θεσμός (το ευρωκοινοβούλιο) καθαρά διακοσμητικός», γράφαμε στις 23 Φλεβάρη. Απαντώντας, δε, στη Δούρου, γράφαμε στις 23 Μάρτη: «Τι θα γίνει στο τέλος; Φυσικά, θα περάσει ο προϋπολογισμός. Δεν υπάρχει περίπτωση οι ευρωβουλευτές να πάνε κόντρα στα κόμματά τους, συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά. Οπότε, στη Δούρου και στον ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει μόνο μια κάλυψη ντροπής, μέσω της οποίας επιχειρούν να παρουσιάσουν το δεδομένο σαν ζητούμενο».
Οπερ και εγένετο, όπως έγραφαν οι δημοσιογράφοι την εποχή της καθαρεύουσας. Την Πέμπτη 27 Ιούνη, τα τρία θεσμικά όργανα της ΕΕ (Κομισιόν, Συμβούλιο, Ευρωκοινοβούλιο) ανακοίνωσαν ότι κατέληξαν σε συμφωνία για το ύψος των κοινοτικών προϋπολογισμών της περιόδου 2014-2020. Τι περιλάμβανε η συμφωνία; Οτι ισχύουν τα κονδύλια στα οποία κατέληξε η σύνοδος κορυφής του Φλεβάρη, όμως αν απαιτηθεί μπορεί να υπάρξει μια αύξηση της τάξης των 54 δισ. ευρώ (το ποσό της εφταετίας από 906 δισ. ευρώ μπορεί να φτάσει τα 960 δισ. ευρώ)!
Φυσικά, αυτό είναι δυνητικό. Οπως αναφέρθηκε, η Κομισιόν που θα οριστεί το 2014 θα έχει τη δυνατότητα να επαναδιαπραγματευθεί το συνολικό «πακέτο». Προς το παρόν, το μόνο βέβαιο είναι μια «ένεση» περίπου 11 δισ. ευρώ στον κοινοτικό προϋπολογισμό του 2013, προκειμένου να μπαλωθεί η «τρύπα» του 2012.
«Είναι μια καλή συμφωνία για την Ευρώπη, τους πολίτες της και την οικονομία της», δήλωσε ο Ζοζέ-Μανουέλ Μπαρόζο σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβούλιο Μάρτιν Σουλτς και τον προεδρεύοντα του Συμβούλιου, πρωθυπουργό της Ιρλανδίας Εντα Κένι. Η συμφωνία θα πρέπει τώρα να εγκριθεί από μια αυξημένη πλειοψηφία 754 ευρωβουλευτών, δήλωσε ο Σουλτς, προσθέτοντας ότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά, γι’ αυτό και θα χρειαστεί να δώσει μάχη για να υπερασπιστεί τη συμφωνία την οποία υπέγραψε. Μια συμφωνία που –όπως είπε αυτή η αλεπού της σοσιαλδημοκρατίας– δεν είναι η καλύτερη που θα περίμενε, αλλά «είναι το μέγιστο που μπορούσαμε να διαπραγματευθούμε».
Φυσικά, ο Σουλτς δεν ανησυχεί. Ξέρει τον τρόπο να μαζέψει τις ψήφους που χρειάζονται, με τη βοήθεια των τριών μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών ομάδων (Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι). Αλλωστε, γι’ αυτό έχει οριστεί πρόεδρος (με συμφωνία Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών), που έχει δικαίωμα να κλείνει προκαταρκτικές συμφωνίες με τα άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Για να μπορεί να συμμαζεύει τα μαντριά.
Πάει κι αυτό, λοιπόν. Το Ευρωκοινοβούλιο λειτούργησε σαν βαλβίδα εκτόνωσης και τα αστικά ΜΜΕ σε όλη την Ευρωλάνδη σαν ντουντούκα μιας κάλπικης «επανάστασης των πολιτών». Τώρα, που ο… ηρωισμός εξατμίστηκε και τα παχιά λόγια έγιναν γαργάρα, λίγες αράδες στα ψιλά και τέρμα.
