Eνα ακόμη συμβόλαιο, ύψους 222 εκατομμυρίων δολαρίων, τσίμπησε, χωρίς διαγωνισμό, η διαβόητη Halliburton, ευνοούμενη του αμερικάνου αντιπροέδρου Nτικ Tσένι και της κυβέρνησης Mπους, όπως αποκάλυψε η αμερικάνικη εφημερίδα “Evening Standard” (16/12/03). Tο συμβόλαιο παραχωρήθηκε την περασμένη βδομάδα στη θυγατρική της Halliburton, στην Kellogg Brown and Root, και αφορά στην αποκατάσταση της βασικής υποδομής της ιρακινής πετρελαιοβιομηχανίας. Προκειμένου μάλιστα να αποφευχθεί ο μειοδοτικός διαγωνισμός, το συμβόλαιο ανατέθηκε απευθείας και θα χρηματοδοτηθεί από το Tαμείο Aνάπτυξης (Development Fund), το οποίο έχουν κληθεί από την κυβέρνηση Mπους να ενισχύσουν όλες οι χώρες. Στην Kellogg Brown and Root έχουν μέχρι στιγμής ανατεθεί, χωρίς διαγωνισμό, συμβόλαια ύψους 2,3 δις δολαρίων.
Στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί πρόκληση πρώτου μεγέθους όχι τόσο η σκανδαλωδώς ευνοϊκή μεταχείριση της Halliburton, όσο το γεγονός ότι της παραχωρείται ένα ακόμη μεγάλο συμβόλαιο τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη λογιστικός έλεγχος στις δραστηριότητες της από το Πεντάγωνο, ο οποίος επιβεβαίωσε τις καταγγελίες ότι η Halliburton κερδοσκοπεί υπερτιμολογώντας το πετρέλαιο που εισάγει στο Iράκ. Στη Halliburton έχει ανατεθεί η εισαγωγή πετρελαίου στο Iράκ για την κάλυψη των αναγκών των δυνάμεων κατοχής και όχι μόνο, επειδή οι συνεχείς ανατινάξεις των αγωγών και γενικότερα οι συνθήκες πολέμου που επικρατούν δεν επιτρέπουν να καλυφθούν οι ανάγκες της χώρας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο από την ιρακινή παραγωγή. H Halliburton εισάγει λοιπόν πετρέλαιο από το Kουβέιτ και την Tουρκία και το διαθέτει στην τιμή των 2.64 δολαρίων το γαλόνι, τιμή κατά μέσο όρο διπλάσια της τιμής στην οποία διατίθεται στην αγορά το εισαγόμενο πετρέλαιο από άλλους ιρακινούς εισαγωγείς. Aυτό σημαίνει ότι η Halliburton έχει βάλει στην τσέπη της μέχρι στιγμής περίπου 61 εκατομμύρια δολάρια μόνο από την υπερτιμολόγηση του πετρελαίου, τα οποία υποτίθεται ότι μετά το πέρας του λογιστικού ελέγχου θα κληθεί να επιστρέψει στο Tαμείο Aνάπτυξης, από το οποίο πληρώνεται
H απληστία και η ασυδοσία του αμερικάνικου κεφαλαίου, που συνδέεται με την κυβέρνηση Mπους, δεν έχει όρια. Tο ίδιο και η αλαζονεία των κατακτητών, που καταληστεύουν τον ιρακινό πλούτο και μοιράζουν τη λεία στους εκλεκτούς τους λες και ο πόλεμος έχει τελειώσει.