ΣΕΛΙΔΑ 6
Αρκεί και μόνο το γεγονός ότι τα κοράκια έδωσαν προσφορές που κάλυψαν μιάμιση φορά το ζητούμενο ποσό, αποτελεί απόδειξη του ότι μυρίστηκαν «ψητό». Ακόμα, όμως, και το «σεμνό» ποσό των 3 δισ., που δανείστηκε τελικά η κυβέρνηση, αποκαλύπτει ένα πάρτι των τοκογλύφων, ντόπιων και ξένων.
ΣΕΛΙΔΑ 16
Οποιος θέλει να μάθει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον δε θ' ακούσει τον Τσίπρα, που πλέον παραδέχεται ότι μπορούμε άνετα να τον αποκαλούμε ψεύτη. Ούτε τον Μητσοτάκη, που υπόσχεται ότι έχει το μαγικό φάρμακο για όλα, λες και δεν ξέρουμε το ποιόν και του ίδιου και της υπόλοιπης «γαλάζιας ομάδας». Θ' ακούσει τι λένε τα στελέχη της τρόικας και ειδικά τα στελέχη του ΔΝΤ, που τους έχει ανατεθεί η πρωτοκαθεδρία στη χάραξη των πολιτικών της κινεζοποίησης.
ΣΕΛΙΔΑ 9
Οταν ένας πρωθυπουργός δίνει συνέντευξη σε μια ξένη εφημερίδα και το απόσταγμα της συνέντευξής του -αυτό που δίνει τους τίτλους και τον τόνο- είναι η λαθολογία, τότε αυτός ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε απελπισία. Οσο κι αν πασχίζουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ν' αφήσουν πίσω όσα έγιναν το πρώτο εξάμηνο του 2015, με την καθιερωμένη σε ανάλογες περιστάσεις φράση: «αυτά κρίθηκαν στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015», βρίσκονται συνεχώς αναγκασμένοι να απολογούνται για τα πεπραγμένα τους το πρώτο εξάμηνο του 2015, τότε που παρουσίασαν το σίριαλ «Σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές».
ΣΕΛΙΔΑ 3
Κατά την παροιμία, σύμφωνα με την οποία κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα, βρήκε την ευκαιρία και ο Π. Λαφαζάνης, ξεχασμένος παντελώς από τα αστικά ΜΜΕ, να ξαναβγεί στο προσκήνιο, εν γνώσει του ότι έτσι παίζει το παιχνίδι της ΝΔ και του φιλικού της Τύπου, που σπεκουλάρει με όσα λέει ο Μπαρουφάκης. Και φυσικά, δεν είπε τίποτ' άλλο εκτός από μπούρδες και ψέματα.
ΣΕΛΙΔΑ 3
Το ζήτημα, όμως, είναι πώς θα βγούμε απ' αυτό το παιχνίδι. Πώς θα πάμε κόντρα στις παγιωμένες συνήθειες του «κοινοβουλευτικού κρετινισμού». Πώς θα δείξουμε τον «άλλο δρόμο». Το δρόμο της πλήρους ρήξης με τον αστισμό, που οδηγεί στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, έτσι που να μπορεί όχι μόνο να διεξάγει τον άμεσο διεκδικητικό αγώνα, αλλά και να αντιπαρατίθεται πολιτικά με τον αστισμό στο μόνο προνομιακό για την εργατική τάξη πεδίο: στους δρόμους.
ΣΕΛΙΔΑ 3
Οι θυμωμένες αντιδράσεις Αθήνας και Λευκωσίας στην παρέμβαση Αιντε μπορεί να είναι καλές για εσωτερική κατανάλωση στην Ελλάδα και την Κύπρο (ο Αιντε υποδεικνύεται ως «φιλότουρκος», ενισχύοντας το «εθνικό αφήγημα»), όμως όποιος γνωρίζει την ιστορία του Κυπριακού γνωρίζει πως δεν υπήρξε ποτέ ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ που να μην κατηγορήθηκε ως «φιλότουρκος». Προσπαθούν να μετατρέψουν σε προσωπικό ένα κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα.
ΣΕΛΙΔΑ 7
Ο Βούτσης είναι αυτός που ανέλαβε και πάλι να κλείσει το μέτωπο που άνοιξαν κυβερνητικά στελέχη (με εντολή του Μαξίμου) με τον δικαστικό μηχανισμό, μόλις το Μαξίμου συνειδητοποίησε ότι οδεύει σε νέο Βατερλό. Βγήκε, λοιπόν, στο κανάλι της Βουλής και αφού είπε τα απαραίτητα για να καλύψει και την κυβέρνηση («δεν χρειάζεται να υπάρχει κομματικοποίηση και πολιτικοποίηση αντιπολιτευτική από συνδικαλιστικά όργανα της Δικαιοσύνης»), μοίρασε ευθύνες ένθεν κακείθεν και κατέληξε ότι δημόσιες προτάσεις και τοποθετήσεις όπως αυτές του προέδρου της Δημοκρατίας ή αλλά και από πλευράς της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος, «κατατείνουν σε αυτήν την ορθολογική ενόραση και οπτική γύρω από μια εύλογη αντιπαράθεση που μερικές φορές υπάρχει, και είναι σε θετική κατεύθυνση».
ΣΕΛΙΔΑ 13
Αυτός ο (άλλοτε πανίσχυρος) Παππάς πρέπει να έχει «χοντρό πρόβλημα». Δεν εξηγείται αλλιώς η εμφάνισή του στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής (προκειμένου να παρουσιάσει τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΡΤ), που τον οδήγησε στα νύχια του Βενιζέλου, ο οποίος κυριολεκτικά τον «γλέντησε».
ΣΕΛΙΔΑ 11
Οι πιέσεις της πολιτικής ηγεσίας, του Φλαμπουράρη και του Σταθάκη, απέδωσαν στο να μπουν οι υπογραφές από τους υπηρεσιακούς παράγοντες, το αποτέλεσμα όμως δεν είναι το ποθούμενο από αυτούς που εμπνεύστηκαν και θέλουν να υλοποιήσουν αυτό το περιβαλλοντικό σκάνδαλο. Χρειάστηκε, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, να κάνουν τέτοιες αλχημείες, που καθιστούν αυτή την «άδεια» ένα διάτρητο έγγραφο.
ΣΕΛΙΔΑ 8
Στην ουσία, με την τροπολογία αυτή για τις τεχνητές δασικές φυτείες ψηφίστηκε ξανά η παράγραφος 6γ του άρθρου 3 του νόμου 998/1979 και έτσι δεν νομιμοποιείται ο αποχαρακτηρισμός των 136 στρεμμάτων του Ελληνικού, ως τεχνητών δασικών φυτειών, γιατί τόσο ο νόμος 4280/2014 όσο και η νέα τροπολογία (που ψηφίστηκε ως άρθρο 143 του νομοσχέδιου του υπουργείου Εσωτερικών) δεν μπορούν να έχουν αναδρομική ισχύ.
ΣΕΛΙΔΑ 9
Ο Δασάρχης Κορίνθου Π. Μπούλιας στηρίζει εν ψυχρώ τον Χ. Φόρτη που ξεπατώνει το δάσος και που θα έπρεπε από καιρό να καταδικαστεί ως καταχραστής του δημοσίου, σε βαθμό κακουργήματος. Εξίσου προκλητικός είναι και ο υπηρεσιακός προϊστάμενος του Δασάρχη, Ν. Μπακουλόπουλος, που σε επικοινωνία μας την περασμένη Τετάρτη ισχυρίστηκε ότι από μας μαθαίνει ότι ο Π. Μπούλιας δεν εφαρμόζει την απόφασή του για καταστροφή του μαντριού και κήρυξης ως αναδασωτέας της έκτασης που κατέστρεψε ο Χ. Φόρτης, ενώ έχουν περάσει εφτά μήνες από τότε που εκδόθηκε αυτή η απόφαση!
ΣΕΛΙΔΑ 12
Με το νομοσχέδιο, η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διατηρεί ατόφιο στον πυρήνα του το πνεύμα και τη φιλοσοφία του νόμου Διαμαντοπούλου, αν και καταργεί κάποιες ακραίες διατάξεις του, που στην πράξη συνάντησαν εμπόδια και δεν προχώρησαν (π.χ. Συμβούλια ιδρύματος), ενώ επαναφέρει ρυθμίσεις που φέρουν ένα απατηλό «άρωμα δημοκρατίας» (π.χ. ψευδεπίγραφο άσυλο, συμμετοχή φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα). Εχει τα μάτια της στραμμένα στην «ολοκλήρωση του Ενιαίου Χώρου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης» (ο οποίος πραγματώνεται και με την υλοποίηση κατευθύνσεων της Διακήρυξης της Μπολόνια) και στη στρατηγική που αναπτύσσεται διεθνώς και αποβλέπει στην οργάνωση και λειτουργία του πανεπιστήμιου-επιχείρηση.
ΣΕΛΙΔΑ 10
Αποστόλου και Τσίπρας ξέχασαν τη φιέστα για την «κατοχύρωση της φέτας στην ιαπωνική αγορά», που έδωσαν προ ημερών στο Μαξίμου. Ηταν από τις περιορισμένης ευθύνης φιέστες, που τις στήνουν οι συριζαίοι για να κερδίσουν τις εντυπώσεις της στιγμής, όταν είναι γενικώς στριμωγμένοι. Εμείς, όμως, δεν την ξεχάσαμε και επανερχόμαστε με νέα στοιχεία που αποκαλύπτουν την απατεωνιά τους.
ΣΕΛΙΔΑ 9
Η εγκατάσταση ανιχνευτών μετάλλου στις εισόδους του τεμένους Αλ Ακσα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και οι συλλήψεις εκατοντάδων Παλαιστίνιων, που ακολούθησαν το χτύπημα εναντίον των ισραηλινών στρατιωτών την Παρασκευή 14 Ιούλη από παλαιστίνιους μαχητές, αποτέλεσαν τη σπίθα που άναψε ξανά τη φωτιά της εξέγερσης στη Δυτική Οχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
ΣΕΛΙΔΑ 5
Πώς είναι δυνατόν στην εποχή μας να υπάρχουν μονοπώλια που λυμαίνονται την αγορά πνίγοντας τον «ελεύθερο ανταγωνισμό»; Το ερώτημα, φυσικά, μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί, αφού η εποχή του περιβόητου «ελεύθερου ανταγωνισμού» έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί εδώ κι ενάμιση αιώνα. Ομως το παραμύθι διατηρείται ακόμα, μαζί με την υποκρισία που αυτές τις μέρες είχε τις δόξες της! Σε ένα ρεσιτάλ αυτής της υποκρισίας ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου (IG Metal) Γιοργκ Χόφμαν, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και μέλος του εποπτικού συμβουλίου της VW, ζήτησε «την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης», χαρακτηρίζοντας «εντελώς απαράδεκτες» τις συμπράξεις που δρουν σε βάρος των καταναλωτών και του περιβάλλοντος!
ΣΕΛΙΔΑ 4
Μπορεί ο Τραμπ να χαριεντιζόταν με τον Πούτιν στη συνάντηση των G20, όμως η Βουλή των αντιπροσώπων ψήφισε νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, για να την τιμωρήσει για την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την υποτιθέμενη υπόθεση «εμπλοκής» της στις αμερικάνικες εκλογές το 2016.
ΣΕΛΙΔΑ 4