Θαυμαστής της χούντας μεν ο αλευροβιομήχανος Λούλης, φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη δε. Και του δεσποταριάτου, βεβαίως βεβαίως.
Ο πατέρας Μητσοτάκης τον έκανε πολιτικό διοικητή του Αγίου Ορους (1989-1991). Τότε ανέπτυξε και ιδιαίτερες σχέσεις με τον ηγούμενο Εφραίμ, τον οποίο υποστήριξε μετά τις διώξεις για το σκάνδαλο Βατοπεδίου (ένας μπίζνεσμαν αντιλαμβάνεται έναν άλλο μπίζνεσμαν). Ο Χριστόδουλος τον διόρισε μέλος της Οικονομικής Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος (1998-2008), κάνοντας πράξη το ρητό «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση».
Ο υιός Μητσοτάκης έκανε τον αλευροβιομήχανο γενικό γραμματέα Τουρισμού (στο χώρο των μπίζνες καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή…)!
Στο μεταξύ, ο αλευροβιομήχανος πρόλαβε να αναδειχτεί πρώτος σε σταυρούς δημοτικός σύμβουλος του Μπέου (ουδέν περαιτέρω σχόλιο!) και να γράψει κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η επιβίωση της Ελλάδας μέσα από διαδοχικά θαύματα» (Ψυχογιός, 2015), στο οποίο υμνεί τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, τον οποίο επισκεπτόταν τακτικά στον Κορυδαλλό και ανέπτυξαν προσωπική φιλία!
Το έχει, λοιπόν, όλο το πακέτο η επιλογή του Κούλη για τη γενική γραμματεία Τουρισμού: καπιταλιστής, άνθρωπος της Εκκλησίας, ακροδεξιός μέχρι το μεδούλι. Γι’ αυτό και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ρωτήθηκε σχετικά, δήλωσε ότι «επί του θέματος έχει απαντήσει ο ίδιος ο κ. Λούλης», και παρέπεμψε στην απάντηση του αλευροβιομήχανου. Ο Μητσοτάκης, μέσω του εκπροσώπου του, κατέστησε σαφές ότι ο Λούλης είναι προσωπική του επιλογή και οι ύμνοι του στους χουνταίους δεν τον ενοχλούν.
ΥΓ. Στη φωτογραφία, από αριστερά: Εφραίμ, Μπέος, Λούλης. Ο ανθός του ελληνικού έθνους!
