Ο αργεντίνος Πάμπλο Τραπέρο (Εφτά μέρες στην Αβάνα, Λευκός ελέφαντας) μας συστήνει την οικογένεια Πούτσιο. Μια οικογένεια φαινομενικά όπως όλες οι άλλες. Ο πατέρας μοιάζει φιλήσυχος, έντιμος οικογενειάρχης, που βοηθά και τα παιδιά του στο σχολείο. Η μητέρα πολύ καλή δασκάλα και τρομερή νοικοκυρά. Τα παιδιά είναι καλοί μαθητές, με το μέλλον να τους ανήκει. Η οικογένεια Πούτσιο, της οποίας η ιστορία είναι πραγματική, συνήθιζε να απαγάγει άτομα, να παίρνει λύτρα και μετά να τα σκοτώνει.
H συγκεκριμένη οικογένεια φαινόταν να είναι μια τυπική οικογένεια από την παραδοσιακή συνοικία του Σαν Ισίντρο, με φιλοδοξίες για περιουσία και κοινωνική άνοδο. Στο τέλος του πολέμου των Νησιών Φόκλαντ το 1982, ο πατριάρχης της οικογένειας, που εργάστηκε για τις μυστικές υπηρεσίες του κράτους, μένει άνεργος. Ετσι, αποφασίζει να απαγάγει άτομα και να ζητά λύτρα. Ο Αλεχάντρο Πούτσιο, ο μεγαλύτερος γιος και πετυχημένος παίκτης του ράγκμπι, εκμεταλλευόμενος τη δημοτικότητά του, συνεργάζεται με τον πατέρα του και ψάχνει τα υποψήφια θύματα. Οι όμηροι κρατούνται στο σπίτι της οικογένειας και μετά την παραλαβή των λύτρων εκτελούνται.
Φυσικά, ο πατέρας φαίνεται να έχει πάρα πολλές διασυνδέσεις που του παρέχουν κάλυψη. Ο μόνος που κατάφερε να ξεφύγει από την οικογενειακή «μοίρα» ήταν ο νεότερος γιος της οικογένειας, ο οποίος εξαφανίστηκε στο εξωτερικό.
Ο Πάμπλο Τραπέρο επιλέγει συνειδητά να προσπαθήσει να κατανοήσει τους Πούτσιο. Δεν τους στήνει απλά στον τοίχο, δημιουργώντας μια ταινία δριμύ κατηγορώ και κατακραυγής. Προσπαθεί ταυτόχρονα να κατανοήσει πώς έφτασαν σ’ αυτό το σημείο και πώς αισθάνονταν οι ίδιοι, προσπαθεί -όπως κάνει και με όλους τους ήρωες των ταινιών του- να δομήσει στέρεους χαρακτήρες. Σε αυτό συνέβαλαν και οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών του και ειδικά των Γκιγιέρμο Φρανσέλα και Πέτερ Λασάνι, που υποδύονται τον πατέρα και το γιο Αλεχάντρο, αντίστοιχα.
Ελένη Π.
