ή τζάμπα θα χαθούμε;
Ρε συ Αλέξη, με τις… απύθμενου πολιτικού βάθους (και γι’ αυτό πάντα αντικρουόμενες) δηλώσεις και τις κωλοτούμπες σου, μας έχεις τρελάνει περισσότερο και από ραλίστα στην ανάβαση της Ριτσώνας! Θα βγάλουμε τ’ άντερά μας (μερικοί «αναίσθητοι» θα τα βγάλουν και από τα γέλια)! Ελεος!
Πολλά πετυχημένα διαβάσαμε και ακούσαμε (εκπληκτικοί οι πανηγυρισμοί!), αλλά όλοι ξέραμε ότι η σιδηρά κυρία δεν θα ήταν παντοτινή, σε αντίθεση με τους Iron Maiden…
«Δικιά σας η πατρίδα, μα τίποτα δικό σας μέσα σ’ αφτήνε: χωράφια και παλάτια, καράβια και χρήμα, Θεοί κι εξουσία, σκέψη και θέληση -όλα ξένα!» (Κώστας Βάρναλης).
Η Κοκκινοσκουφίτσα απεκδύεται προς στιγμή το ένδυμα της «Κόντρας» (γίνεται εξωσωματική) και λέει απολύτως σοβαρά: Αυτό που προξενεί πολύ μεγάλη εντύπωση σε όσους έχουν το «μικρόβιο» της γλώσσας, είναι ότι θα πρέπει να κουραστούν πολύ και να ψάξουν το σύνολο των τευχών της «Κ» για να βρουν ορθογραφικό λάθος ή ασυνταξία. Και δεν υπερβάλλουμε καθόλου, αφού εύκολα μπορεί να αποδειχτεί του λόγου μας το αληθές. Βέβαια σε κάποιους είναι απολύτως λογικό, αφού κάτι τέτοιο συμβαδίζει και με το περιεχόμενο, το σαφές κι ανυποχώρητο πολιτικό περίγραμμα και τη γενικότερη συνέπεια θέσεων της εφημερίδας. Δεν ευλογούμε τα γένια μας (άλλωστε –ας το μάθουν κι ας πέσουν από τα σύννεφα και οι αναγνώστες– η Κοκκινοσκουφίτσα ξυρίζεται, έστω και αραιά), το λέμε γιατί είμαστε καμένοι απ’ όσα βλέπουν τα ματάκια μας καθημερινά. Μέχρι και «ο ποιο ασφαλείς νομός» διαβάσαμε από αυτοαποκαλούμενο «δημοσιογράφο» (με το βάφτισμα, τις ευλογίες και τις χορηγίες… γνωστών κύκλων βεβαίως) της επαρχίας!
Α, ρε μεγαλεία η «Εγνατία Οδός»! Μέχρι και καραβάκια στον Θερμαϊκό! Μέχρι και καραβάκια! Σύντομα τα σπουδαία… Ομως εμείς εναγωνίως ξαναρωτάμε: πού χάθηκε εκείνος ο συγκοινωνιολόγος, ο Βούγιας ντε, τώρα που η παρουσία του κρίνεται απαραίτητη;
«Για χρόνια οι εργάτες της αλυσίδας παραγωγής είχαν αρνηθεί να τους μεταχειρίζονται σα ρομπότ, ενώ μια μειοψηφία γύρισε την πλάτη στην εργασία και στην καταναλωτική κοινωνία. Το κεφάλαιο απάντησε εγκαθιστώντας αληθινά ρομπότ, καταργώντας εκατομμύρια θέσεων εργασίας, εντατικοποιώντας και καθιστώντας πιο αποτελεσματικό και ορθολογικό ό,τι είχε απομείνει από την ανειδίκευτη εργασία. Ταυτόχρονα, μια γενικευμένη επιθυμία για ελευθερία μετατράπηκε σε ελευθερία κατανάλωσης. Ποιος είχε φανταστεί το 1960 ότι κάποια μέρα μια δωδεκάχρονη θα μπορούσε να βγάλει λεφτά από αυτόματο μηχάνημα με τη δική της πλαστική κάρτα; Τα λεφτά της – η ελευθερία της… Tα γνωστά συνθήματα του Μάη του ‘68 "μη δουλεύετε ποτέ" και "ζητήστε το αδύνατο", γελοιοποιήθηκαν όταν οι άνθρωποι εκδιώχθηκαν από εξασφαλισμένες δουλειές και όταν τους προσφέρθηκαν περισσότερα και πιο ψεύτικα αγαθά για να αγοράσουν…» (Jules Dauve – «Εκλειψη και επανεμφάνιση του κομμουνιστικού κινήματος»).
Τι όμορφη η εικαστική παρέμβαση που ετοιμάζεται πυρετωδώς στον κόμβο της Μουσθένης Καβάλας! Τι γρήγορα που προχωρά! Είπαμε για Εγνατία παραπάνω και θα ήταν κρίμα αν δεν το αναφέραμε και αυτό. Σύντομα θα επανέλθουμε και με τα διόδια της Ασπροβάλτας, αφού κάπως θα πρέπει να περνάμε τον καιρό μας τώρα που δεν θα μπορούμε να μετακινηθούμε οδικώς…
«Σ’ ένα κόσμο κυβερνημένο από την εμπορευματική παραγωγή, το προϊόν ελέγχει τον παραγωγό και τα αντικείμενα είναι ισχυρότερα από τους ανθρώπους. Τα αντικείμενα γίνονται ξένο πράγμα που ρίχνει μακριούς ίσκιους, γίνονται "μοίρα" και daemon ex machina. Τη βιομηχανική κοινωνία δεν τη χαρακτηρίζει μόνο η αντικειμενοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, αλλά ένας αυξανόμενος καταμερισμός της εργασίας και η όλο και μεγαλύτερη ειδίκευση. Ο άνθρωπος καθώς εργάζεται κατακερματίζεται. Η σύνδεσή του με το όλο έχει χαθεί, γίνεται εργαλείο, ένα μικρό εξάρτημα μιας τεράστιας μηχανής. Και όπως αυτός ο κατακερματισμός της εργασίας κάνει το ρόλο του ανθρώπου πιο μερικό, έτσι και το οπτικό του πεδίο γίνεται πιο περιορισμένο, όσο πιο έξυπνη είναι η διαδικασία της εργασίας τόσο λιγότερο έξυπνη είναι η δουλειά που απαιτείται και τόσο πιο οξεία η αλλοτρίωση του ατόμου από το σύνολο» (Ernst Fischer – «Η αναγκαιότητα της τέχνης»).
Τάγματα εφόδου που μπουκάρουν σε σπίτια μέσα στην άγρια νύχτα, προσπαθούν να τρομοκρατήσουν και να κάμψουν τον κόσμο στη Χαλκιδική και να επιβάλουν το «δίκαιό» τους! Ο ακήρυχτος πόλεμος κλιμακώνεται και οι αγωνιστές ενάντια στην καταστροφή που προσπαθεί να επιφέρει παντού ο καπιταλισμός, χρειάζονται τώρα όσο ποτέ την αλληλεγγύη και την έμπρακτη συμπαράσταση όλων.
Κοκκινοσκουφίτσα
