Πρόβλημα με τα δείπνα γενικώς δεν έχει ο Βενιζέλος (χωριό που φαίνεται…), όμως στα πολιτικά δείπνα που συμμετέχει τις τελευταίες μέρες σίγουρα δεν το φχαριστιέται το φαΐ. Ξέρεις τι είναι να είσαι ο Βενιζέλος, να έχεις για τον εαυτό σου την ιδέα ότι δεν υπάρχει πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο και πιο μπριλάντε πολιτικός και να είσαι αναγκασμένος να παραθέτεις δείπνο σε κάθε Φούφουτο, μπας και μπορέσεις να κάνεις ένα ευπρόσωπο συνέδριο και ν’ αποφύγεις το «πυρ ομαδόν»; Ξέρεις τι είναι να σε κατηγορούν προβεβλημένα στελέχη (και όχι μόνο ο Παναγιωτακόπουλος), ότι έχεις γίνει ουρά του Σαμαρά και συ να είσαι αναγκασμένος να κάνεις εξυπνακίστικες δηλώσεις του τύπου «το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει ουρά και συνιστώσα του Σαμαρά αλλά πρέπει να γίνει η γάτα»; Ξέρεις τι είναι να επιστρατεύεις μνήμες από τα φοιτητικά σου χρόνια και να συμβουλεύεις τη νεολαία (ναι, έχει και τέτοια το ΠΑΣΟΚ) πως πρέπει να κάνει συνέδριο πολιτικό και όχι «οργανωτίστικο»; Ξέρεις τι είναι να διακηρύσσεις, για πρώτη φορά στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, «ναι στα ρεύματα ιδεών αλλά όχι στις φράξιες και τις παρέες»;
Ο Μπένι διακατέχεται από την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι και δεν υπάρχει τίποτα που να του εμπνέει αισιοδοξία. Τον φτύνει ακόμα και ο Σημίτης, που φροντίζει να διαμηνύει πως δε θα πάει στο συνέδριο, γιατί ο Βενιζέλος δεν έχει πολιτική στρατηγική. Την ίδια στιγμή, όμως, λέει πως δεν πρέπει να σταματήσει η στήριξη της κυβέρνησης. Μ’ άλλα λόγια, του λέει ότι καλά κάνει που στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσει πως είναι ιστορικά άτυχος και γι’ αυτό θα πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο ενός μεταβατικού αρχηγού στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ. Αντε να το δεχτεί αυτό ένας Μπένι.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι υπαρξιακό και κανένας δεν μπορεί να του το λύσει. Είναι υπεύθυνο για τη «μνημονιακή» πολιτική και συνεχίζει να τη στηρίζει από κυβερνητικές θέσεις, γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο Βενιζέλος δεν έχει παρά να παραστήσει τον δημοκρατικό, τον ήπιο, τον ανεκτικό, μπας και καταφέρει να μαζέψει και τους αποστρατευμένους βαρόνους στο συνέδριο, το οποίο ελπίζει να ελέγξει αφού οι δικοί του άνθρωποι ελέγχουν το μηχανισμό. Μετά… βλέποντας και κάνοντας.
Το «κλου» στην αγωνιώδη προσπάθεια του Μπένι είναι (μέχρι στιγμής) η επιστολή προς ΔΗΜΑΡ και Κουβέλη σε στιλ «καλύτερα οι δυο μας». Εριξε τα μούτρα του, δηλαδή, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία. Η πρώτη απάντηση ήταν «θα διαβάσουμε την επιστολή και θα τοποθετηθούμε». Η επί της ουσίας απάντηση θα είναι «καλύτερα μονάχοι». Διότι ο Κουβέλης αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ μέτρησε την αποχώρηση του Νεφελούδη (αναμενόμενη) και ελάχιστα λευκά από τους υπόλοιπους διαφωνούντες και έτσι ο Κουβέλης κατοχύρωσε τη θέση του και την πολιτική που ακολουθεί. Γιατί, λοιπόν, να προσφέρει χέρι βοήθειας στον Βενιζέλο; Προτιμά να τον δει να πνίγεται στα προβλήματα, για να γίνει αυτός ηγέτης της «Κεντροαριστεράς». Την πόρτα δε θα την κλείσει, βέβαια, αλλά μια δικαιολογία θα βρει για να μην ανταποκριθεί στην πρόταση Βενιζέλου. Αλλωστε, και η πρόταση Βενιζέλου έγινε για να γίνει. Τι σόι διάλογος μπορεί να γίνει σε δυο βδομάδες, μέχρι το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;
