Ακόμη και τη Διαμαντοπούλου, που δε θέλει να τη δει ούτε ζωγραφιστή, αναγκάστηκε να προσκυνήσει ο Βενιζέλος, για να του κλείσει ένα ραντεβού στα πεταχτά με τον Μόντι στη Ρώμη, μπας και η φωτογραφία (μετά τη φωτογραφία με τον Ολάντ στο Ελιζέ) ρετουσάρει λίγο την εικόνα του αναγνωρισμένου στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ηγέτη. Πλην, όμως, τζίφος. Η φωτογραφία «έπαιξε» για μια μέρα και μετά παραδόθηκε κι αυτή στη λήθη, όπως παραδίδεται καθετί που κάνει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ (για το ΠΑΣΟΚ δεν το συζητάμε, γιατί απλά δεν υπάρχει). Η παρέμβαση του Ολάντ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μega, υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούνταν παρέμβαση υπέρ Βενιζέλου, στις σημερινές συνθήκες όμως ήταν παρέμβαση υπέρ Σαμαρά. Διότι ο Ολάντ έθεσε το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», ο εστί μεθερμηνευόμενο «Σαμαράς ή Τσίπρας». Ο Βενιζέλος δεν υπάρχει στο κάδρο των προεκλογικών διλημμάτων. Γι’ αυτό δεν φρόντισε μόνο το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, με την πολιτική του κατά την τελευταία διετία, αλλά φρόντισαν και η ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ, που βολεύτηκαν με το νέο δικομματισμό του τελευταίου εικοσαήμερου, καθώς το καθένα από τα δυο κόμματα λεηλατεί εκλογικά τους όμορους χώρους του. Τον Καμμένο, τους νεοναζί, τον Καρατζαφέρη και τους Μανοτζημεραίους η ΝΔ, τον Περισσό, το ΠΑΣΟΚ, τους Οικολόγους και τα μικρά σχήματα της «άκρας αριστεράς» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν ένα κόμμα έχει υπαρξιακό δίλημμα (και για το ΠΑΣΟΚ και τον Βενιζέλο αυτή είναι η πραγματικότητα), δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τον πυρήνα των μελών και οπαδών του. Μαθημένος στη λαμογιά και τη βόλεψη αυτός ο πυρήνας, αναζητά ήδη τρόπους να πιάσει επαφή με τη νέα εξουσία. Επόμενο είναι τότε και ο πολιτικός του λόγος να είναι αναιμικός, ανέμπνευστος, χωρίς ουσία.
Τι να πεις, για παράδειγμα, για τα «8 σημεία» που ο Βενιζέλος τα έστειλε και με επιστολή σε Σαμαρά, Τσίπρα, Καμμένο και Κουβέλη; Μ’ αυτά τα σημεία κατέβηκε το ΠΑΣΟΚ και την 6η Μάη και καταποντίστηκε στο 13%. Πώς να του δώσουν κάτι καλύτερο τώρα, όταν οι άλλοι έχουν ρίξει κάποιες υποσχέσεις στην προεκλογική αρένα, ενώ η μάχη πήρε πιο έντονο δικομματικό χαρακτήρα; Το μόνο καινούργιο είναι η πρόταση για «κυβέρνηση εθνικής ευθύνης», που κι αυτή είχε παίξει μετά την 6η Μάη, στην περίοδο των συζητήσεων του προεδρικού μεγάρου. Από Δευτέρα η συνέχεια για τον Μπένι.
