Με τους λίβυους αντικαθεστωτικούς να παραπονούνται ότι στέγνωσαν από λεφτά και τον υπουργό Πετρελαίου της μεταβατικής κυβέρνησης να κατηγορεί ευθέως τη Δύση για αδιαφορία και αποτυχία να τηρήσει τις υποσχέσεις της για έκτακτη οικονομική βοήθεια, με το βάλτωμα στα πεδία των μαχών, όπου οι αντικαθεστωτικοί επιδεικνύουν μόνο την απειρία τους και την έλλειψη συντονισμού στους κόλπους τους, με τις αυξανόμενες γκρίνιες στο εσωτερικό της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας, όπου μετά την απόφαση της Νορβηγίας να αποχωρήσει από τις επιχειρήσεις ήρθε και η Ιταλία, διά στόματος υπουργού Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι, να μιλήσει για αναγκαιότητα «άμεσης παύσης των εχθροπραξιών για ανθρωπιστικούς λόγους», είναι να αναρωτιέται κανείς πόσο εφικτός είναι ο στόχος της πτώσης του Καντάφι, ακόμα κι αν οι ΝΑΤΟϊκοί (με μπροστάρη τη Γαλλία) μέχρι στιγμής εμφανίζονται αδιάλλακτοι απέναντί του.
Μαζί με όλα τα παραπάνω, συνυπολογίστε τα ΝΑΤΟϊκά «λάθη» που ολοένα και αυξάνονται (την προηγούμενη Πέμπτη, το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε τον κατά λάθος βομβαρδισμό ενός κονβόι των αντικαθεστωτικών, με αποτέλεσμα 16 τραυματίες, ενώ την Κυριακή παραδέχτηκε επίσης ότι ένας «αποσυντονισμένος» πύραυλος έπεσε σε κατοικημένη περιοχή καταστρέφοντας ολοσχερώς ένα σπίτι με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 24 άμαχοι, μεταξύ των οποίων και πέντε παιδιά) και θα έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του παρατεταμένου αδιεξόδου στο οποίο βρίσκονται οι ΝΑΤΟϊκές επιθέσεις, τρεις μήνες μετά την έναρξή τους.
Γι’ αυτό και οι φωνές για «πολιτική λύση» αυξάνονται. Το περασμένο Σάββατο, διάφοροι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανόμενων του ΟΗΕ, της ΕΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, συναντήθηκαν στο Κάιρο για να συζητήσουν το ζήτημα της Λιβύης. Σε κοινό ανακοινωθέν, που εκδόθηκε στα αραβικά και αναδημοσιεύτηκε από το γαλλικό πρακτορείο, υπογραμμίζεται η σπουδαιότητα της «επιτάχυνσης του ξεκινήματος μιας πολιτικής διαδικασίας που αντιστοιχεί στις νόμιμες προσδοκίες του λιβυκού λαού». Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί δεκάρα δε δίνουν για τις προσδοκίες του λιβυκού λαού. Απλά, βλέπουν ότι ο Καντάφι παραμένει ισχυρός, αφού έχει ν’ αντιμετωπίσει ένα σκορποχώρι που στηρίζεται στις ΝΑΤΟϊκές πλάτες, και σπεύδουν να χειριστούν την κατάσταση ανάλογα. Το αν θα τους πετύχει παραμένει ζητούμενο.
