* Καλό το mundial, καλύτερο το moon deal.
* Αχ, τι ωραία ζεστούλα έφερε ο φετινός Ιούνης! Και πού να γινόταν καλύτερη εξαέρωση και καύση στα πανεπιστημιακά σώματα…
* «Φυσάει κόντρα και στη Θεσσαλονίκη / εμπρός στον αγώνα, εμπρός για τη νίκη». Ωραίο το σύνθημα που ακούστηκε ως εδώ…
* Καλό και το αθηναϊκό: «Ο Παλαιοκώστας έδειξε το δρόμο / να πάρουμε ελικόπτερο, να κλέψουμε το νόμο». Oμως, δεν είμαστε για περιττά έξοδα, παιδιά. Γίνεται κι αλλιώς, πολύ πιο οικονομικά, θέληση να υπάρχει.
* Ενας στους πέντε μαθητές λυκείου, λέει, δεν κάθεται στο οικογενειακό τραπέζι. Σε ποιο; Επίσης, εννιά στους δέκα μαθητές δεν παίρνουν κολατσιό από το σπίτι, αλλά αγοράζουν τροφές από τα σχολικά κυλικεία; Ε, ποια η διαφορά;
* Αρχίζουν τα μπάνια του λαού. Ας πούμε όχι στις ομπρελοξαπλώστρες, ας απαιτήσουμε την ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, ας επιτεθούμε κατά όσων βιάζουν – ακόμα κι έτσι – τις στιγμές και τις ζωές μας. Κι επιτέλους, όχι πάντα μ’ αυτή την επίπλαστη, εκβιαστική ευγένεια και «πολιτισμένα». Αποκτηνωθήκαμε μέσα στην ευγένεια και τις ειρηνικές διευθετήσεις, το κέρατό μου!
* Και μην ξεχνάμε ότι ένα φραπεδάκι έχει κόστος κάτι λίγα λεπτά. Επιτεθείτε στους κλέφτες γιαλών τε και ορέων, ενθυμούμενοι πόση ώρα συνουσιαζόσαστε με μηχανές στις γραμμές παραγωγής, για να βγει το αντίτιμο ενός καφέ.
* Για εισιτήρια, διαμονή και φαγητό δε λέω, γιατί θα βάλουμε τα κλάματα. Και (συμη-ώστε) όλα αυτά τα φωνάζω, έχοντάς τα στην πόρτα μου η ανάπηρη (αλλά και δακτυλοδεικτούμενη).
* Ας μάθουμε κάποτε επιτέλους τον ορισμό της είδησης. Δεν είναι είδηση το ότι «ο εγκρατής Κώστας Σημίτης κάπνισε τρία τσιγάρα απανωτά». Είδηση θα ήταν το αν πλήρωσε για ν’ αγοράσει πακέτο.
* Δεν μου πέφτει και λόγος, αλλά βλέπω μεγάλη απόκλιση στις δηλώσεις εισοδήματος των πολυτεχνιτών…ε, Μαρούλα;
* Να ξαναμαναυπενθυμίσω τις τέσσερις νότες στις οποίες πρέπει να εδράζονται κάποιοι καλλιτέχνες, οι οποίοι συχνάκις καταπίνουν τις γλώσσες (και τις συναγρίδες) τους: Μι λα ρε σι (Μίλα ρε συ).
* Ταχυδρομήστε εφημερίδες και βοηθείστε τους Λειψούς. Δεν έχει (και δεν είναι το μόνο μέρος)! Βέβαια, δεν έχει και ΑΤΜ, αλλά εκεί δεν μας παίρνει…Απλά δεν εόρτασαν την περασμένη Κυριακή που ήταν της Αναλήψεως και διεύρυναν την εορτή του αγίου οινο-πνεύματος για να ξεχάσουν.
* Δηλαδή, κυρ – Τετράδη, από πού κατάλαβες ότι μυρίζει ασφάλεια η προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα»; Η ερώτηση είναι σοβαρή, για να μαθαίνουμε κι εμείς οι προλετάριες Κοκκινοσκουφίτσες κι όχι μόνο οι αστές Δουλτσινέες…
* Γιατί δεν ακούτε τον pretender? Γιατί, φρουροί, δεν πυροβολείτε; Γιατί δεν πλακώνετε τα παιδιά στις φάπες; Γιατί δεν πετάτε μπουκάλια στους διαιτητές; Γιατί αφήνετε να διαιωνίζεται η κοινωνική σε βάρος της ατομικής αδικίας;
* Μιλώντας greeklish, ντυμένος αμερικάνικα και καθώς έβγαινε από το φραστ φουστ, ο δέσμιος των τραπεζών νεοέλλην, σχολίαζε το εφηβικό έγκλημα μουρμουρίζοντας “Αμερική γίναμε”…
* Οι παραλίες της Δωδεκανήσου περνάνε στα χέρια του δημοσίου κι από εκεί στους ιδιώτες; Ετσι φαίνεται. Ας είναι καλά το καλομαγειρεμένο (έως καμένο) 132/1929 ιταλικό κυβερνητικό διάταγμα. Ο αιγιαλός (σημείο που σκάει το χειμέριο κύμα συν 12 μέτρα) βαφτίστηκε αιγιαλός και παραλία μαζί, τουτέστιν δημόσιος κοινόχρηστος χώρος. Και κάποιοι ήδη έλαβαν το κουβέρ και περιμένουν το γεύμα.
* Αυξάνονται ραγδαία οι αυτοκτονίες στην Ιαπωνία, όμως στον καπιταλισμό «ουδέν κακόν αμπιγιέζ καλού». Ευνοείται ο κρίκος της αλυσίδας που λέγεται «νεκροθάφτες» (μιλώ για τους εν ζωή παραμένοντες).
* «Ολοι μου λεν πως είμαι αθώος γιατί δεν βλέπουν τα κρεμασμένα στους τοίχους ομοιώματα. Μα εγώ φοβάμαι. Γιατί καλώς γνωρίζω πόσες ωραίες πράξεις μου καρατόμησα, πόσες φορές κλάδεψα τους βλαστούς μου» (Στέλιος Γεράνης – «Ομολογία ενοχής»).
Κοκκινοσκουφίτσα
