Ενας ικανός σκηνοθέτης που έχει στο ενεργητικό του ταινίες όπως το «Σικάγο» και το «Kinsey» ανέλαβε να ανεβάσει στη μεγάλη οθόνη ένα μιούζικαλ που από το 1981 ως το 1985 συμπλήρωσε στο Μπρόντγουεϊ 1521 παραστάσεις. Πρόκειται για την αληθινή ιστορία των «Σαπρίμς», ενός έγχρωμου φωνητικού τρίο που ξεκίνησε την καριέρα του στο Ντιτρόϊτ τη δεκαετία του ‘60. Στην πραγματικότητα, η ταινία διηγείται τα πρώτα βήματα της Νταϊάνα Ρος αλλά και της χαρισματικής Φλόρενς Μπάλαρντ που εκτοπίστηκε από το γκρουπ σε μια εποχή που η μαύρη μουσική μπήκε στη σφαίρα της αστικοποίησης και κατέληξε εντελώς pop και mainstream προκειμένου να κατακτήσει το λευκό κοινό. Η Μπάλαρντ, όπως και πολλοί μαύροι καλλιτέχνες, ακολούθησε μια πορεία καταχρήσεων, ώσπου πέθανε σε ηλικία 32 ετών.
Επειδή λοιπόν η ταινία παρουσιάζει ακριβώς αυτή την περίοδο του πλήρους εξευτελισμού της μαύρης μουσικής και παρόλο που πρόκειται για μια άρτια παραγωγή, αδυνατεί να τραβήξει και να αγγίξει το σημερινό θεατή από τη στιγμή που τα λόγια, η μουσική και η σκηνική παρουσία αυτών των γκρουπ ήταν τόσο ανούσια που μόνο τέτοιου είδους παραγωγές θυμίζουν ότι υπήρξαν κάποτε. Μάλιστα, επειδή δεν συνδέθηκαν ποτέ με τα μεγάλα γεγονότα του καιρού τους, η ιστορία τα αγνόησε πλήρως.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ταινία μάλλον αδιάφορη και ανιαρή, από την οποία δεν έχει να κερδίσει τίποτα ο σημερινός θεατής.
Ελένη Σταματίου
