Αγαπητά μου παιδιά
Πέρασε και η διαδικασία ρίψης τυπωμένων και προκαθορισμένων χαρτιών σε σχισμές, με τα γνωστά αποτελέσματα. Πάντως –σύμφωνα με διαδικτυακή ενημέρωση– η Χρυσή Αυγή «έσκισε» στα εκλογικά τμήματα 806 ως 813 (ήταν μέσα στη ΓΑΔΑ όπου ψήφισαν ΜΑΤ και αστυνομικοί, ανεξάρτητα του τόπου που είναι δημότες. Γι’ αυτό το «τμήματα» προσλαμβάνει τη διττή έννοια που δεν διακρίνεται στα υπόλοιπα). Σ’ αυτά, οι «εγέρθουτου» φέρεται να πήραν από τους ένστολους εργαζόμενους περίπου 20% (π.χ. στο 810 εκλογικό τμήμα πήραν 106 ψήφους επί 551 ψηφισάντων!). Στα υπόλοιπα, κόπηκαν τα δύο κεφάλια της Λερναίας Υδρας του δικομματισμού και στη θέση τους φύτρωσαν εφτά, με τον Ηρακλή να είναι ταξικά ανοργάνωτος και ανέτοιμος να τα κάψει –σύμφωνα με το παράδειγμα της μυθολογίας– για να μην ξαναφυτρώσουν.
Η παλιά και πιστά επαναλαμβανόμενη παραχωρημένη διαδικασία έχει υμνηθεί από τη λαϊκή μούσα, που –όπως είναι γνωστό– έχει γράψει:
Πολλά χαρτάκια πέφτουνε σε διάφανα κουτάκια
από σχισμάδες άσεμνες, με σημειολογία…
Το ‘να τηράει τη Συγγρού, τ’ άλλο την Κουμουνδούρου
απ’ τ’ άλλο σκάει το αβγό και βγαίνει μαύρο φίδι.
«Εγέρθουτου» λέει βροντερά, «προσκύνα τον βεζίρη
να μη σου πάρει ο διάολος ό,τι έχεις και δεν έχεις».
Της προσοχής της μούσας δεν διέλαθε και η μετεκλογική περίοδος, ειδικά μετά την εμπειρία του βρώμικου ‘89 και των καπεταναίων με μπροστάρη τον καπετάν-Γιώτη. Αλλωστε εκεί είναι όλο το ζουμί της γριάς κότας ιστορίας (όταν δεν ζώνεται τα άρματα), στις μετεκλογικές περιόδους:
Τρία κομμάτια σύννεφα στον Ολυμπο στη ράχη
το ‘να βαστάει τη βροχή, το άλλο το χαλάζι
το τρίτο με μια εντολή διερευνά και λέει:
Πάψε γιαλέ μου το θυμό, πάψε τα κύματά σου
να βγουν τα κλεφτοκάραβα που ‘χουν τους κλέφτες μέσα
‘συχάστε και σεις αγορές, κούλαρε Ευρωλάνδη
να βγει κι ο Αλέξης μια βολά ψηλά στο μαύρο κάστρο.
Εκεί όμως που θρηνεί (three N) η παράδοση, εκεί που παραδομένη απλώνει τα πατροπαράδοτα σπαραξικάρδια μοιρολόγια (μη ρολόγια) και ολολύζει (all-all easy) με λυτά μαλλιά η λαϊκή μούσα, είναι όταν στρέφει το βλέμμα στους αποκλεισμένους και τους παραπεταμένους. Σκοτεινιάζει ο νους, ραγίζουν α κόμμα και οι πέτρες. Και οι οιμωγές (emo, yes!) ανεβαίνουν ως τα ουράνια:
Στου Κουτρουμάνη την αυλή ήλιος δεν ανατέλλει
στης Ντόρας πάντα συννεφιά, οι Αννες φως δεν βλέπουν
Ραγκούσης, Ρέππας και λοιποί τρώνε το μαύρο χιόνι
κι ο Γερουλάνος κυνηγάει τσιπούρες μη του στρίψει…
«Μέσα η καρδιά μου με πονεί, μα δεν ξέρω τι έχει»
λένε όλοι εν χορώ και κλαίν’ χύνοντας μαύρο δάκρυ.
«Κα’να πουλί τηνε τσιμπά, κα’να θεριό την τρώει
ή μη μαχαίρι δίκοπο είναι και τηνε κόβει;».
Και άντε, ο Ρέππας ίσως ανοίξει οδοντιατρείο, ο Ραγκού-σης μπορεί και να γυρίσει στα μπιφτέκια ή –μέσω ΑΣΕΠ– στο δημαρχείο της Πάρου, ο Παπακωνσταντίνου στη ΔΕΗ, ο Πρωτόπαπας στην τράπεζα και ο Κουτρουμάνης στο ΙΚΑ (όσο υπάρχει ακόμα). Αλλά πού να πάει η Διαμαντοπούλου, πού ο Γερουλάνος, πού η Ντόρα; Push tone, put so…
Τώρα ουρανέ μου βρόντησε, τώρα ουρανέ μου βρέξε
ρίξε στην α΄ Αθηνών βροχή, στη β΄ χιόνι
στου πικραμένου την αυλή τρία γυαλιά φαρμάκι
το ‘να να πίνει την αυγή, τ’ άλλο το μεσημέρι
το τρίτο το μακρύτερο όταν περιδρομιάζει.
Κι αυτόν που του ‘μελλε να πάει με απορριμματοφόρο
μην τονε κλαις, παράτα τον, τράβα και μία μούντζα
έτσι καθώς θα στέκεσαι μπροστά στο κατευόδιο
και βάλε νου πώς θα γενεί, να πάν’ κι άλλοι κατόπι.
Πάψε να μένεις θεατής, τα άρματά σου ζώσου
κι έβγα στην ΕΒΓΑ στη γωνιά να δέσουμε τ’ ατσάλι
να μετρηθούν, να ζυγιστούν τ’ απίδια και ο σάκος…
Cheap rush*
* αιφνίδια μεγάλη ζήτηση!
