ΑΝΤΙΚΥΝΩΝΙΚΑ

Ακρως σοβαρή πλακίτσα, στίχοι: Κοκκινοσκουφίτσα.
 

Τελικά δεν κατάλαβα τι είπαν οι 14 καθολικώς διαμαρτυρόμενοι αιρετικοί χριστιανοί του ΠαΣοΚ: η υπονόμευση της αρχής για την αντιμετώπιση του «μαύρου χρήματος», οδηγεί σε διεθνή εξευτελισμό; Η αρχή για την αντιμετώπιση του διεθνούς εξευτελισμού οδηγεί σε υπονόμευση του μαύρου χρήματος; Η υπονόμευση του μαύρου χρήματος οδηγεί σε αρχή εξευτελισμού της διεθνούς αντιμετώπισης; Η αντιμετώπιση του διεθνούς εξευτελισμού οδηγεί σε υπονόμευση της αρχής του μαύρου χρήματος; Ουφ, τι σκ@τ@ ισχύει (γελάτε με την άμοιρη κόκκινη σκουφίτσα επειδή εσείς ξέρετε, συντρόφια…).
 

Είμαστε καμιά εντεκάδα εκατομμύρια οι παρεπιδημούντες στον ελλαδικό χώρο κι όμως έχουμε πάνω από δεκαπέντε μύρια κινητά τηλέφωνα! Γουάου! Δεν τα πάνε κι άσχημα οι εταιρίες, που σιγά-σιγά θα χώσουν τα κινητά και στα νηπιαγωγεία (για την ασφάλεια των παιδιών μας βεβαίως-βεβαίως) και στους –δημοτικούς– βρεφονηπιακούς σταθμούς, μιας κι είναι της μόδας και οι ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίων – Ιδιωτικών Τρωκτικών). Πάντως, παιδιά, θα πρέπει να βάλουμε όλοι ένα χεράκι (κανονικό, με πέντε δάχτυλα ή ποδαράκι σουτέρ για τους μη έχοντες χεράκι) για να βοηθήσουμε όσους φέρνουν την ανάπτυξη, την άνθηση και την καρποφορία στη χώρα μας (γεωπόνος είμαι η αλλοπαρμένη;). Να, για παράδειγμα, πάρτε από ένα κινητό στον παππού και στη γιαγιά. Είναι τόσο χρήσιμο το κινητό, μπορεί έτσι να σας γράψουν και το ακίνητο…
 

Είπα για κινητά: ρε καλόπαιδα, διορθώστε λίγο τα μηχανήματά σας, γ@μώ την επι-κοινωνία μου… Θα με κάνετε να βγάλω τις συνομιλίες μου σε ανταγωνιστικό cd… Α, ρε Γερμανοί και πάλι Γερμανοί, καλά κάνουν κι έρχονται και ξανάρχονται (βέβαια, ο ένας Γερμανός πουλήθηκε, αλλά για το θέμα καλυπτόμεθα πλήρως από τις δηλώσεις Βαρβιτσιώτη).
 

Το άγιο όρος και τους μοναχούς-μοναχούς επισκέφτηκε –όχι μοναχός– ο ΓΑΠ, στα πλαίσια του συμποσίου Σύμης που έγινε στην τριδάκτυλη μούντζα του βορρά. Παρά τις θερμές εκδηλώσεις και τις θερμές Ιουλιανές μέρες, οι μοναχοί δεν κατάφεραν να τον κρατήσουν εκεί. Οι φήμες ότι ο πρόεδρος απάντων των ρευμάτων του «όλου ΠαΣοΚ» αρνήθηκε γιατί δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί η ευρυζωνικότητα και το γρήγορο internet, ελέγχονται ως at least κακοήθεις.
 

Κάποια στιγμή θα πρέπει να ρεβιζιονίσουμε και να ρεφορμίσουμε λιγάκι και το ημερολόγιο (νύχτες δεν έχει;), δε νομίζετε; Αν προσέξετε, τον Ιούλιο γιορτάζουν όλοι οι άγιοι-γιατροί ή οι των… παραϊατρικών επαγγελμάτων (ανάργυροι και μη). Κι αυτό, λέει, γιατί τον παλιό καλό καιρό («the good old days» που λένε κι οι φίλοι και σύμμαχοι αμερικάνοι) αυτό τον μήνα έσκαγαν μύτη όλες οι επιδημίες και οι αρρώστιες. Ας εκσυγχρονιστούμε λιγάκι (ποιος Σημίτης ρε;) κι ας βάλουμε στον ένα μήνα τις γιορτές των αγίων της μίζας, στον άλλο τις γιορτές του ξεπουλήματος, στον τρίτο και μακρύτερο τους εθνικούς πλειοδότες, μειοδότες, αιμοδότες, προδότες και πάει κλαίγοντας…
 

Είδα ότι ανέβασαν στο «press-gr» (μπαίνω τακτικά για να συνεισφέρω στα στατιστικά στοιχεία του ιδίου αλλά και διαφόρων φορέων) το άρθρο του προηγούμενου Κοντρόφυλλου για το περιοδικό «Pass to Port». Συμπλήρωσαν μάλιστα την αναφορά, προσθέτοντας και την είδηση για εμπλοκή και του ονόματος «Βασιλεία Παπαρήγα». Το σκάνδαλο δεν είναι ότι πιθανότατα η Βασιλεία πληρώνεται, όπως σχολιάζει το άρθρο. Το σκάνδαλο είναι το όνομά της: Βασιλεία;! Και το χαϊδευτικό πώς είναι, Λεία;
 

Δεν θέλω να κάνω την έξυπνη –κάθε άλλο, με τι φόντα και μ’ αυτή τη Honda;– αλλά έχουμε πάρει χαμπάρι ότι από το παζάρεμα της εργατικής δύναμής μας, έχουμε περάσει στο παζάρεμα της εργατικής αδυναμίας μας;
 

Ως εν δυνάμει τρομοκράτισσα –όπως απαξάπαντες– αλλά προς το παρόν θύμα της τρομοκρατίας (τι θα πει ποιων;) είμαι σε ειδικό καθεστώς κράτησης. Την ημέρα βγαίνω έξω, δουλεύω για να κάνω ότι ζω, αλλά το βράδυ επιστρέφω στο κελί μου, στην οικεία οικία της ασφάλειας και της θαλπωρής, νωρίς. Μη γελάτε (αλλά, σιγά, τι με νοιάζει και γιατί να δίνω διαταγές, γελάστε), πολλοί σύντροφοι είμαστε ενταγμένοι σ’ αυτό το καθεστώς και μάλιστα αναρωτιόμαστε αν είναι ηθικό και politically correct να απολαμβάνουμε 60, 70 και 100 τετραγωνικά μέτρα απλοχωριάς ένας-ένας ή δυο-δυο… Οχι, όχι, τα ζητήματα της πισίνας και της κατασπατάλησης των υδάτινων πόρων δεν μας έχουν απασχολήσει προς το παρόν.

Τελικά θα φύγω χωρίς να μάθω: υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;