πού είσαι, της ανατροπής γενιά;
Για τους φίλους των κοσμικών γεγονότων (δεν είναι κακό): Σήμερα (6 Ιουλίου) έχει τα 73α γενέθλιά του ο Τζορτζ Μπους ο Βους (β'). Επίσης, στις 11 Ιουλίου συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια από την κουμπαριά Ερντογάν – Καραμανλή, που τόσα προσέφερε στις καλές σχέσεις των δύο χωρών.
αν ήσουν σύντροφε εδώ θα πρόσθετες το άγος
κι άλλων και δη «αριστερών». Και δεν θα είχες λόγια
θα είχαμε γάντια του μποξ και όχι κομπολόγια.
Κι ο φίλος των λαϊκών ανθρώπων και λαϊκών ασμάτων Αλέξης, να άδει στη θύρα του Αδη (Συν άδει χωρίς να συνάδει με τον πάνω Πάνο):
για μένα τούτη η βραδιά είναι η τελευταία.
Βρε κουτάλα μέλι στάζεις, σε ορέχτηκα
κι αν χρυσά παλάτια τάζεις, γω τα γεύτηκα.
Τελικά το «παιντί» (ο Γιωργάκης ντε) θα δικαιώσει τη γνωστή ρήση και θα πάει ή από πες emo ή αποχές emo.
αυτοί που των συντρόφων μας φάγανε τους παππούδες
τα γιορτινά τους βάζουνε γιατί πλήθος εγγόνια
θέλουν κι αυτά να φαγωθούν απ' τ' άγρια σαγόνια.
Οι του μοναρχοφασισμού εξελιγμένοι γόνοι
χοροπηδάνε τρίβοντας τα χέρια ευτυχισμένοι
κι οι φασουλήδες που ποτέ «δεν ξέρουν», οι «αθώοι»
ξανά θα εμφανίζονται δήθεν απατημένοι.
Πού φτάσαμε ρε push tea μου! Τι βλέπουμε! Τι ζούμε!
Να θέλουμε τον όλεθρο παρά να οργανωθούμε!
Δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές επέλεξε ως κατάλληλη στιγμή η Εφη Αχτσιόγλου να δημοσιοποιήσει τη σχέση της με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο.
οπού 'χετε τις επαφές και πρόσβαση στα πάντα
ενημερώστε τον λαό για κείνα που τον καίνε:
Φοράει σλιπ ο πρόεδρος, σπασουάρ ή μποξεράκι;
Ποιες κρέμες βάζει η υπουργός; Εχει μπιντέ; Τζακούζι;
Ρεύονται; Αερίζονται; Και πόσοι ροχαλίζουν;
Μισούν την κυτταρίτιδα; Τι λένε για τα ζώδια
και τι για τη μαγειρική οι εκλεκτοί του έθνους;
Εκεί που σκιαζόταν (κατά το «λιαζόταν») η λαϊκή μούσα, σκέφτηκε ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει παρά μονάχα μικρά σημεία ή λέξεις στα «Διόδια» του Σταύρου Σιόλα και ιδού:
τα όρνεα να σμίγουν ένα-ένα
βόες και πύθωνες θα σ' αγκαλιάζουνε
εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα.
Τώρα θα πιω νερό απ' το ποτήρι σου
δικά σου θα 'ναι πια όσα δεν έχω
θα σπρώξω όλο το βιός στο παραθύρι σου
κι ό,τι δεν άντεχα θα το αντέχω.
Τώρα θα χάσω σπίτια και οικόπεδα
δεν θα 'χω για να πάω παραλία
του ξεπεσμού θα βάλω το πουκάμισο
θα χάσω πάλι δίχως πανοπλία.
Τώρα θα δεις μες στης ψυχής τα υπόγεια
τραπέζι με ψωμί μόνο κι αλάτι
τώρα θα υπάρχουνε παντού διόδια
που πέφτει σα χαλάζι η απάτη.
Μην αγνοώντας το δικαιολογημένο παράπονο και τον βουβό πόνο του Αλέξη, κλείνουμε την τελευταία στήλη με την αριστερή κυβέρνησή του (τι γελάτε ρε;) συμπάσχοντας και υπερθεματίζοντας:
μάγκεψαν όλοι, μάγκεψε και το άγαλμα Προκόπης.