Ομολογούμε ότι σφάλαμε. Αγώνες και αγωνίες, ξενύχτια και διαβάσματα μιας ολόκληρης ζωής πήγαν στράφι. Ιδεοληπτικοί γίναμε, πιστεύοντας πως αυτή η χώρα (και κάθε καπιταλιστική χώρα) χρειάζονται μιαν επανάσταση, που θα γκρεμίσει εκ θεμελίων τον καπιταλισμό και πάνω στα συντρίμμια του θα οικοδομήσει τον κομμουνισμό. Το πρόβλημα έχει λύση απλή και δυστυχώς, τυφλωμένοι από κάποιους Μαρξ κι κάποιους Λένιν δεν μπορέσαμε να τη δούμε. Ευτυχώς που βρίσκονται κάποιοι να μας αφαιρέσουν την τσίμπλα απ’ το μάτι. Συγκλονιστήκαμε όταν διαβάσαμε τη μεγαλοφυή επισήμανση του κ. Γιώργου Δελαστίκ, τρεις μέρες πριν τις εκλογές: «Πρωθυπουργό με υποτυπώδη κοινωνική ευαισθησία ψάχνει η χώρα, όχι… κοσμήτορα του Λόντον Σκουλ οβ Εκόνομικς ή γιάπηδες της Γουόλ Στριτ!»!!! Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Ομως μη νομίζετε ότι ο κ. Δελαστίκ στηρίζει «Γιωργάκη χωρίς επιφυλάξεις», όπως το αφεντικό του, ο «κύριος Γιώργος» (ένας είναι ο «κύριος Γιώργος» και για όσους δεν το ξέρουν, το επώνυμό του είναι Μπόμπολας). Ο κ. Δελαστίκ ανησυχεί σφόδρα, διότι «ορισμένοι οιωνοί δεν φαίνονται καλοί». Μη νομίσετε, δε μασάει τα λόγια του, διατυπώνει ευθέως αυτό που τον ανησυχεί στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ: «Τι ήταν πάλι αυτό που είπε χθες ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ για την οικονομία; Τι είδους “ομάδα διεθνών οικονομολόγων” είναι αυτή που σκοπεύει να κουβαλήσει στο υπουργείο Οικονομικών;»… Μιλάμε τον τσάκισε στην κριτική τον Παπανδρέου. Διότι δε μπορείς εσύ, κύριε, να θέλεις να κουβαλήσεις ξένους οικονομολόγους, όταν «η χώρα έχει υπερεπάρκεια άριστα καταρτισμένου επιστημονικού δυναμικού».
Τα έγραψε αυτά ο κ. Δελαστίκ και μετά φόρεσε τα ρούχα εκστρατείας και ρίχτηκε στον αγώνα για τη στήριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της οποίας ήταν υποψήφιος στην Α’ Αθήνας.