Συντομότατη η πρώτη συνεδρίαση του 2006, χαρακτηρίστηκε από τη συνέχιση της εμπλοκής στο διορισμό συνηγόρων του αποχωρήσαντα από τη διαδικασία Α. Γιωτόπουλου. Οι συνήγοροι Ε. Βλαντής, Ι. Ηλιάδης (παρόντες) και Κ. Ζαχαράκης (απών, έστειλε επιστολή), αρνήθηκαν το διορισμό τους επικαλούμενοι διάφορους λόγους (υγείας, απουσίας νομικού πλαισίου αμοιβής κ.ά.). Το δικαστήριο αποσύρθηκε και όταν επανήλθε ανακοίνωσε το διορισμό τριών νέων συνηγόρωνβ (Θεόδωρος Αγγελής, Γιώργος Κάβουρας, Θεόδωρος Θεοχάρης), χωρίς να πάρει κανενός είδους μέτρα σε βάρος των τριών που αρνήθηκαν το διορισμό.
Πριν ο πρόεδρος κηρύξει τη διακοπή της συνεδρίασης, ζήτησε το λόγο ο Β. Τζωρτζάτος και διάβασε την παρακάτω δήλωση:
«Οπως έχω εξηγήσει σε γραπτά κείμενά μου, στο εδώλιο βρίσκονται ορισμένοι που έχουν καταδικαστεί με βάση τα ψέματα που κατέθεσαν εναντίον τους συνεργαζόμενοι με τις αρχές, για να καλύψουν τα κενά στο κατηγορητήριο και για να πετύχουν έτσι μειωμένες ποινές και να αποφυλακιστούν. Συνεπώς η έκφραση αλληλεγγύης αδιακρίτως προς τους κατηγορούμενους είναι πρόκληση, αφού σημαίνει αλληλεγγύη και προς αυτούς, σημαίνει έμμεσα υιοθέτηση των ψευδών καταθέσεών τους, σημαίνει υποστήριξη των ανοιχτά συνεργαζόμενων, πράγμα που δεν έχει σχέση ούτε με αρχές, ούτε με οποιαδήποτε ηθική. Δεν περίμενα να δικαιωθώ τόσο γρήγορα».
Πρόκειται, προφανώς, για απάντηση στη δήλωση που είχε κάνει σε προηγούμενη συνεδρίαση ο Δ. Κουφοντίνας, που είπε ότι η παρουσία του στη δίκη αποτελεί και εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης σε παρόντες και απόντες συγκατηγορούμενους. Κάνοντας γελοίους λογικούς ακροβατισμούς, ο Τζωρτζάτος προσπαθεί να δώσει συνέχεια στην κακοήθη και εμπαθή επίθεση συκοφάντησης του Δ. Κουφοντίνα. Γιατί, βέβαια, δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι είτε ο Κουφοντίνας είτε οποιοσδήποτε άλλος δεν είναι υποχρεωμένος κάθε φορά που εκφράζει την αλληλεγγύη του να βάζει και έναν αστερίσκο που θα παραπέμπει σε σημείωση του τύπου «εκτός από τους συνεργαζόμενους». Ο Κουφοντίνας έχει εκφράσει καθαρά τη θέση του για το φαινόμενο της συνεργασίας με το κράτος και δεν έχει καμιά ανάγκη να επαναλαμβάνει αυτή τη θέση σε κάθε δήλωσή του. Αν μη τι άλλο, ο Τζωρτζάτος θα έπρεπε να επιδεικνύει περισσότερη σεμνότητα και να αποκτήσει καλύτερη επαφή με την πραγματικότητα και το μέτρο του γελοίου.
