Η ΟΚΕ (Οικονομική και Κοινωνική Πολιτική) δεν φημίζεται για το ριζοσπαστισμό της. Ενα όργανο ταξικής συνεργασίας είναι, στο οποίο συνεργάζονται αρμονικά οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Σε κρίσιμα ζητήματα η ΟΚΕ δεν καταλήγει σε ομόφωνη γνώμη, γιατί οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές ή οι καπιταλιστές προτιμούν να καταγράψουν την ακριβή τους θέση παρά να πάνε σε μια συνθετική απόφαση (έτσι κι αλλιώς, πρακτικά οι γνωμοδοτήσεις της ΟΚΕ δεν έχουν καμιά αξία, αφού δεν είναι υποχρεωτικές για τις κυβερνήσεις). Και όμως, αυτό το όργανο δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να φτάσει σε ομόφωνη γνώμη επί του φορολογικού νομοσχέδιου, το συμπέρασμα της οποίας είναι το παρακάτω:
«Από το φορολογικό νομοσχέδιο προκύπτει μια πολύ μικρή φορολογική ελάφρυνση για τα πολύ χαμηλά εισοδήματα και μια σημαντική επιβάρυνση για τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα».
Ειδικά για τους μισθωτούς, αφού εκτιμήσει ως «συγκρατημένη» την αύξηση του αφορολογήτου ορίου, επισημαίνει:
«Ταυτόχρονα επιδεινώνει τις άλλες δύο φορολογικές κλίμακες και σε ό,τι αφορά τον αριθμό που αυτές καλύπτουν. Εάν κανείς λάβει υπ’ όψιν του μια μέση αύξηση αποδοχών κατά 3,5% για το 2005 σε σχέση με το 2004, το αποτέλεσμα είναι ότι για τους έχοντες μισθούς κοντά στο αφορολόγητο όριο επέρχεται μια πολύ μικρή φορολογική ελάφρυνση, ενώ για όλους τους υπόλοιπους αυξάνεται ο οφειλόμενος φόρος».
Το φορολογικό νομοσχέδιο οδηγεί σε μεγέθη μετρήσιμα με ακρίβεια. Γι’ αυτό και μπορεί ο οποιοσδήποτε, με στοιχειώδεις φοροτεχνικές γνώσεις, να πάρει μια σειρά παραδείγματα, να κάνει υπολογισμούς και να καταλήξει σε συμπεράσματα όπως αυτά της ΟΚΕ, η οποία προτίμησε να μην παίξει το κρυφτούλι. Αντίθετα, ο κρατικός προϋπολογισμός είναι το βασίλειο της αυθαιρεσίας. Νούμερα ατάκτως ερριμμένα, για να βγάλει η κυβέρνηση τα πολιτικά συμπεράσματα που γουστάρει. Να δώσει την εντύπωση ότι νοικοκυρεύει τα δημόσια οικονομικά και στο τέλος του χρόνου θα έχει ρίξει το έλλειμμα στο 2,8%., όπως έχει δεσμευτεί στην ΕΕ (μολονότι στο Ecofin όλοι έσκασαν στα γέλια με τον Αλογοσκούφη και του είπαν ότι θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος αν καταφέρει να πιάσει αυτό το στόχο ύστερα από δυο (και όχι ένα) χρόνια σκληρής λιτότητας (και όχι ήπιας προσαρμογής).
Εχουμε ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία χρονιά που μια κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή ειλικρινή κρατικό προϋπολογισμό. Βάζουν κάποια νούμερα που να οδηγούν στο αποτέλεσμα που έχουν προσχεδιάσει κι αυτό είναι όλο. Για παράδειγμα, στον προϋπολογισμό της τρέχουσας χρονιά τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού προϋπολογίστηκαν σε 41.420 εκατ. ευρώ και τώρα εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν σε 40.700 ευρώ, ενώ οι δαπάνες προϋπολογίστηκαν σε 42.550 ευρώ και εκτιμάται ότι θα φτάσουν τα 45.414 ευρώ. Ετσι, το έλλειμμα του τακτικού προϋπολογισμού θα υπερτετραπλασιαστεί σε σχέση με το προϋπολογισθέν (αντί για 1.130 εκατ. ευρώ θα φτάσει τα 4.714 εκατ. ευρώ). Μικρότερη απόκλιση σημειώθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και έτσι το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης σχεδόν διπλασιάστηκε (αντί για το προϋπολογισθέν 6.260 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 11.267 εκατ. ευρώ).
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να παίρνουμε τοις μετρητοίς έναν κρατικό προϋπολογισμό. Ιδιαίτερα αυτόν που κατέθεσε ο Αλογοσκούφης, που τον έχει βγάλει άχρηστο το ίδιο το Ecofin, αποφαινόμενο ότι το έλλειμμα δεν είναι δυνατόν να πέσει στο 2,8% μέσα σε ένα χρόνο και δίνοντας προθεσμία δύο χρόνων. Ομως, ακόμα και ένας πλαστός κρατικός προϋπολογισμός δείχνει τις βασικές κατευθύνσεις της κυβερνητικής πολιτικής. Απ’ αυτή την άποψη και μόνο αξίζει να σχολιάσουμε σύντομα τον προϋπολογισμό του Αλογοσκούφη.
Σχόλιο πρώτο: Πρόκειται για έναν φορομπηχτικό προϋπολογισμό. Κατά 10% προβλέπεται να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα. Σε ό,τι αφορά την άμεση φορολογία δεν έχουμε να συμπληρώσουμε τίποτα σ’ αυτά που είπε η ΟΚΕ. Οσον αφορά την έμμεση φορολογία σημειώνουμε πως διατηρείται η τεράστια αναλογία της στο σύνολο των φορολογικών εσόδων, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε έναν ακόμη αντιλαϊκό προϋπολογισμό.
Συμπέρασμα δεύτερο: Πρόκειται για έναν αντιαναπτυξιακό προϋπολογισμό. Οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων θα μειωθούν σε ποσοστό 16,1%, όταν πέρυσι αυξήθηκαν κατά 13,8%. Οπως καταλαβαίνετε, μιλάμε για πλήρη επενδυτική άπνοια από τη μεριά του κράτους, που θα οδηγήσει και σε άπνοια του ιδιωτικού τομέα σε μια ευρύτατη παραγωγική γκάμα. Το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερη ανεργία. Κατά τα άλλα, ο Αλογοσκούφης υπόσχεται ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από τους φετινούς.
Η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού θα έχει επιπτώσεις και στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού. Τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν και η τάση αύξησης του ελλείμματος θα οδηγήσει σε νέα αντιλαϊκά μέτρα και στον τομέα των εσόδων και στον τομέα των δαπανών. Οταν ο Μάνος βγαίνει και ζητάει αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης (καύσιμα, καπνός κ.λπ.) αυτή την εξέλιξη έχει υπόψη του. Σαν γνήσιος νεοφιλελεύθερος βγαίνει και λέει ανοιχτά από τώρα αυτά που οι άλλοι δεν θέλουν να πουν, αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι θα αναγκαστούν να κάνουν, εκτός των άλλων επειδή έχουν και την πίεση των ευρωπαϊκών οργάνων.