Οι υπουργοί (Σταϊκούρας, Σκυλακάκης) τα μασούσαν: να δούμε τι θα βγάλουν τα στοιχεία, να μιλήσουμε με τους θεσμούς κτλ. Μέχρι που βγήκε ο αρχηγός να το ξεκαθαρίσει. Στον πιο ταιριαστό χώρο: στο πρωινάδικο του Αυτιά. Ο Μητσοτάκης εξήγγειλε διανομή του υπερπλεονάσματος στο τέλος του χρόνου «στοχευμένα και με έμφαση στους πιο αδύναμους συμπολίτες μας». Οπως εξήγησε «θα δούμε πού [θα το δώσουμε]. Δεν θα δώσουμε λίγα σε πολλούς. Θέλω αυτά που θα δώσω να πιάσουν τόπο». Το βάφτισε και «μέρισμα ανάπτυξης» το οποίο «θα μοιραστεί με δίκαιο τρόπο», διότι «μετά από δέκα χρόνια κρίσης οφείλουμε η ανάπτυξη να είναι δίκαιη».
Φυσικά, το περιβόητο υπερπλεόνασμα δεν έχει καμιά σχέση με την ανάπτυξη, η οποία άλλωστε θα είναι μικρότερη και απ' αυτή που είχαν προϋπολογίσει οι Τσιπραίοι και απ' αυτή που είχαν προϋπολογίσει οι δεξιοί στο προσχέδιο προϋπολογισμού (τους προσγείωσε ανώμαλα η Κομισιόν με τις φθινοπωρινές έψεις της). Το υπερπλεόνασμα προέρχεται από την υπεραπόδοση που έχουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, με τα χαράτσια και την εν γένει υπερφορολόγηση και με το χαντάκωμα των κοινωνικών δαπανών. Ο Κούλης, όμως, πρέπει να το παρουσιάσει ως αποτέλεσμα της «ανάπτυξης», που πρόλαβε κιόλας μέσα σε λίγους μήνες να φέρει η κυβέρνησή του.
Υπάρχει, βέβαια, ένα πρόβλημα. Τα λεφτά που περισσεύουν είναι λίγα. Διότι κάποια τα έδωσαν προεκλογικά οι συριζαίοι (η περιβόητη «13η σύνταξη κτλ.), ενώ έβαλαν χέρι και οι δεξιοί με τα μέτρα που ανακοίνωσαν τον Ιούλη (κυρίως τον ΕΝΦΙΑ), αλλά και με τη μικρή αύξηση του επιδόματος θέρμανσης (γύρω στα 10 εκατ. ευρώ) και την εμπροσθοβαρή καταβολή του μέσα στο 2019 (για να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του 2020). Σε λίγες μέρες θα ξέρουν τι τμήμα του υπερπλεονάσματος έχει περισσέψει. Οι εκτιμήσεις τους (τις οποίες κάνουν με διαρροές) μιλούν για ένα ποσό το πολύ 500 εκατ. ευρώ. Η τρόικα, όμως, τους υποχρεώνει να κρατήσουν κι ένα ποσό γύρω συα 200 εκατ. ευρώ ως «κουμπαρά» για την επόμενη χρονιά. Αρα, το «κοινωνικό μέρισμα» που θα μοιράσουν ως χριστουγεννιάτικο μποναμά θα είναι γύρω στα 300 εκατ. ευρώ. Ποσό που είναι μικρότερο από το μισό του «μερίσματος» που έδωσαν πέρυσι οι συριζαίοι (800 εκατ. ευρώ). Αν μάλιστα χρησιμοποιήσουν ένα μέρος του για να δώσουν «κοινωνικό μέρισμα» στους καπιταλιστές (138 εκατ. ευρώ στις επιχειρήσεις ως επιστροφή του 5% της προκαταβολής φόρου που έχει βεβαιωθεί με τις φετινές δηλώσεις φόρου εισοδήματος!), τότε θα απομείνουν ψίχουλα. Γι' αυτό ο Μητσοτάκης λέει ότι δε θα δώσουν «λίγα σε πολλούς». Θα επιλέξει κάποια στρώματα με εισοδήματα πείνας και θα τους μοιράσει ποσά που θα ξεκινούν από 250 ευρώ με το ταβάνι να είναι πολύ χαμηλότερο από το περσινό (ήταν 1.000 ευρώ).
Τον τελευταίο λόγο θα έχει, φυσικά, η τρόικα. «Συζητάμε με τους θεσμούς το πώς θα μπορούσε να δοθεί ορθολογικά ένα υπερπλεόνασμα», δήλωσε προ ημερών «αρμόδιος κυβερνητικός αξιωματούχος» (λέγε με Σταϊκούρα). Και βέβαια, όταν ανακοινωθούν τα ποσά (που θα είναι μικρότερα από τα περσινά και με λιγότερους δικαιούχους), θα ζήσουμε ένα γύρο «πολεμικής» αντιπαράθεσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Αυτό περιμένουν οι συριζαίοι και είναι σίγουρο ότι και στο κυβερνητικό επιτελείο ετοιμάζουν πυρετωδώς τα επιχειρήματα που θα αντιτάξουν στην αναμενόμενη συριζαϊκή επίθεση.
Θα ήταν τεράστιο λάθος να εγκλωβιστούμε στη συριζαϊκή προπαγάνδα που θα εγκαλεί τη ΝΔ για μείωση του «κοινωνικού μερίσματος» (το οποίο, άλλωστε, ο ίδιος ο Τσακαλώτος, όσο ήταν υπουργός Οικονομικών, έλεγε ότι θα είναι μικρότερο, γιατί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει που βαδίζει η οικονομία και φρόντισε να κατευθύνει το υπερπλεόνασμα σε μόνιμα μέτρα ελάφρυνσης). Το πρόβλημα δεν είναι το μέγεθος, αλλά το ίδιο το «υπερπλεόνασμα». Το ματωμένο πλεόνασμα, όπως το χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Και η λογική που καλλιεργεί. Η λογική του Αυτιά που με το γνωστό ύφος της γλίτσας ζητά να μάθει αν θα μοιραστεί «κοινωνικό μέρισμα» και πόσο θα είναι, για να εκφράσει στο τέλος την ευγνωμοσύνη του εκ μέρους των ακροατών του. Η λογική της φιλανθρωπίας των ισχυρών, οι οποίοι πρώτα κατακλέβουν τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και μετά μοιράζουν κάποια φιλοδωρήματα απ' αυτά που του έκλεψαν.
Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, της καταλήστευσης από τη μια και της ελεεινής φιλανθρωπίας από την άλλη, δεν αρκούν τα λόγια. Ούτε θα τον σπάσουν οι κυβερνήσεις που μέχρι στιγμής έχουν απόλυτη ελευθερία στους χειρισμούς τους. Μπορούν να τον σπάσουν μόνον οι ταξικοί αγώνες που θα βάλουν στο στόχαστρό τους (και) τη δημοσιονομική πολιτική ως σύνολο, απαιτώντας να καταργηθούν τα χαράτσια, να μειωθεί δραστικά ο ΦΠΑ, να αυξηθούν οι συντάξεις και οι κοινωνικές δαπάνες. 'Η αγωνιστές ή επαίτες θα είμαστε.