Ο σιωναζιστικός στρατός οπισθοχώρησε ηττημένος και από τη Χαν Γιούνις, μετά από τέσσερις μήνες μαχών. Mια Παλαιστίνια πηγαίνει να δει το οικογενειακό της σπίτι, για πρώτη φορά μετά από πέντε μήνες. Το βρίσκει ισοπεδωμένο. Επιστρέφει κρατώντας μερικές σφαίρες. Μέσα στο αυτοκίνητο έχει τον εξής διάλογο με τη δημοσιογράφο:
-Aυτές είναι σφαίρες, από πού τις πήρες;
Από το σπίτι της οικογένειάς μου στη Μπανσίλα. Πήγα σήμερα και δεν μπορώ να σας περιγράψω τι υπάρχει εκεί. Πλήρης καταστροφή, δεν έμεινε τίποτα εκεί.
-Είναι η πρώτη φορά που πήγες;
Ναι, είναι η πρώτη φορά μετά από πέντε μήνες.
-Πώς είναι το σπίτι;
Δεν υπάρχει σπίτι. Δόξα τω θεώ, θυσία για την πατρίδα.
-Γιατί πήρες τις σφαίρες μαζί σου;
Υπάρχουν πολλά εκεί, αλλά αυτές [οι σφαίρες] είναι το μόνο που μπορούσα να πάρω. Τις πηγαίνω στο σπίτι.
-Τίνος σφαίρες είν’ αυτές;
Του στρατού κατοχής.
-Γιατί μιλάς χαμογελώντας;
Αυτό το χαμόγελο είναι επειδή είμαστε ακλόνητοι και δε θα μπορέσουν να μας νικήσουν, δόξα τω θεώ. Κι αν μια γενιά φύγει, μια δυνατότερη γενιά θα έρθει.
