Πλανιόταν εδώ και καιρό η φήμη ότι τα πράγματα «αρχίζουν και δυσκολεύουν» για τους πρόσφυγες στις χώρες των ονείρων τους (Σουηδία, Γερμανία κτλ.), αλλά εδώ και μερικούς μήνες η φήμη επαληθεύτηκε: σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουμε μέχρι στιγμής, η Σουηδική Υπηρεσία Μετανάστευσης άλλαξε πρόσφατα τον τρόπο με τον οποίο «συνδράμει» τους πρόσφυγες και αποφάσισε να μην εκδίδει πλέον άδειες διαμονής στους πρόσφυγες από τη Συρία. Γιατί και οι «γενναιόδωρες», «φιλο-προσφυγικές» πολιτικές της «καλής» Ευρώπης έχουν τα όριά τους. Κι αυτά, κατά τη Σουηδία, «πιάστηκαν» με τις μερικές χιλιάδες πρόσφυγες που έφτασαν στο έδαφός της. Τέλος.
Ετσι, έκλεισε η «κάνουλα». Σταμάτησαν οι παροχές. Ο σουηδικός παράδεισος σφάλισε την είσοδό του, αφού πρώτα φρόντισε να εξασφαλίσει έναν αξιόλογο αριθμό από φθηνά εργατικά χέρια. Εννοείται ότι αυτά τα περιμέναμε και δε μας εκπλήττουν. Εννοείται ότι γι’ αυτά ξαναγράψαμε και στο παρελθόν. Ωστόσο, πάντα έχει αξία να βλέπουμε πώς τα ίδια τα ιμπεριαλιστικά κράτη αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πράξεών τους, των πολέμων που άρχισαν και συνεχίζουν.
Εν προκειμένω, θεμέλιο της αλλαγής αυτής απέναντι στους πρόσφυγες αποτέλεσε το συμπέρασμα ότι η Συρία δε βρίσκεται, όπως λένε, στο καθεστώς επικινδυνότητας και έντασης που βρισκόταν στο παρελθόν. Πώς κατέληξαν σ’ αυτό το συμπέρασμα; Απλούστατα: διαίρεσαν τη χώρα σε επαρχίες και περιοχές «ασφαλείς» και μη ασφαλείς. Οπότε -λένε- με τις παρούσες συνθήκες, ένας υπήκοος Συρίας μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του. Το πολύ πολύ, να μην εγκατασταθεί εκεί που έμενε, αλλά να πάει σε άλλη επαρχία! Κάπως έτσι λύθηκε το πρόβλημα. Γιατί, τι τους νοιάζει; Μήπως θα αναγκαστούν οι ίδιοι να φύγουν ή να ζήσουν υπό το κατά τα άλλα «ασφαλές» αυτό καθεστώς; Αλλοι θα υποστούν το βασανιστήριο. Αλλοι που η ζωή τους μετράει λιγότερο απ’ αυτή του «μέσου» Σουηδού, Νορβηγού κ.ά.
Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και στη Δανία. Και εκεί ξεκίνησε το «ευγενές» μέτρο της επιστροφής σύρων προσφύγων στη χώρα τους, με το σκεπτικό ότι υπάρχει μια κατάσταση μεγαλύτερης ηρεμίας σε σχέση με παλιότερα. Ηδη, σε κάποιες περιπτώσεις δεν ανανεώθηκαν οι άδειες διαμονής προσφύγων. Φυσικά, η εφαρμογή τέτοιων αλλαγών στην πολιτική αντιμετώπισης της «καυτής πατάτας» του προσφυγικού επιφέρει αναγκαστικά και «αλλοιώσεις» ή μεταβολές του νοήματος ή ακόμα και των ίδιων των εκάστοτε εθνικών νόμων, οι οποίοι σ’ ένα πρώτο επίπεδο φαίνεται να συμφωνούν με τις διεθνείς συνθήκες, όμως πάντα βρίσκεται το αναγκαίο «παραθυράκι» που θα κάνει δυνατή τη λήψη μέτρων που παραβιάζουν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κεκτημένα χρόνων. Εστω κι αυτά τα κουτσουρεμένα δικαιώματα.
Στη Δανία, λοιπόν, για τις παραπάνω μη ανανεώσεις αδειών διαμονής υπήρξαν οι αντίστοιχες καταδίκες, λόγω της εξόφθαλμης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έκθεσης ανθρώπων σε κίνδυνο. Ομως, μπορούμε να βασιζόμαστε πάντα στα δικαστήρια; Προφανώς όχι. Αλλωστε, είναι γνωστό για ποιον «δουλεύουν» και ποιον εξυπηρετούν στο «διά ταύτα».
Την ίδια στιγμή που στη βόρεια Ευρώπη μεταβάλλεται προς το χειρότερο το σκηνικό για τους πρόσφυγες, με νομοθετικές αλλαγές που ενισχύουν παράνομες ενέργειες όπως οι επιστροφές, με το ρατσισμό και την ξενοφοβία να διογκώνονται μέρα με τη μέρα, με τις παροχές να λιγοστεύουν, με το μέλλον να προμηνύεται ζοφερό, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, καταγράφοντας την κατάσταση ιδιαίτερα στη Συρία, δίνουν μια εντελώς άλλη εικόνα.
Για την ακρίβεια, μεγάλα μέσα του εξωτερικού γράφουν ότι στη Συρία βασιλεύουν η διαφθορά, η αστυνομική αυθαιρεσία και ο μόνιμος τρόμος για επιστράτευση. Αυτές είναι οι συνθήκες που κρίνονται ως «ασφαλείς» από την παραδεισένια Ευρώπη. Αυτή είναι η κατάσταση που επιτρέπει, κατά τα άλλα, στις ήδη ξεκληρισμένες οικογένειες, στους ήδη τραυματισμένους -φυσικά και ψυχολογικά- ανθρώπους της να επιστρέψουν και να ξαναρχίσουν τη ζωή τους. Κι αν αναφερόμαστε μόνο στη Συρία, είναι γιατί αυτή αποτελεί χαρακτηριστική πρόσφατη περίπτωση κράτους σε πόλεμο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τέτοια προβλήματα δεν αντιμετωπίζουν και άλλες χώρες της Ασίας και της Αφρικής.
Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε ως κατακλείδα, είναι ότι τα ιμπεριαλιστικά κράτη φροντίζουν να κάνουν και πάλι ξεκάθαρη τη θέση τους. Γι’ αυτούς τελείωσαν οι παροχές (δηλαδή τα ψίχουλα που διέθεσαν επί της ουσίας στους ανθρώπους). Δεν χρειάζονται άλλους πρόσφυγες, δε θα κρατήσουν άλλους πρόσφυγες, δε θα βοηθήσουν άλλους πρόσφυγες. Οσους πήραν, πήραν. Αφού μετέτρεψαν τις χώρες τους σε κρανίου τόπους, τώρα φωνάζουν με περισσή χυδαιότητα «γυρίστε σπίτια σας». Αυτό ήταν πάντα το πραγματικό πρόσωπο της ιμπεριαλιστική Ευρώπης. Γιατί να αλλάξει τώρα;
Σχετικά Αρθρα
