Σε πλήρη απομόνωση ζουν τα αμερικάνικα στρατεύματα στο Ραμάντι (τη σουνιτική πόλη των 400.000 κατοίκων, 100 χιλιόμετρα δυτικά της Βαγδάτης), όπως μας πληροφορεί το πρακτορείο Middle East Online, που εδρεύει στο Λονδίνο. Στην ανταπόκριση ενός μάλλον Γάλλου δημοσιογράφου ονόματι Pierre Celerier, την περασμένη Δευτέρα 13/12, αναφέρεται:
«Το αμερικάνικο τάγμα που βρίσκεται στο δυτικό οχυρό της ιρανικής ανταρσίας, το Ραμάντι, ζει σε πλήρη απομόνωση εξαιτίας της ανασφάλειας που επικρατεί στην πόλη και της άρνησης του ντόπιου πληθυσμού να συνεργαστεί». Σύμφωνα με το δημοσιογράφο που επικαλείται τη μαρτυρία ενός Αμερικάνου αντισυνταγματάρχη, απ’ την έναρξη των επιχειρήσεων στη Φαλούτζα δε βρέθηκε ούτε ένας τοπικός ηγέτης να μεσολαβήσει για την ανάπτυξη «σχέσεων» μεταξύ των αμερικάνικων στρατευμάτων και του ντόπιου πληθυσμού, «για τον απλούστατο λόγο ότι όλοι φοβούνται για τη ζωή τους καθώς αν αποχωρήσουν τα αμερικάνικα στρατεύματα οι στασιαστές θα τους σκοτώσουν». «Ο,τι χρησιμοποιούμε έρχεται απ’ έξω και καίμε όλα τα σκουπίδια μας», δήλωσε ο αντισυνταγματάρχης, συμπληρώνοντας ότι ακόμα και το πόσιμο νερό έρχεται απ’ τη… Σαουδική Αραβία(!) και ο ηλεκτρισμός από γεννήτριες.
Τα αμερικάνικα στρατεύματα γίνονται καθημερινός στόχος των ανταρτών κι όταν βγαίνουν απ’ το στρατόπεδό τους δέχονται επιθέσεις με όλμους. Οι Αμερικάνοι στρατιώτες μαθαίνουν ό,τι μαθαίνουν μόνο από τις καθημερινές εφόδους που κάνουν σε σπίτια, ενώ ακόμα και οι μεταφραστές που δουλεύουν για τους κατακτητές έρχονται από άλλες περιοχές του Ιράκ και κυκλοφορούν με καλυμμένα τα πρόσωπά τους! Για να μη μιλήσουμε για την τοπική αστυνομία. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι μπάτσοι «προτιμούν να παραιτηθούν μαζικά παρά να εφαρμόσουν το στρατιωτικό νόμο που επιβλήθηκε απ’ τον προσωρινό πρωθυπουργό Ιγιάντ Αλάουι πριν από την αμερικάνικη επίθεση στη Φαλούτζα».
Σ’ αυτό το απόλυτα εχθρικό κλίμα οι Αμερικάνοι πιστεύουν ότι σε ένα μήνα θα κάνουν εκλογές και θα φέρουν τη σταθερότητα και την «ασφάλεια»! Εχουν όμως κι άλλη επιλογή;