Από χθες και σήμερα όλη μέρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας εκκωφαντικής προπαγάνδας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των παπαγάλων της στα αστικά ΜΜΕ. «Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση “HumanRights360” ζήτησε συγγνώμη και παραδέχθηκε ότι η νησίδα στον Εβρο δεν ήταν ελληνικό έδαφος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας μήπως ήρθε η ώρα να το παραδεχτούν και εκείνοι και να ζητήσουν επιτέλους συγγνώμη από τους ακρίτες, την Ελληνική Αστυνομία και τον Στρατό που φυλάττουν τα σύνορά μας;», έγραψε στο Facebook ο υπουργός Μπάτσων και Καταστολής Θεοδωρικάκος. «Εκτίθενται όσοι εκμεταλλεύτηκαν το περιστατικό. Ο συνήθως λαλίστατος ΣΥΡΙΖΑ θα τοποθετηθεί;», υπερθεμάτισε από το Twitter ο Μηταράκης ο προσφυγοφάγος.
Ολα ξεκίνησαν από μια «Δήλωση του Ιδρυτή της Οργάνωσης, Επαμεινώνδα Φαρμάκη». Προτού δούμε τη δήλωση, ας γνωριστούμε με τον κ. Φαρμάκη. Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα της ΜΚΟ:
«Επαμεινώνδας Φαρμάκης
Founder, Director – Programs, Fundraising and Strategic Partnerships
Είναι ιδρυτής του HumanRights360. Έχει πάνω από 20 χρόνια εμπειρία στην κοινωνία των πολιτών, έχοντας κατανείμει και διαχειριστεί δωρεές ύψους 1.1 δις δολάρια σε πάνω από 1,300 οργανώσεις σε 65 χώρες. Είναι γνωστός στον χώρο των μη κυβερνητικών οργανώσεων τόσο για τη διοικητική του δεινότητα όσο και για την ικανότητα εξεύρεσης πόρων. Αν και πιστεύει παραδοσιακά στην ενίσχυση των ευάλωτων πληθυσμών, δεν διστάζει να δοκιμάσει καινούργια και καινοτόμα προγράμματα στον τομέα.
Στο παρελθόν έχει διατελέσει: Γενικός Διευθυντής του SolidarityNow που ιδρύθηκε από το Open Society Foundations, Διευθυντής του EEA Norway Grants NGO Fund στην Ελλάδα μέσω του Ιδρύματος Μποδοσάκη, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Συμβουλευτικής Ομάδας Elpis SA, Εκτελεστικός Διευθυντής του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, και Οικονομικός Σύμβουλος στη Merrill Lynch. Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Georgetown, εργάστηκε υποστηρικτικά στη Γερουσία των ΗΠΑ.
Ο Επαμεινώνδας πιστεύει στη διεκδίκηση δικαιωμάτων και την επικοινωνία ως εργαλεία αφύπνισης και θετικής αλλαγής στις κοινωνίες, μέσω των εθνικών και διεθνών ΜΜΕ».
Ο κ. Φαρμάκης είναι ένας μπίζνεσμαν. Σπούδασε στην Ουάσινγκτον, δούλεψε στη Γερουσία των ΗΠΑ, δούλεψε στη Merrill Lynch (χρειάζεται συστάσεις;), δούλεψε για τα ιδρύματα Μποδοσάκη και Νιάρχου, έγινε γενικός διευθυντής ενός από τα μαγαζιά του… μεγάλου φιλάνθρωπου Σόρος και το 2017 είδε τις «ευκαιρίες» και ίδρυσε τη δική του ΜΚΟ. Αλλος διαχειρίζεται κεφάλαια σε funds, άλλος διαχειρίζεται δωρεές σε ΜΚΟ. Είναι και η τελευταία μια δουλειά σαν… όλες τις άλλες, με τις δικές της ιδιαιτερότητες και τις δικές της απαιτήσεις. Τώρα, πόσο «μη κυβερνητική» μπορεί να είναι μια επιχείρηση (και όχι οργάνωση) που «λαμβάνει χρηματοδοτήσεις από εθνικούς και διεθνείς φορείς, συνεργάζεται με διεθνείς και κρατικούς φορείς καθώς και φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης (Ελληνική Αστυνομία, FRONTEX, ΥΑ του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Συνήγορο του Πολίτη)» το αφήνουμε στην κρίση του αναγνώστη.
Δήλωσε, λοιπόν, χθες ο κ. Φαρμάκης (η έμφαση δική μας):
«Η οργάνωσή μας λειτουργεί από το 2017 ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με σκοπό την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στα ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες, την ενίσχυση, υποστήριξη, αλλά και προώθηση της ένταξης στην οικονομική και κοινωνική ζωή ατόμων ή κοινωνικών ομάδων πληθυσμού που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες. Στο πλαίσιο αυτό και για την υλοποίηση προγραμμάτων αυτού του αντικειμένου λαμβάνει χρηματοδοτήσεις από εθνικούς και διεθνείς φορείς, συνεργάζεται με διεθνείς και κρατικούς φορείς καθώς και φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης (Ελληνική Αστυνομία, FRONTEX, ΥΑ του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Συνήγορο του Πολίτη), και συμμορφώνεται πλήρως με το εκάστοτε ισχύον νομοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο, αλλά και τους κανόνες δεοντολογίας και ηθικής και χρηστής συμπεριφοράς, διατηρώντας πάντοτε μία ισορροπημένη σχέση εμπιστοσύνης, σεβασμού και συνεργασίας με το Κράτος και την κοινωνία των πολιτών.
Η οργάνωσή μας δεν επιθυμεί, σε καμία περίπτωση, τη δημιουργία συνοριακού ζητήματος μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, ούτε άλλωστε αμφισβητεί τα σύνορα, μεταξύ των δύο χωρών. Σκοπός και μέλημά της είναι αποκλειστικά και μόνο η προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας πάντοτε μέσα στο πλαίσιο του εθνικού και διεθνούς δικαίου, καθώς και των θεσμοθετημένων διαδικασιών.
Σε σχέση με τη υπόθεση «των 38 του Έβρου» σημειώνουμε τα εξής:
-
-
- Από τα δημόσια διαθέσιμα σε μας στοιχεία και λαμβανομένου υπόψιν ότι η περιοχή παρουσιάζει ένα ιδιαίτερα σύνθετο εδαφικό καθεστώς καθώς, ανάλογα με τη ροή του ποταμού, αναδύονται κατά διαστήματα τμήματα ξηράς κατά μήκος του, σχηματίσαμε την εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι ανωτέρω βρίσκονταν επί ελληνικού εδάφους.
-
-
-
- Η είσοδος δημοσιογράφου στο ΚΥΤ Φυλακίου Έβρου έγινε με αποκλειστική πρωτοβουλία του χωρίς προηγούμενη γνώση, ενημέρωση ή συμμετοχή της διοίκησης της οργάνωσής μας. Άλλωστε ο ανωτέρω ουδέποτε υπήρξε εργαζόμενος ή συνεργάτης της οργάνωσής μας, όπως ανακριβώς δηλώθηκε στο διαβιβαστικό έγγραφο του αιτήματος εισόδου του.
-
Παραμένουμε στη διάθεση των αρμοδίων αρχών προς παροχή οποιασδήποτε επιπλέον διευκρίνισης.
Επαμεινώνδας Φαρμάκης
Ιδρυτής, HumanRights360».
Καταρχάς, μια παρατήρηση. Τη σχέση της επιχείρησης που έχει ιδρύσει ο κ. Φαρμάκης με το κράτος τη βλέπουμε. Τις σχέσεις με αυτό που ονομάζουν «κοινωνία των πολιτών» δεν την βλέπουμε. Εκτός αν «κοινωνία των πολιτών» είναι τα ιδρύματα Σόρος, Νιάρχου, Μποδοσάκη κτλ. οπότε πάμε πάσο. Τον δημοσιογράφο, πάντως, που μπήκε και έκανε ρεπορτάζ στο ΚΥΤ (Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης), ο κ. Φαρμάκης δεν τον «αδειάζει» απλά, αλλά τον «δίνει» κανονικά. Ο,τι γίνεται εκεί μέσα δεν πρέπει να το μαθαίνει η «κοινωνία των πολιτών»!
Ας δούμε τώρα τι έγραφαν στις 16 Αυγούστου, σε κοινή ανακοίνωσή τους σχετικά με την υπόθεση της νησίδας, το «Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες – Greek Council for Refugees» και η «HumanRights360» (η έμφαση δική μας):
«Η Ελληνική Κυβέρνηση επιμένει ότι η νησίδα στην οποία βρίσκονται εγκατελειμμένοι 39 πρόσφυγες και το άψυχο κορμί ενός 5χρονου παιδιού δεν ανήκει στην Ελληνική Επικράτεια και δεν έχει ευθύνη για την προστασία τους. Όμως, ακόμη και αν είναι έτσι, αυτό δεν ισχύει και είναι αντίθετο στις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.
Από τη στιγμή που κάποιος εμφανίζεται στα σύνορα μιας χώρας, υπάγοντας τον εαυτό του στην κυριαρχία της χώρας αυτής, τότε ανακύπτει η διεθνής υποχρέωση της χώρας εισόδου να τον υποδεχθεί, εφόσον επικαλείται κίνδυνο δίωξης στη χώρα καταγωγής ή στη χώρα προέλευσης. Τούτο καθώς εφαρμόζεται η βασική αρχή της μη επαναπροώθησης που προστατεύεται από τα άρθρα 31 και 33 της Σύμβασης της Γενεύης για τη Νομική Κατάσταση των Προσφύγων, όσο και από άλλες Διεθνείς Συμβάσεις που έχουν επικυρωθεί και δεσμεύουν την Ελλάδα* και δεν επιτρέπουν την άρνηση αποδοχής στα σύνορα**.
Όπως έχει παγίως δεχθεί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η αρχή της μη επαναπροώθησης εφαρμόζεται και δεσμεύει τα κράτη όχι μόνο όταν ασκούν κυριαρχία εντός του εδάφους τους, όσο και στα σύνορά τους, αλλά και εκτός αυτών, όπου γενικότερα οι κρατικές αρχές ενεργούν, ή όπου αυτές ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο*.
Η συγκεκριμένη ομάδα προσφύγων, για την οποία έχουν εκδοθεί δύο αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που υποδεικνύουν στην Ελλάδα να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια και να μην τους μεταφέρει στην Τουρκία, βρέθηκε στην ίδια νησίδα που βρίσκεται και σήμερα, αρχικά από τις Ελληνικές αρχές στις 14/7, για να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία και να μεταφερθούν ξανά από τις Τουρκικές αρχές εκεί ακριβώς πριν μία εβδομάδα.
Η Ελλάδα έχει πρόσβαση στη συγκεκριμένη νησίδα, ανεξάρτητα από το αν είναι Ελληνικό έδαφος, και οφείλει να παράσχει βοήθεια, καθώς απειλούνται οι ζωές ανθρώπων. Οφείλει δε να εξετάσει τα αιτήματα ασύλου τους, καθώς, σε βάρος αρκετών εξ αυτών από την Τουρκία έχουν εκδοθεί αποφάσεις απέλασης στη Συρία, σχετικά αντίγραφα των οποίων τέθηκαν υπόψη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Όταν απειλούνται ζωές, το να επικαλείσαι ότι ο χώρος ακριβώς έξω από την πόρτα σου δεν σου ανήκει και δεν ενδιαφέρεσαι για ότι συμβαίνει εκεί, είναι απλά πρόσχημα για να αποφύγεις τις ευθύνες σου. Το ότι και η Τουρκία έχει ευθύνη για την κατάστασή τους είναι κάτι προφανές, όμως δεν αίρει την υποχρέωση της Ελλάδας να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή.
Σώστε τους ανθρώπους.
______________________________
* Aρθρο 3 της Σύμβασης κατά των Βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας που κυρώθηκε με τον ν. 1782/1988, άρθρο 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που κυρώθηκε με τον ν. 2462/1997, και άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974.
** Guy Godwin – Gill – Jane Mc Adam The refugee in the International Law 3rd edition, σ. 208.
*** ΕΔΔΑ Hirsi and Jamaa κατά Ιταλίας, no. 27765/09, της 23/02/2012.
Στις 16 Αυγούστου αναπτυσσόταν μια εντελώς διαφορετική επιχειρηματολογία, με σκληρά νομικά επιχειρήματα, που έλεγαν πως δεν έχει σχέση αν η νησίδα στον Εβρο είναι ελληνικό ή όχι έδαφος. Που τόνιζαν ότι οι συγκεκριμένοι πρόσφυγες ξαναβρέθηκαν στη νησίδα από τις ελληνικές αρχές στις 14 Ιούλη (άρα είχε πρόσβαση στη νησίδα το ελληνικό κράτος) για να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία, η οποία τους επαναπροώθησε στη νησίδα (τους έκαναν μπαλάκι δηλάδή). Αναφερόταν, ακόμη, ότι υπήρχαν δυο αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων του ΕΔΔΑ για τους συγκεκριμένους πρόσφυγες, που υποχρέωναν την Ελλάδα να περιμαζέψει τους συγκεκριμένους πρόσφυγες και να μην τους επαναπροωθήσει στην Τουρκία.
Στις 15 Σεπτέμβρη, όλα αυτά έγιναν γαργάρα και αντικαταστάθηκαν από την… αυτοκριτική του κ. Φαρμάκη ότι σχημάτισε την… εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι πρόσφυγες βρίσκονταν επί ελληνικού εδάφους. Πέταξε, δηλαδή, στα σκουπίδια όλη τη νομική επιχειρηματολογία περί του ότι το κρατικό-ιδιοκτησιακό στάτους της νησίδας δεν έχει σημασία, όπως πέταξε και τα ασφαλιστικά μέτρα του ΕΔΔΑ, και υιοθέτησε την άποψη της ελληνικής κυβέρνησης. Τι μεσολάβησε μεταξύ 16 Αυγούστου και 15 Σεπτέμβρη; Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε.
Business as usual. Αλλά δεν θα επιτρέψουμε στους μπίζνεσμαν που είναι μαθημένοι στις κάθε είδους κωλοτούμπες (τα πάντα έχουν την τιμή τους, λένε οι Αμερικανοί, όπως γνωρίζει καλύτερα από εμάς ο κ. Φαρμάκης) να κρύψουν την αλήθεια. Για εμάς η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες δεν είναι μπίζνα. Δεν διαχειριζόμαστε κονδύλια από το κράτος, την ΕΕ, τον ΟΗΕ κτλ.