Δεν υπήρχε περίπτωση, μετά την επανέναρξη απεργίας πείνας και δίψας, να μη μεταφερθεί ο Βασίλης Δημάκης στο κελί του, στο συγκρότημα των ανδρικών φυλακών Κορυδαλλού, προκειμένου να μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του.
Τι έμεινε απ' αυτή την ιστορία; Ο βασανισμός ενός κρατούμενου για λόγους εκδικητικότητας και επίδειξης εξουσιαστικού αυταρχισμού. Και κάτι ακόμα: η εικόνα μιας κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Προ Πο, που ξέπεσαν στο επίπεδο ακροδεξιών προβοκατόρων του πεζοδρομίου, με την τελευταία επίσημη ανακοίνωση, τη γεμάτη ψέματα (έκανε λόγο για ληστή με καλάσνικοφ, για ναρκωτικά στη φυλακή και άλλα παρόμοια). Ειδικά αυτή η ανακοίνωση έδειξε ότι πρόκειται για αδίστακτους.