Ακόμα και φιλοκυβερνητικοί αρθρογράφοι, όπως ο γνωστός Παπαχρήστος των «Νέων», δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος της υπεράσπισης των διοικητών στις «δομές» προσφύγων, που τοποθέτησε ο Μηταράκης. «Οπως θα διαπιστώσει κανείς από τον πίνακα των 32 παχυλά αμειβόμενων (για τρία συν τρία χρόνια δε…) διοικητών, δεν χρειάστηκε κανένα άλλο προσόν (προϋπηρεσία, γνώσεις μάνατζμεντ, διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού κ.λπ.) εφόσον ο ενδιαφερόμενος ανήκε στην κατηγορία “δικός μας“», έγραψε στην καθημερινή στήλη του στη ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη. Αφού, δε, σημείωσε ότι «κάπως έτσι βρέθηκαν με τον τίτλο του διοικητή απόστρατοι, αποτυχόντες πολιτευτές, στελέχη του κομματικού μηχανισμού της ΝουΔου…», παρέθεσε σχετική λίστα διορισθέντων.
Περίμενε κανείς να συμβεί κάτι διαφορετικό; Αν δεν υπήρχε ο ακροδεξιός του Πύργου, που έχει γράψει το ισλαμοφοβικό πόνημα «Μιναρέδες: Οι λόγχες του Ισλάμ στην Ευρώπη», το οποίο εξέδωσε εκδοτικό που εκδίδει φασιστικά βιβλία, ίσως να μη γινόταν τόσο μεγάλη συζήτηση. Οπως δεν έγινε και όταν έκανε διορισμούς ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας σε τέτοιες έμμισθες θέσεις αποτυχόντες πολιτευτές και άλλα κομματικά στελέχη. Ετσι γίνονται αυτές οι δουλειές. Υπάρχουν στελέχη του κομματικού μηχανισμού που πρέπει να βολευτούν σε κρατικές θέσεις. Και είναι ευτυχής συγκυρία ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει και θέσεις που παλαιότερα δεν υπήρχαν, όπως οι θέσεις διοικητών στις «δομές» προσφύγων.
Σε ό,τι αφορά τον ακροδεξιό του Πύργου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μηταράκης ανήκει στην ομάδα των σαμαρικών της ΝΔ, οπότε εύκολα μπορεί να διακρίνει κάποιος τις ευρύτερες πολιτικές συγγένειες. Κατά τα άλλα, μπορούμε να πούμε ότι τοποθετήθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Δε χρειάζεται να έχουν προηγούμενη εμπειρία ή να έχουν ασχοληθεί με το προσφυγικό. Αυτό μάλλον μειονέκτημά τους θα ήταν. Η πολιτική της κυβέρνησης στο Προσφυγικό διέπεται από την πιο ακραία κατασταλτική λογική, την οποία μπορούν να εφαρμόσουν με συνέπεια αποτυχόντες πολιτευτές όλων των επιπέδων (από Βουλή μέχρι δήμους), οι οποίοι θα εκτελούν πειθήνια κάθε εντολή, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο πέρα από τη διατήρηση της καρέκλας και της μισθάρας τους.