ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ
Η μία σκέφτηκε πως έπρεπε κάπως να ξεχωρίζει από τον Τσίπρα. Να μην τον αφήσει να της κλέψει την παράσταση. Να έχει «όγκο» δίπλα του. Και ταυτόχρονα να στείλει μήνυμα… ανανέωσης, παρά τη δεινή εκλογική ήττα. Παρήγγειλε να της φέρουν δύο παιδάκια (η ίδια δεν έχει παιδιά, για να της δώσει κανείς μια μικρή δικαιολογία). Αρπαξε το μικρό στην αγκαλιά, με τον τρόπο που κρατάνε τα μωρά τους οι τσιγγάνες, για να έχει ελεύθερο το άλλο χέρι ώστε να κρατάει το μεγαλύτερο παιδί. Και βάδιζε καμαρωτή, κουβαλώντας τα παιδιά που έπαιζαν παρά τη θέλησή τους ρόλο γλαστρών σ' ένα κακόγουστο σόου. Αλλο η τσιγγάνα μάνα, όμως, που αρπάζει το παιδί με την αργασμένη χερούκλα της και το στηρίζει στο γοφό, προσφέροντάς του μια άνετη θέση, κι άλλο η (κάθε) Δούρου. Το παιδί τής γλίστραγε καθώς βάδιζε κι αυτή το ξαναστήριζε με απότομες κινήσεις, λες και κουβαλούσε καρπούζι. Μέχρι που της πιάστηκε το χέρι κι αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει και το άλλο. Ο «όγκος», όμως, δεν έπρεπε να χαθεί, γι' αυτό και είπε στο κοριτσάκι να την κρατάει αυτό από το μπράτσο! Κι οι συριζαίοι χειροκροτούσαν… Κι ο Τσίπρας, που δε θα το έκανε αυτό με τα δικά του παιδιά, καμάρωνε δίπλα σα γύφτικο σκεπάρνι, αντί να της ψιθυρίσει στ' αυτί «άσε μωρή τα παιδιά, μη σου…». Ο άλλος έχει αποφασίσει, λέει, να παντρευτεί με μια συνταξιούχο μοντέλα και πήγαν να πάρουν την ευχή του Ιερώνυμου. Κουβαλώντας μαζί τους ένα τσούρμο φωτογράφους, οι οποίοι απαθανάτισαν κάθε στιγμή (οι φωτογραφίες διανεμήθηκαν, φυσικά, στα ΜΜΕ). Κι ο Τζερόνυμο έπαιξε κανονικά το ρόλο της γλάστρας. Είναι μεγαλόψυχος άνθρωπος. Αύριο, άλλωστε, ο λεγάμενος μπορεί να είναι υπουργός, όλο και κάπου θα χρειαστεί. Ηταν και μια ευκαιρία να πετάξει από πάνω του τη ρετσινιά ότι μόνο με τον Τσίπρα τα είχε καλά…
♦ Αλαζονεία
«Συνηθίζω να κάνω έντονη αυτοκριτική αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω λάθη από την παράταξή μας. Οι υπόλοιπες παρατάξεις πράγματι έκαναν λάθη. Αν είναι λάθος ότι κάποια στιγμή έβαλα ροζ γόβες και συζητήθηκε τόσο, αυτό θα το κρίνετε εσείς». Πώς θα σχολιάζατε αυτή τη δήλωση της Νοτοπούλου; Αντιλαμβανόμαστε ότι πολιτικό σχόλιο δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορείς να σχολιάσεις το απόλυτο τίποτα. Ανακύπτει, όμως, το ερώτημα: πώς αυτό το απόλυτο τίποτα διέγραψε μια πορεία από το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, στο υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και από εκεί στην υποψηφιότητα του κυβερνώντος κόμματος για τη δημαρχία της δεύτερης σε πληθυσμό πόλης της χώρας;
Απορρίπτοντας κάθε… μη πολιτική εξήγηση για το «φαινόμενο Νοτοπούλου» και αναζητώντας απαντήσεις αποκλειστικά στη σφαίρα του πολιτικού, δεν μπορούμε να βρούμε τίποτ' άλλο εκτός από ένα συνδυασμό αλαζονείας της εξουσίας και μοντερνιάς, λάιφσταϊλ, από τη μεριά του Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του Μαξίμου. Θα βάλουμε το απόλυτο τίποτα και θα το επιβάλουμε! Οχι με την πολιτική σκέψη, η οποία είναι νηπιακού επιπέδου, αλλά με την όμορφη και δροσερή παρουσία, την οποία θα ντύσουμε με μοντέρνα ρούχα και θα της μάθουμε πώς να περπατάει, πώς να στέκεται, πώς να κουνάει τα χέρια, πώς να βγάζει κραυγούλες, απευθυνόμενη στο πλήθος, όπως ακριβώς κάνουν οι ποπ αστέρες.
Αυτό έκαναν, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πόσο κυνικοί και αμοραλιστές είναι. Εχασαν, βέβαια, καθώς το «προϊόν» δεν «πήγε» καθόλου στην αγορά, η οποία σ' αυτές τις περιπτώσεις δε θέλει μόνο το λαμπερό περίβλημα, αλλά και… λίγο περιεχόμενο. Αλλωστε, και οι ποπ αστέρες έχουν και λίγη (ενίοτε και πολλή) φωνούλα.
♦ Η παπάρα
«Κυβερνάμε μόλις εννέα μήνες, κυβερνάμε μόνο από την ημέρα που βγήκαμε από το πρόγραμμα. Ο,τι προηγήθηκε ήταν μνημονιακή διαχείρηση, δεν μετράει»! Και να πεις ότι της έπεσαν βαριά τα γεμιστά της Θεανώς Φωτίου; Ελαφρύ φαγητό είναι (χωρίς κιμά ακόμα πιο ελαφρύ).
Είναι φανερό ότι οι συριζαίοι έχουν πάθει ομαδική παράκρουση. Και βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους, αυτόν που τόσο επιμελώς προσπαθούσαν να κρύψουν. Είχαν κάνει την επιθυμία τους πραγματικότητα και νόμιζαν ότι θα παραμείνουν εσαεί στις χρυσές καρέκλες της εξουσίας. Κι όταν συνειδητοποίησαν ότι… «δεν», άρχισαν να συναγωνίζονται στο ποιος θα πει τη μεγαλύτερη παπάρα, δείχνοντας (και) μ' αυτόν τον τρόπο ότι θεωρούν τον ελληνικό λαό ένα τσούρμο ηλιθίων.
♦ Ποτ πουρί
Οσο πιο χοντρές παπάρες λένε (ή γράφουν) τόσο περισσότερο τους παίρνουν στο ψιλό οι πολιτικοί τους αντίπαλοι που έχουν στήσει πάρτι και κυριολεκτικά «τους γλεντάνε». Στην καθημερινή του Μαρινάκη, για παράδειγμα, κάθησαν και μάζεψαν τις παπάρες που έγραψαν στο Twitter οι συριζαίοι. Μιλάμε για περιβόλι. Ο Σκορίνης έγραφε ότι «Πέντε πρεσβείες έχουν δημοσκοπήσεις που δίνουν συν δύο μονάδες τον ΣΥΡΙΖΑ από την ΝΔ!!!» (με τρία θαυμαστικά, μήπως και δεν προσέξει κάποιος τις… αποκλειστικές πληροφορίες του). Ο Βερναρδάκης, με το ύφος του ειδικού που ξέρει τι λέει και δε σηκώνει αντιρρήσεις, έγραφε: «Εικονική πραγματικότητα ότι η ΝΔ θα κερδίσει όλες τις εκλογές». Ο Βαξεβάνης κατέθετε τις δικές του… αποκλειστικές πληροφορίες: «Εκμηδενίζεται η ψαλίδα: Στο 1,2% η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ σε νέα δημοσκόπηση-έκπληξη» (εννοούσε προφανώς τις δημοσκοπήσεις του Σκλια, που μετά τις ευρωεκλογές βγήκε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και έγινε ρεντίκολο). Τους ξεπέρασε, όμως, όλους ο σύμβουλος του Παππά, Γιώργος Χριστοφορίδης (πρώην διευθυντής στη σπουδαία εφημερίδα «Χωνί»), ο οποίος στις 7:51 το απόγευμα της Κυριακής, ενώ είχαν ήδη βγει τα exit poll, έγραψε: «Ακόμη και αν επιβεβαιωθούν τα exit polls, ο ΣΥΡΙΖΑ πιάνει το ποσοστό που είχε στις ευρωεκλογές του 2014. Ποια κατάρρευση; Η διαφορά θα κλείσει. Δύο ωρίτσες υπομονή»! (οι δυο ωρίτσες πέρασαν και η διαφορά από 5% έως 7% που έδιναν τα exit poll, σκαρφάλωσε στο 9,4%)!
♦ Αδίστακτοι ψεύτες
Μετά τις εκλογές, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχτηκαν ότι ήξεραν πως θα χάσουν (αλλά όχι με τόσο μεγάλη διαφορά, λένε). Τότε γιατί έγραψαν όλα αυτά τα ψέματα; Γιατί είναι αδίστακτοι ψεύτες και προσπαθούσαν να πάρουν καμιά ψήφο από τις ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος).
♦ Τη γλίτωσε (:)
Αν ο Σκουρλέτης δεν είχε μεταπηδήσει από την κυβέρνηση στο κόμμα, θα βρισκόταν συνεχώς στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης ως ένας από τους υπεύθυνους για το Μάτι. Φρόντισε, όμως, επιμελώς να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο των ευθυνών, αφήνοντας τη Δούρου να εισπράξει το μεγαλύτερο μερίδιο του πολιτικού κόστους (μετά από τη Δούρου ερχόταν ο Τόσκας και ο Τζανακόπουλος). Η επίσημη δικαιολογία για τη μεταπήδηση του Σκουρλέτη στο κόμμα ήταν η προετοιμασία του κόμματος για τις πολλαπλές κάλπες του 2019, η ανασυγκρότηση των οργανώσεών του, η διεύρυνση του πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα τέτοια ηχηρά. Πλέον, ξέρουμε το αποτέλεσμα. Ο Σκουρλέτης, όμως, και πάλι προσπαθεί να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο των ευθυνών, δείχνοντας αποκλειστικά προς το Μαξίμου. Είναι κι αυτό μια ικανότητα, αλλά σ' ένα μήνα έρχεται η ώρα του σταυρού και δεν αποκλείονται εκπλήξεις, καθώς οι μισοί από τους σημερινούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δε θα εκλεγούν.
♦ Δρυός πεσούσης
Ο Πολάκης είναι ο καταλληλότερος για το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου. Οχι ότι τον συμπονούμε επειδή του την πέφτουν άλλοι συριζαίοι, όμως θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι ο Πολάκης απλά έλεγε και έγραφε με επιθετικό τρόπο αυτά που πίστευαν όλοι τους. Και τον κοιτούσαν με κρυφό καμάρι όσοι δεν μπορούσαν να δείξουν την ίδια ψευτομαγκιά, επειδή δεν τους πήγαινε ως χαρακτήρας. Γιατί θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι μετά το θόρυβο που ξέσπασε όταν ο Πολάκης την έπεσε στον Κυμπουρόπουλο, ο Τσίπρας επέλεξε να κάνει πασχαλιάτικες διακοπές μαζί του και φρόντισε να βγουν οι σχετικές φωτογραφίες; Γιατί να ξεχάσουμε ότι ο Τσίπρας στη Βουλή είπε στον Μητσοτάκη ότι περιφέρει τον Κυμπουρόπουλο από εδώ κι από εκεί, ακολουθώντας τη λογική Πολάκη; Οταν είδαν ότι ο Κυμπουρόπουλος βγήκε πρώτος σε σταυρούς ευρωβουλευτής της ΝΔ, θυμήθηκαν ότι τους έκανε ζημιά ο Πολάκης. Προσπαθούν να κρύψουν τα πολιτικά ζητήματα που τους οδήγησαν στη συντριπτική ήττα, η οποία θα ερχόταν σίγουρα και χωρίς τη «σφακιανή αψάδα» του Πολάκη.
♦ Φασιστοειδή
Οταν ο Μητσοτάκης λέει ότι θέλει να ενώσει όλους τους Ελληνες, εννοεί τον Μπογδάνο. Ναι, ναι, τον γνωστό Μπογδάνο, που πριν από λίγο καιρό τον είχαν κόψει από τις λίστες, αλλά τώρα τον επανέφεραν «δόξη και τιμή». Είδαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, είδαν ότι «ξεπουπούλιασαν» τη νεοναζιστική ΧΑ και είπαν να προσθέσουν «μια πρέζα» φασισμού, για να μεγαλώσει η ροή ψήφων από το νεοναζιστικό μόρφωμα προς τη ΝΔ, η οποία περιλαμβάνει στις τάξεις της εκπροσώπους της «σοβαρής ΧΑ».
Και βέβαια, ο πρώτος που έσπευσε να χαιρετίσει την υποψηφιότητα Μπογδάνου και να συστήσει «δαγκωτό» σ’ αυτόν ήταν ο γνωστός Μαστοράκης της χούντας, τον οποίο είχαν προηγουμένως φροντίσει να ξεπλύνουν –με ξεφτιλισμένο τρόπο- οι «Ράδιο Αρβύλα».
♦ Τρικυμία εν κρανίω
«Ενώ είχαμε καλά δημογραφικά στοιχεία, δεν πιάσαμε τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, διότι ίσως υπήρχε ένα πρόβλημα με το πιθανολογικό μοντέλο, με την πιθανότητα απόκρισης των ερωτηματολογίων μας. (…) Πλέον έχουμε τη σοφία και μπορούμε πολύ εύκολα να το πούμε εκ των υστέρων, να δούμε με τις σταθμίσεις που κάναμε με το πραγματικό αποτέλεσμα, πού κινήθηκε η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, τι γίνεται με τα δημογραφικά στις περιφέρειες. Εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε τη συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, διότι όλες μας οι μεταβλητές ελέγχου μάς έδειχναν ότι το αποτέλεσμα θα είναι αυτό»!
Ο Γιάννης Σκλιας, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Κορινθία, έκανε εκείνες τις δημοσκοπήσεις που αναδημοσίευε ο Βαξεβάνης, παραμυθιάζοντας τους αναγνώστες του ότι έκλεισε η ψαλίδα και οσονούπω ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μπροστά. Εμείς ένα θα πούμε: Κύριε Σκλια μας, να το προσέξετε λίγο, σας χαλάει…
♦ Το γαρ πολύ της θλίψεως…
Αμέσως μετά το σοκ των ευρωεκλογών, με τις 9,5 μονάδες διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, ο Βαξεβάνης μεταμφιέστηκε σε ψυχίατρο και μας διαβεβαίωσε ότι οι Ελληνες πάσχουν ομαδικά από μια ψυχική διαταραχή γνωστή ως «σύνδρομο της Στοκχόλμης»: έδειξαν ότι αγαπούν τους βασανιστές τους!
Μια βδομάδα μετά, έχοντας ηρεμήσει (και έχοντας πάρει γραμμή από την επιτελική ομάδα του Μαξίμου), επανήλθε για να μας πει ότι η ήττα του «άχαστου» Αλέξη από τον Κούλη είναι σαν την εκλογική ήττα του Τσόρτσιλ το 1945, μολονότι ήταν δαφνοστεφανωμένος μετά την ήττα των ναζί στον πόλεμο. Οπως και με την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1920, μολονότι ήταν ακόμα νωπό το κατόρθωμά του να μεγαλώσει γεωγραφικά την Ελλάδα, κάνοντας τις σωστές επιλογές στο διιμπεριαλιστικό παιχνίδι.
Δεν τα έγραψε αυτά -λέει ο Βαξεβάνης- «για να συγκριθεί και πολύ περισσότερο για να δικαιολογηθεί η ήττα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά για να κατανοηθεί πως η ζωή και η πολιτική δεν αγαπούν ιδιαίτερα τις ευθύγραμμες αναγνώσεις που καταλήγουν σε εύκολα και απλά συμπεράσματα»!