Την προηγούμενη εβδομάδα, πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν στα Διαβατά Θεσσαλονίκης, με σκοπό να προχωρήσουν μαζικά προς τα σύνορα. Πλήθος ανθρώπων συνέρρευσε στο σημείο, τόσο από τα κοντινά camps της Θεσσαλονίκης όσο και από τα υπόλοιπα της ηπειρωτικής Ελλάδας (π.χ. Μαλακάσα και Θήβα). Πήραν μαζί τους τα λιγοστά τους υπάρχοντα και σκηνές για να κατασκηνώσουν. Μετέβαιναν στα τρένα με σκοπό να μετακινηθούν προς τη βόρεια Ελλάδα και να ενωθούν με τους υπόλοιπους. Μια νέα Ειδομένη, γεννιόταν.
Οι αστικές φυλλάδες έσπευσαν να βγάλουν την είδηση, υπογραμμίζοντας ένα κάλεσμα που είχε αναρτηθεί σε σχετική σελίδα του facebook και που, κατά τα λεγόμενά τους, παραπληροφορούσε τους πρόσφυγες ότι άνοιξαν τα σύνορα και πλέον η διέλευσή τους γινόταν άνευ εμποδίων. Η κυβέρνηση τόνιζε πως οι πρόσφυγες εξαπατήθηκαν από κάποιους κακοπροαίρετους. Αμεσα οι σταθμοί των τρένων έκλεισαν και ανακοινώθηκε ότι κανένα δρομολόγιο δεν πραγματοποιούνταν. Οι πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στους διάφορους σταθμούς του ΟΣΕ (ακόμα και στο Σταθμό Λαρίσης) παρέμεναν στις γραμμές των τρένων ζητώντας επιτακτικά να μεταφερθούν στα Διαβατά.
Οσοι κατάφεραν να φτάσουν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ. Απωθήθηκαν με ξύλο και χημικά ακόμα και γυναίκες με μωρά παιδιά στην αγκαλιά. Την ίδια στιγμή, οι εγκλωβισμένοι στους διάφορους σταθμούς του ΟΣΕ απειλούνταν με συλλήψεις από την αστυνομία που τους είχε περικυκλώσει.
Ο «βραχνάς» αυτός έληξε γρήγορα για την κυβέρνηση. Ο υπεύθυνος του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ν. Ράγκος, μετέβη στο σημείο και έκανε τις απαιτούμενες δηλώσεις, τονίζοντας ότι η δουλειά της κυβέρνησης είναι να «αποκόπτει» το κύμα των προσφύγων προς τα σύνορα, διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις «μερίμνησαν», ως γνήσιοι καλοί Σαμαρείτες, να μεταφερθούν ξανά οι πρόσφυγες σε δομές, ενώ ταυτόχρονα η αστυνομία προχώρησε στις προσαγωγές των «ζωηρότερων». Μια συνολική επιχείρηση στέφθηκε με επιτυχία. Μια συνολική επιχείρηση οξείας αντιμεταναστευτικής πολιτικής.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταθούμε στο ποιος έκανε το κάλεσμα αυτό και γιατί. Είτε έγινε από παραπληροφόρηση είτε έγινε από τους ίδιους τους πρόσφυγες, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Γιατί αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη ήταν άλλη μια εκδήλωση απελπισίας και απόγνωσης από αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους.
Αραγε τι περιμένουν οι διάφοροι κυβερνώντες να πράξουν οι πρόσφυγες που έχουν αγγίξει εδώ και πολύ καιρό τα όριά τους; Που κάθε μέρα που περνά είναι ένας ακόμη αγώνας για την εύρεση των βασικών βιοτικών αγαθών, όπως φαγητό, ρούχα και στέγη; Που μένουν μετέωροι, άγνωστο για πόσο, αλλά σίγουρα μεγάλο χρονικό διάστημα, σ’ ένα μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας; Που δε βλέπουν από πουθενά μια αχτίδα ελπίδας σε μια Ελλάδα βυθισμένη και αποχαυνωμένη από τα απανωτά στραπάτσα των Μνημονίων; Που δε βλέπουν μέλλον σε μια Ευρώπη που φασιστικοποιείται όλο και περισσότερο;
Οι άνθρωποι αυτοί φυσικά και θα αντιδράσουν. Και θα αντιδράσουν πιθανότατα και βίαια. Γιατί απλούστατα δεν έχουν άλλο δρόμο.
Οπότε, είτε η είδηση ότι άνοιξαν τα σύνορα ήταν προϊόν παραπληροφόρησης είτε ήταν μια προσπάθεια να οργανώσουν τη φυγή τους στην Ευρώπη οι ίδιοι οι πρόσφυγες, το ζήτημα παραμένει το ίδιο: οι άνθρωπο αυτοί έχουν πεταχτεί στην Ελλάδα και παραμένουν σαν φυλακισμένοι, με μηδενική πρόσβαση σε υπηρεσίες και αγαθά και μ’ ένα ζοφερό μέλλον να διαγράφεται μπροστά τους γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Γλίτωσαν τη ζωή τους από έναν βίαιο θάνατο στις πατρίδες τους και αργοπεθαίνουν κάθε μέρα στις υπαίθριες φυλακές και στα camp της Ελλάδας, στα διαμερίσματα που στοιβάζονται και που πλέον θα διώχνονται με συνοπτικές διαδικασίες, στις καταλήψεις κτιρίων, στα πάρκα και τους δρόμους.
Οι κύριοι της κυβέρνησης έδειξαν για πολλοστή φορά τις πραγματικές τους διαθέσεις. Είναι καιρός πια και οι ίδιοι οι πρόσφυγες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Είναι καιρός πια οι ίδιοι να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες.